Ο Θεός αγαπάει το μοσχάρι;

Πάντα τη Μεγάλη Εβδομάδα έχω την αίσθηση ότι ο Υψιστος κατεβαίνει από τα ουράνια και μετράει τις μπουκιές μας. Αν ισχύει αυτό τη βάψαμε. Γιατί, λογικά, ο Παντοκράτορας θα πρέπει να έχει πολύ πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί από το να μετράει το λάδι στις σαλάτες.

Να εξηγηθούμε για να μην παρεξηγηθούμε: σεβαστή η σχέση του καθενός μας με τη θρησκεία. Αν μάλιστα εφαρμόζει τα διδάγματά της και στη ζωή του, ακόμη καλύτερα. Γιατί δεν νομίζω πως ο Χριστός σταυρώθηκε για να τελειοποιήσουμε εμείς τη συνταγή της μαγειρίτσας.

Ο Χριστός μίλησε για αγάπη, μίλησε για προσφορά, καλοσύνη, για αλληλεγγύη, για θυσία, για δοτικότητα. Ανεξάρτητα από το αν πιστεύουμε ότι η Παρθένος Μαρία μύρισε τον κρίνο, ο Χριστός –ο μεγαλύτερος επαναστάτης όλων των εποχών –έζησε, δίδαξε, λύγισε, υψώθηκε, βασανίστηκε, σταυρώθηκε υπερασπιζόμενος Αλήθειες που στο όνομά τους το ανθρώπινο γένος έκανε τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Από τις Σταυροφορίες μέχρι τον Μεσαίωνα, από την Ιερά Εξέταση μέχρι τον βίαιο προσηλυτισμό των αλλοφύλων, το θρησκευτικό συναίσθημα υπήρξε το άλλοθι για τις μεγαλύτερες θηριωδίες.

Υπάρχουν πιστοί που εφαρμόζουν τις αρχές του χριστιανισμού… Κι άλλοι που τις έχουν ταυτίσει με τη συνταγή της ταραμοσαλάτας: τα διδάγματα δεν έχουν κανέναν αντίκτυπο στην «πραγματική» ζωή. Ηδη τη Μεγάλη Δεύτερα στο facebook άρχισαν να μας πολυβολούν ανελέητα τα λογύδρια χρηστών που μας προέτρεπαν να θυμηθούμε την αγάπη, τη φιλανθρωπία! Ο Χριστός τούτο, ο Χριστός κείνο, γεμίστε τις καρδιές σας, προσευχηθείτε, νηστέψτε, ο πλησίον, ο έχων δύο χιτώνας κι όλα τα σχετικά. Κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα μας πιάνει ο πόνος: τις υπόλοιπες 50 εβδομάδες του χρόνου ουδείς πεινάει και υποφέρει.

Αναμφίβολα, κάποιοι πιστεύουν βαθιά και επί της ουσίας. Κι άλλοι –ενώ αγόρευαν περί «αγάπης» –παράλληλα φαντασιώνονταν τα βασανιστήρια που έκαναν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι στον Καρέλι.

Μακράν εμού η υποκρισία: ο Καρέλι δεν ήταν αθώος του αίματος. Μπορεί, λοιπόν, να μην τα βάψαμε και μαύρα που πέθανε. Ομως, η αβυσσαλέα απόσταση ανάμεσα στην ανθρωπιά και στην κτηνωδία δεν είναι μόνο ο θάνατος: είναι ο τρόπος του θανάτου. Ορισμένοι που ωρύονταν «καλά του κάνανε», «καλώς τον βασανίσανε», «λεβέντες και παλικάρια μας» είναι οι ίδιοι που τώρα κάνουνε κήρυγμα από τον διαδικτυακό τους άμβωνα!

Οπως και κάποιοι που θεωρούν πως όποιος δεν νηστεύει είναι κακός άνθρωπος. Και δεν καταλαβαίνουν πως ΚΑΙ «κακοί» ΚΑΙ «καλοί» –άντε να δεχτούμε αυτόν τον υπεραπλουστευτικό διαχωρισμό –ΚΑΙ νηστεύουν ΚΑΙ δεν νηστεύουν. Το περίσσευμα ψυχής δεν μετριέται από το αν χτυπάς οκτάωρο στο στασίδι, ούτε αν νηστεύεις το λάδι.

Λέει ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος:

Και όμως στέκομεν εκεί. Τρώμε λάδι, δεν τρώμε λάδι, τρώμε ψάρι, δεν τρώμε ψάρι. Καταλαβαίνετε πόσο γελοία είναι ετούτα τα πράγματα και μας κοροϊδεύουν και οι δαίμονες αλλά και οι άνθρωποι που είναι εκτός Εκκλησίας».

Η καλύτερή μου φίλη δεν νηστεύει. Τη Δευτέρα έφαγε κρέας. Μοσχάρι. Και μετά πήγε κι αγόρασε λαμπάδες και σοκολατένια αβγά για τα παιδάκια της Κιβωτού του Κόσμου. Και αυτό δεν το κάνει μόνο Μεγάλη Εβδομάδα. Το κάνει κάθε μέρα. Οσο μπορεί, όπως μπορεί… Είναι τρόπος ζωής της, επιλογή, είναι η στάση της απέναντι στον κόσμο που την περιβάλλει. Αυτός είναι ο οβολός της σε μια κοινωνία που καταρρέει γύρω της.

Και όχι, δεν νηστεύει. Γιατί στον αξιακό κώδικα κάποιων ανθρώπων σημασία έχει να βοηθάς, να στηρίζεις, να απλώνεις χέρι σε αυτούς που το χρειάζονται. Είναι εκείνοι που δεν θεωρούν πως η γενναιοδωρία ψυχής και το περίσσευμα καρδιάς είναι μονοπώλιο όσων νηστεύουν ή κάνουν τον σταυρό τους μπροστά στα εικονίσματα.

Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα, λοιπόν. Ανάμεσα στους πιστούς που τηρούν τις αρχές της Ορθοδοξίας υπάρχουν Ανθρωποι και υπάρχουν κι «ανθρωπάκια». Το ίδιο και ανάμεσα στους «άπιστους». Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, εμείς από «ανθρωπάκια» να γίνουμε Ανθρωποι! Κι ας αφήσουμε κορόνες και διδαχές στην μπάντα. Γιατί κοντός ψαλμός η επόμενη Δευτέρα. Που δεν θα είναι Μεγάλη. Κι εμείς θα ξαναγίνουμε καθάρματα…

Καλό Πάσχα! Καλή ανάσταση στις ψυχές μας!