Η Μινού Αχτέρ έχει έναν χρόνο να κοιμηθεί καλά. Στον παραμικρό ήχο ξυπνάει με τον φόβο ότι το ταβάνι θα πέσει στο κεφάλι της και η ίδια θα θαφτεί ζωντανή μέσα στα συντρίμμια. Η Μινού Αχτέρ έχει περάσει 50 ώρες θαμμένη μέσα σε συντρίμμια, ανάμεσα σε πτώματα. Το πρωί της 24ης Απριλίου 2013 έκοβε παντελόνια για κάποια ιταλική εταιρεία στη βιοτεχνία Phantom Apparels, στον τέταρτο όροφο του Rana Plaza, έξω από την Ντάκα. Ο σύντροφός της, Σαχίν, έκανε κάποια αντίστοιχη δουλειά, για άλλη δυτική μάρκα, στην άλλη άκρη του ορόφου. Οταν ακούστηκε το εκκωφαντικό βουητό και γέμισε καπνούς ο όροφος, τον είδε από μακριά να την περιμένει, ακίνητος ανάμεσα στους τόσους που έτρεχαν αλλόφρονες. Ηταν η τελευταία φορά που τον είδε ζωντανό. Ο Σαχίν ήταν ένας από τους 1.138 εργαζόμενους στις βιοτεχνίες ενδυμάτων του Rana Plaza που έχασαν τη ζωή τους από την κατάρρευση του γεμάτου κακοτεχνίες κτιρίου.

Μετά την καταστροφή η κυβέρνηση του Μπανγκλαντές αύξησε κατά 77%, στα 49 ευρώ μηνιαίως, τον κατώτατο μισθό των τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων που εργάζονται 11 και 12 ώρες την ημέρα στις βιοτεχνίες ετοίμων ενδυμάτων που προμηθεύουν γνωστές δυτικές εταιρείες. Φοβούμενες την αρνητική διαφήμιση, οι εν λόγω εταιρείες χρηματοδότησαν μια μεγάλη εκστρατεία επιθεώρησης των υφαντουργείων· δέκα από τα πιο επικίνδυνα έκλεισαν. Εδωσαν επίσης 11 εκατομμύρια ευρώ σε ένα ταμείο υπό την αιγίδα της ΔΟΕ για την αποζημίωση των τραυματιών καθώς και των οικείων των νεκρών στο Rana Plaza. Μόνο που η ΔΟΕ ζητούσε 29 εκατομμύρια. Και μόνο οι μισές από τις 29 μάρκες που χρησιμοποιούσαν τις βιοτεχνίες του Rana Plaza έχουν συνεισφέρει –οι άλλες κάνουν τις ανήξερες. Λέγεται μάλιστα ότι αρνούνται να ενσωματώσουν στα τιμολόγιά τους τη μισθολογική αύξηση, απειλώντας να μεταφέρουν τις μπίζνες τους στο Βιετνάμ, στην Καμπότζη ή στην Ινδία.

Λέγεται επίσης ότι η διασφάλιση καλών εργασιακών συνθηκών θα προσέθετε μόλις 70 λεπτά στην τιμή, για παράδειγμα, ενός τζιν. Και σε όλες τις έρευνες, οι καταναλωτές δηλώνουν ότι τους ενδιαφέρει να μη φοράνε «ματωμένα» ρούχα. Αλλά σε μια έρευνα που έγινε, μόνο ένας στους δύο επέλεξε ένα ζευγάρι κάλτσες με το σήμα Καλές Εργασιακές Συνθήκες, ακόμη και όταν είχε την ίδια τιμή με ένα άλλο χωρίς σήμα. Και μόλις ένας στους τέσσερις την επέλεξε όταν κόστιζε κατά 50% περισσότερο. Υπάρχουν λοιπόν οι αδίστακτες επιχειρήσεις. Και υπάρχουμε κι εμείς.

Τελευταία Νέα