Αναζήτηση
Στο 5ο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες (Γενεύη, 27-28 Νοεμβρίου 2012) μια γυναίκα μουσουλμάνα από τη Θράκη πήρε τον λόγο και είπε τα εξής:
«Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομάνι, η γλώσσα των Τσιγγάνων. Παρά ταύτα, επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης, υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τουρκικά.
Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας.
Το ίδιο συναίσθημα μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μέσα στην κοινωνία. Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους. (…)
Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν τουρκικά. Στη συνέχεια προσπαθούν να μας γράψουν σε αυτά τα σωματεία για να υποχρεώσουν και εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι. (…)
Προσπαθούν να μας επιβάλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δικής μας ταυτότητας των Ρομά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μια άλλη».
Ενάμιση χρόνο αργότερα η γυναίκα αυτή πρώτα συμπεριλήφθηκε και μετά αποπέμφθηκε από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί;
Την εξήγηση δίνει ο Δ. Χριστόπουλος, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και υποψήφιος στο ίδιο ψηφοδέλτιο.
Ο ίδιος εναντιώθηκε στην υποψηφιότητά της υποστηρίζοντας ότι «δύσκολα θα μπορούσα να δω τον εαυτό μου σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο» μαζί της και «ευτυχώς αποσύρθηκε». Τι τον δυσκόλευε;
Ο Δ. Χριστόπουλος αναφέρεται ασφαλώς στο «δικαίωμα των ανθρώπων να αυτοδιατίθενται σε όποια εθνική κοινότητα θέλουν».
Αλλά αμέσως μετά προσθέτει πως «οι διάφοροι μηχανισμοί ελαφρού και βαθέος κράτους βάλθηκαν να μας πουν ότι η μειονότητα δεν είναι ένα συμπαγές τουρκικό πράμα αλλά δύο και τρεις εθνοτικές ομάδες, Πομάκων, Τσιγγάνων και τουρκογενών» (Xanthipress.gr).
Πράγμα που σημαίνει δύο πολύ απλά πράγματα:
Πρώτον, αν η μουσουλμανική μειονότητα αποτελεί εξ ορισμού «ένα συμπαγές τουρκικό πράμα», τότε δεν υπάρχει περιθώριο για κανέναν μουσουλμάνο να ασκήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης υποστηρίζοντας ότι δεν είναι «τουρκικό πράμα».
Δεύτερον, αν η προαναφερθείσα δηλώνει ότι είναι μουσουλμάνα αλλά όχι «τουρκικό πράμα», τότε απλώς δηλώνει πως είναι κάτι που δεν υπάρχει.
Και εφόσον δεν υπάρχει αλλά επιμένει ότι υπάρχει, τότε δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα «διαφόρων μηχανισμών ελαφρού και βαθέος κράτους».
Υποψιάζομαι τελικά ότι το χειρότερο για τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν δεν είναι ότι την έδιωξαν από το ψηφοδέλτιο.
Είναι ότι της ανακοίνωσαν πως δεν υπάρχει.
Στο όνομα προφανώς του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση και των άλλων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
