Ο στόχος της Μαρίν Λεπέν είναι σαφής, και τον επανέλαβε χθες κηρύσσοντας την έναρξη της προεκλογικής της εκστρατείας: στις ερχόμενες ευρωεκλογές το κόμμα της να αναδειχθεί πρώτο σε εθνικό επίπεδο. Στην περίπτωση αυτή, ελπίζει να συμβούν δύο πράγματα. Στη Γαλλία, να αναγκαστεί ο πρωθυπουργός να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Στην Ευρώπη, να συμμαχήσει το Εθνικό Μέτωπο με άλλα ακροδεξιά κόμματα (μεταξύ των οποίων τα λεγόμενα Κόμματα της Ελευθερίας στην Ολλανδία και την Αυστρία και η ιταλική Λέγκα του Βορρά), ώστε να εκπληρωθεί ο όρος των 25 βουλευτών από τουλάχιστον επτά χώρες, να συγκροτηθεί ομάδα ευρωσκεπτικιστών και να αποδυναμώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Τον ίδιο στόχο έχει και ο Νάιτζελ Φάρατζ, που ξεκίνησε κι αυτός χθες την προεκλογική εκστρατεία του Κόμματος της Ανεξαρτησίας με κεντρικό σύνθημα μια αποκαλυπτική φράση: «Ερχονται να πάρουν τη δουλειά σου!» Ποιοι; Μα εργαζόμενοι από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έχουν δικαίωμα να ζουν στη Βρετανία. «Δεν είμαστε αντιευρωπαίοι», δήλωσε ο Φάρατζ. «Θέλουμε μια Ευρώπη εθνικών κρατών που θα ζουν μαζί και θα συναλλάσσονται μαζί». Για την ακρίβεια, θέλει τη Βρετανία έξω από την ΕΕ, όπως η Λεπέν θέλει έξω από την ΕΕ τη Γαλλία. Και αξιοποιεί τις βαθιές του τσέπες (μόνο ο επιχειρηματίας Πολ Σάικς έχει δωρίσει στο κόμμα 2 εκατομμύρια ευρώ) για να προσελκύσει τα θύματα της λιτότητας και της ύφεσης.

Στην Ιταλία, πάλι, το κόμμα του Μπερλουσκόνι και η Λέγκα του Βορρά επαναφέρουν το θέμα της μετανάστευσης στο προσκήνιο, ζητώντας ούτε λίγο ούτε πολύ να σταματήσουν οι επιχειρήσεις διάσωσης των μεταναστών που προσπαθούν να περάσουν από τη Βόρεια Αφρική στην Ιταλία. «Η επιχείρηση «Μάρε Νόστρουμ» έχει γίνει το ταξί των μεταναστών», είπε ο αντιπρόεδρος της Γερουσίας (και μέλος της Φόρτσα Ιτάλια) Μαουρίτσιο Γκάσπαρι, αναφερόμενος στη ναυτική αποστολή που ξεκίνησε τον περασμένο Οκτώβριο μετά τον πνιγμό 300 ανθρώπων κοντά στη Λαμπεντούζα. Ψήφοι έναντι πτωμάτων, ενδιαφέρουσα προεκλογική τακτική.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την όξυνση του ευρωσκεπτικισμού, με σημαντικότερο βέβαια την αδυναμία των Βρυξελλών να αντιμετωπίσουν την ανεργία και την πτώση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων ανθρώπων. Μπορεί επίσης να προσάψει κανείς πολλά πράγματα στους κανόνες λειτουργίας του Ευρωκοινοβουλίου, όπως ότι είναι αρκετό για οποιοδήποτε μέλος του να έχει μια ελάχιστη παρουσία στις επιτροπές και στις ολομέλειες για να εισπράττει την ημερήσια αποζημίωση των 304 ευρώ. Ομως στη συντονισμένη επίθεση των ευρωπαίων ακροδεξιών (έστω κι αν δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους –το UKIP, για παράδειγμα, λέει ότι το Εθνικό Μέτωπο έχει τον αντισημιτισμό στο DNA του) πρέπει να αντισταθούμε. Και η πιο ουσιώδης αντίσταση είναι η μάχη για περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη.

Στις 25 Μαΐου πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε.