Αναζήτηση
Οπως ήταν αναμενόμενο η θεωρία της «δημοκρατικής εκπροσώπησης» με την οποία λανσαρίστηκε από την κυβέρνηση η εκλογή ευρωβουλευτών με σταυρό προτίμησης τείνει να αποβεί υπέρ της δημοκρατίας και εναντίον της εκπροσώπησης. Τα ψηφοδέλτια των κομμάτων διαμορφώθηκαν από τους πολιτικούς αρχηγούς με κριτήριο την ψηφοθηρία και όχι τις προϋποθέσεις λειτουργίας στο απαιτητικό περιβάλλον του Στρασβούργου.
Αν αυτό το κριτήριο επικρατήσει και στην κάλπη, τότε η ομάδα των 21 ελλήνων ευρωβουλευτών για την επόμενη πενταετία θα αποτελείται από τους δημοφιλέστερους ενδεχομένως αλλά όχι απαραιτήτως και από τους καταλληλότερους.
Για να μην αναγκαστούν να κόψουν εσωκομματικούς γόρδιους δεσμούς, οι επικεφαλής του ΠαΣοΚ και της ΝΔ επέβαλαν ένα σύστημα εκπροσώπησης της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που δεν έχει σχέση με τις προϋποθέσεις του ευρωβουλευτή.
Αυτό επιβεβαιώνεται από τη σύνθεση των ψηφοδελτίων που παροτρύνει τους πολίτες να δώσουν το χρίσμα όχι στους καλύτερους γι’ αυτόν τον ρόλο αλλά στους πιο γνώριμους.
Στο ψηφοδέλτιο της Ελιάς, στο οποίο στεγάζεται το ΠαΣοΚ, ο καθηγητής Π. Ιωακειμίδης, π.χ., που παίζει στα δάκτυλα τα ευρωπαϊκά θέματα ή η επικεφαλής της απερχόμενης ευρωομάδας του κόμματος Συλβάνα Ράπτη που έλιωσε τις γόβες της στους διάδρομους του Ευρωκοινοβουλίου πρέπει να συναγωνιστούν με πρόσωπα ενδεχομένως περισσότερο «διάσημα» εντός των εθνικών ορίων, αλλά χωρίς καμιά σχέση με το έργο στο οποίο διεκδικούν πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Το ψηφοδέλτιο της ΝΔ είναι εντυπωσιακό ως πασαρέλα αλλά δεν περιλαμβάνει τη Μαριέττα Γιαννάκου που είχε δώσει δείγματα ευρωπαϊκής γραφής. Ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ η εκπροσώπηση μπήκε στις μυλόπετρες της εσωκομματικής ίντριγκας και ταυτόχρονα αναζητήθηκαν –όχι πάντα επιτυχώς –βεντέτες που κάνουν για κράχτες αλλά δεν κάνουν για ευρωβουλευτές. Οχι γιατί οι άνθρωποι έχουν κάποιο μειονέκτημα, αλλά επειδή η πολιτική απαιτεί άλλα προσόντα. Δεν έχουν πολλοί τη διεθνή ακτινοβολία της Νάνας Μούσχουρη, π.χ., που έχρισε κάποτε ευρωβουλευτίνα ο Μιλτιάδης Εβερτ αλλά δεν μπορούσε να σταθεί ούτε ώρα στο ημικύκλιο και πρώτη το κατάλαβε η ίδια και τα παράτησε –κάτι που δεν θα κάνουν φυσικά οι εγχώριες ντίβες αν εκλεγούν.
Το θέμα πλέον βρίσκεται στην ικανότητα των ψηφοφόρων να διορθώσουν το λάθος που έκαναν οι πολιτικοί αρχηγοί. Με την ψήφο τους μπορούν να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση, αρκεί να καταλάβουν αυτό που έλεγε ο αμερικανός τραπεζίτης Μπέρναρντ Μπέιρουκ (1870-1965): «Ψηφίστε εκείνον που υπόσχεται λιγότερα, ώστε μετά τις εκλογές να είστε λιγότερο απογοητευμένοι».
