Την περασμένη Δευτέρα, παραμονή του εβραϊκού Πάσχα, οι Εβραίοι που έβγαιναν από τη συναγωγή του Ντονέτσκ βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια δυσάρεστη έκπληξη: άγνωστοι που φορούσαν κουκούλες τούς μοίραζαν μια προκήρυξη στη ρωσική γλώσσα με την υπογραφή του αυτοανακηρυχθέντος προέδρου της «προσωρινής κυβέρνησης» Ντένις Πουσίλιν, η οποία καλούσε όλους τους Εβραίους άνω των 16 ετών να παρουσιαστούν στο γραφείο του Επιτρόπου των Εθνικοτήτων, να δηλώσουν την ταυτότητά τους και να καταθέσουν έγγραφα που αποδεικνύουν την κυριότητα της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους. Οι ποινές για όποιον δεν το πράξει είναι αφαίρεση της υπηκοότητας, κατάσχεση της περιουσίας και απέλαση.

Το Ντονέτσκ της Ανατολικής Ουκρανίας είναι μία από τις πόλεις που έχουν καταληφθεί τις τελευταίες ημέρες από φιλορώσους αυτονομιστές. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει εκεί, τι πρέπει να αποδοθεί σε ποιον, τι είναι αλήθεια και τι προβοκάτσια. Ο Πουσίλιν επιβεβαίωσε ότι οι προκηρύξεις μοιράστηκαν από δικούς του ανθρώπους, δήλωσε όμως άγνοια για το περιεχόμενό τους (!) Οσο για την εβραϊκή κοινότητα, που αποτελείται από 17.000 ανθρώπους, δεν κρύβει την ανησυχία της, αν και πιστεύει ότι πρόκειται για μεμονωμένο επεισόδιο.

Ο πόλεμος της προπαγάνδας μαίνεται στην Ουκρανία. Και στον πόλεμο αυτό, οι Ρώσοι είναι άφθαστοι. Σε όλη τη διάρκεια της κρίσης στην Κριμαία, διέδιδαν (και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τους πίστευαν, ιδιαίτερα στην Ελλάδα) ότι οι ρωσόφωνοι δέχονται απειλές από ουκρανούς νεοναζί και ότι στη χερσόνησο δεν υπήρχαν ρωσικές δυνάμεις. Ο πρώτος ισχυρισμός διαψεύστηκε αυτήν την εβδομάδα από την Υπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών και ο δεύτερος από τον ίδιο τον… πρόεδρο Πούτιν, σε χθεσινή τηλεοπτική του συνέντευξη. Στην πραγματικότητα, όπως επισημαίνει στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο καθηγητής Μαρκ Γκαλεότι που αυτήν την περίοδο διδάσκει στη Μόσχα, η Μόσχα ήθελε να αποσυντονίσει τη Δύση και να κερδίσει χρόνο, ώστε να εδραιώσει τον έλεγχο της Κριμαίας.

Απέναντι σε μια τέτοια πανίσχυρη ιδεολογική και στρατιωτική μηχανή, οι διαδηλωτές του Μεϊντάν που ονειρεύονταν δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα δυτικού τύπου θα μπορούσε να κατηγορηθούν για αφέλεια. Αδιάφορο: η αφέλεια είναι μερικές φορές επαναστατική. Τα νέα παιδιά που έβγαιναν κάθε μέρα στους δρόμους του Κιέβου αδιαφορούσαν για την κατασταλτική μηχανή και τους ελεύθερους σκοπευτές του διεφθαρμένου Γιανουκόβιτς. Για ιδέες αγωνίζονταν. Οικείους ήρωες είχαν. Ο δημοσιογράφος τoυ γαλλικού ραδιοφώνου που μιλούσε χθες με τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ στο πλαίσιο του καθημερινού σχολίου που κάνει ο τελευταίος θυμήθηκε αυτό που είχαν πει εκείνες τις ημέρες κάποια από εκείνα τα παιδιά σε ένα συνεργείο της γαλλικής τηλεόρασης: «Θα θέλαμε να έρθει να μας δει ο Ντάνι. Θα ήταν υπερήφανος για μας».

Ναι, θα ήταν ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους είναι υπερήφανος ο απερχόμενος ευρωβουλευτής των Πρασίνων. Στην ίδια χθεσινή εκπομπή αποκάλυψε και άλλον έναν: ότι επισκέπτεται την Αθήνα, ή την Κωνσταντινούπολη, τον σταματούν στο δρόμο και του λένε «Merci».

Τελευταία Νέα