Εως και 3.600 άνθρωποι, ανάμεσά τους 951 άμαχοι και 250 παιδιά, μόνο στο Βορειοδυτικό Πακιστάν, την τελευταία δεκαετία. Είναι ο εκτιμώμενος αριθμός των θυμάτων των αμερικανικών drones –των μη επανδρωμένων κατασκοπευτικών αεροσκαφών. Μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες τακτικές της Ουάσιγκτον στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας. Και ο πιο εύκολος τρόπος να σκοτώσεις: από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Χειριστές των drones έχουν ομολογήσει ότι νιώθουν σαν να παίζουν βιντεοπαιχνίδι. Προ διετίας το περιοδικό Ρόλινγκ Στόουν τους είχε καταγράψει να χρησιμοποιούν τον όρο bug splat για να περιγράψουν αυτό που βλέπουν στις οθόνες τους αφού βρει ο πύραυλος ανθρώπινο στόχο: κάτι σαν πατημένο έντομο.

«Ακούμε πολλά για την αδίστακτη εφευρετικότητα του βαρέος στρατιωτικού εξοπλισμού, αλλά αυτό είναι διαφορετικό. Ενα νέο μηχάνημα έχει αναπτυχθεί στην επαρχία Χιμπέρ Παχτούνκουα του Πακιστάν. Εχει τη δύναμη να ξαφνιάσει στιγμιαία τον εχθρό, ίσως και να τον καταστήσει ανίκανο να χρησιμοποιήσει μετά το όπλο του. Μακροπρόθεσμα, ο εχθρός μπορεί να εμφανίσει σύγχυση, να αμφισβητήσει την κρίση του, ίσως και να εξουδετερωθεί. Το μηχάνημα είναι μία φωτογραφία του θύματός του».

Ηταν ένα σχόλιο του Λίο Μπενέντικτους από την Γκάρντιαν, χαρακτηριστικό του ενθουσιασμού που προκάλεσε η πρωτοβουλία μιας ομάδας καλλιτεχνών-ακτιβιστών, ανάμεσά τους και ο γάλλος φωτογράφος JR. Οι ακτιβιστές ταξίδεψαν στο Πακιστάν μαζί με το γιγάντιο πορτρέτο ενός ανώνυμου κοριτσιού που έχασε την οικογένειά του σε επίθεση drone. Με τη σύμφωνη γνώμη των ντόπιων, ξεδίπλωσαν το πορτρέτο και το στερέωσαν σε ένα χωράφι. «Τώρα», διακηρύττουν στον ιστότοπο του πρότζεκτ Δεν Είναι Πατημένο Εντομο, «αυτό που βλέπει ο χειριστής στην οθόνη του μέσω της κάμερας του drone δεν είναι μια ανώνυμη τελεία αλλά το πρόσωπο ενός αθώου παιδιού».

Τα κοινωνικά δίκτυα ενθουσιάστηκαν. Εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες κοινοποίησαν την εναέρια φωτογραφία του γιγάντιου πορτρέτου. Μετά, ήταν αναπόφευκτο, το πορτρέτο πήρε τον δρόμο της λήθης και οι χειριστές των drones συνέχισαν να κάνουν τη δουλειά τους. Ας μη γελιόμαστε. Στο Ιντερνετ απευθυνόταν εξαρχής το πρότζεκτ. Σε εμάς. Στους χρήστες του twitter και του facebook. Είναι αυτή η ανάγκη που νιώθουμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο. Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου κάθε φορά, όσο χρειάζεται να πατήσεις «κοινοποίηση». Μετά, ξαναγίνεσαι κυνικός.

Τελευταία Νέα