Ισόβια κάθειρξη επέβαλε το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας στον Διονύσιο Λιακόπουλο και στον Χρήστο Στεργιόπουλο, δολοφόνους του 27χρονου πακιστανού μετανάστη στην Ελλάδα Σαχτζάτ Λουκμάν, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι χωρίς ελαφρυντικά. Η ανακοίνωση της ποινής δεν απάντησε στην ερώτηση αν είχαν οι δράστες ρατσιστικό κίνητρο ή όχι. Η έδρα εξήγησε ότι αυτό θα είναι καταγεγραμμένο στο σκεπτικό της απόφασης. Αναμονή, λοιπόν, ώσπου να δημοσιοποιηθεί το σκεπτικό. Ωσπου να δούμε, δηλαδή, αν το δικαστήριο υιοθέτησε, και κατά πόσο, το σκεπτικό της εισαγγελέως Μαρίας Μπερέτη, που στη δική της αγόρευση ήταν εξαιρετικά σαφής:

«Ο ισχυρισμός τους ότι πριν από τη δολοφονία είχε τάχα προηγηθεί διένεξη δεν πείθει. […] Μετά την πράξη τους απομακρύνθηκαν από τον τόπο του εγκλήματος ατάραχοι, χωρίς να είναι ταραγμένοι ή συγκλονισμένοι. Δεν πήγαν προς τα σπίτια τους, αλλά κατευθύνθηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να κάνουν τον γύρο του θριάμβου. […] Συναποφάσισαν να αφαιρέσουν τη ζωή ενός αθώου αλλοδαπού άνδρα και δη πακιστανικής καταγωγής, τον οποίο εκτέλεσαν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με επτά μαχαιριές. […] Κύριοι ένορκοι […] πρέπει να δείξετε με την απόφασή σας ότι η κοινωνία στην Ελλάδα, με τον πολιτισμό της και με τις αξίες που έχουν γαλουχηθεί τα παιδιά και οι νέοι της, καταδικάζει κάθε έγκλημα που έχει σαν κίνητρο τη διαφορετικότητα».

Η συγκεκριμένη αγόρευση με τα σαφή συμπεράσματά της είναι προφανές ότι στηρίχθηκε στα δεδομένα της ακροαματικής διαδικασίας, κατά την οποία ανατράπηκε η αρχική εντύπωση με την οποία εισήχθη η υπόθεση στο δικαστήριο ως μεμονωμένο, τυχαίο περιστατικό. Ως γνωστόν, το υπ’ αριθμ. 3082/1-07-2013 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών που εισήγαγε την υπόθεση Λουκμάν στο ακροατήριο έκανε λόγο για διαπληκτισμό των κατηγορουμένων με τον δολοφονηθέντα «για ασήμαντη αφορμή». Γιατί, όμως, επιχείρησαν οι κατηγορούμενοι να παρουσιαστεί το έγκλημα ως τυχαίο περιστατικό; Ο ένας λόγος είναι προφανής: επειδή αναζητούσαν ελαφρυντικά. Υπάρχει όμως και ένας σοβαρότερος λόγος. Επειδή αν η ακροαματική διαδικασία οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για «έγκλημα που έχει σαν κίνητρο τη διαφορετικότητα» (σύμφωνα με τη διατύπωση της εισαγγελέως) θα ήταν η πρώτη σύνδεση μιας ρατσιστικής δολοφονίας με τη Χρυσή Αυγή –μια πολιτική οργάνωση για την οποία εκκρεμούν σοβαρές ποινικές κατηγορίες, μεταξύ των οποίων η κατηγορία της εγκληματικής συμμορίας.

Υπενθυμίζεται πάντως ότι σε συμπλοκή είχε δολοφονηθεί από χρυσαυγίτη και ο Παύλος Φύσσας –και ο θάνατός του συνέβαλε να ξετυλιχθεί το κουβάρι της εγκληματικής δράσης των ελλήνων νεοναζί, την οποία έως τότε δεν υπολογίζαμε και το πραγματικό εύρος της οποίας αγνοούμε.

Τελευταία Νέα