Αναζήτηση
Την εποχή που τον δύσμοιρο ελληνικό πολιτισμό έσωζε ο υπουργός Κωνσταντίνος Τζαβάρας, σε μια έξαρση αλλοπρόσαλλης πολιτικής χωρίς κέντρο, χωρίς σχέδιο και, εν τέλει, χωρίς ουσία, αποφασίστηκε το κλείσιμο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Υποτίθεται ότι θα γίνονταν οικονομίες, αλλά οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι είχαν τέλος πάντων μονιμότητα, μετακινήθηκαν στο υπουργείο Πολιτισμού. Αυτό που χάθηκε ήταν οι παραγωγικές δραστηριότητες του ΕΚΕΒΙ (εκδόσεις, σεμινάρια, εκθέσεις), που συνήθως τις διεκπεραίωναν εξωτερικοί συνεργάτες, συμβασιούχοι, χρήσιμοι άνθρωποι με εξειδικεύσεις που πληρώνονταν ψίχουλα.
Οι απόψεις των ενδιαφερομένων, εκείνο τον καιρό, διχάστηκαν. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι η έκλειψη του ΕΚΕΒΙ είναι οδυνηρή, κάποιοι άλλοι αντέτειναν ότι δεν είναι ανυπέρβλητη απώλεια. Ολοι πάντως συμφώνησαν ότι εκείνο που δεν πρέπει να πειραχθεί είναι η ηλεκτρονική βάση Βιβλιονέτ (http: //www.biblionet.gr/), ένα πολύτιμο εργαλείο για τον κόσμο του βιβλίου: για βιβλιοπωλεία, για μελετητές και ερευνητές, για εργαζομένους στο βιβλίο… Χάρη στη Βιβλιονέτ, καταγράφηκε με σαφήνεια η εικόνα της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής –αριθμός τίτλων, κατηγορίες έργων, βιογραφική και βιβλιογραφική ενημέρωση, κριτικογραφία κ.λπ. Ελάχιστοι εργάζονται στον διαδικτυακό αυτό κόμβο, όλοι κι όλοι πέντε, και πολλά αποδίδουν.
Ωστόσο, και ενώ ο υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος ανήγγειλε ότι το ΕΚΕΒΙ θα συγχωνευθεί με το υπό (αμφίβολης αποτελεσματικότητας, κατά τη γνώμη μου) αναδιοργάνωση Ιδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, η Βιβλιονέτ δεν υπάρχει σε κανένα σχέδιο. Οι εργαζόμενοι εκεί, μολονότι συνεχίζουν να ενημερώνουν τον κόμβο φροντίζοντας για την πληρότητά του, έχουν να πληρωθούν πέντε μήνες –ενώ οι συμβάσεις τους έχουν λήξει επτά μήνες. Το μόνο αδιαφιλονίκητα χρήσιμο πράγμα στον τομέα του ελληνικού βιβλίου που έκανε το κράτος, επί της ουσίας, είναι μετέωρο, ξεχασμένο. Και το έργο του, και οι άνθρωποι που το υπηρετούν.
Ε, έπειτα απ’ αυτό, οι εργαζόμενοι στη Βιβλιονέτ κήρυξαν απεργία. Ελάχιστοι τους συμπαραστάθηκαν. Δεν βγήκαν στους δρόμους, δεν νοιάζονται γι’ αυτούς τα κόμματα, ίσως και να εποφθαλμιούν ιδιώτες τον ρόλο, την παρεμβατικότητα και την εμπορική αξία που θα μπορούσε να έχει ένας τέτοιος κόμβος.
Χθες, ο κόσμος του βιβλίου αποφάσισε να κινητοποιηθεί δυναμικά. Ηδη, χέρι χέρι, κυκλοφορεί για υπογραφή ένα κείμενο που διεκδικεί το αυτονόητο: να διασωθεί ένα σπουδαίο έργο υποδομής που, στην πραγματικότητα, δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα σε ένα κράτος αδηφάγο και δυσκίνητο. Επισημαίνεται η σημασία της Βιβλιονέτ και προστίθεται: «Οταν όλες οι ελπίδες για την έξοδο από την ύφεση και την εξασφάλιση μιας στέρεης οικονομικής ανάπτυξης έχουν εναποτεθεί στους σύγχρονους τομείς τεχνολογικής αιχμής, η επαναλειτουργία μιας επιτυχημένης ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων, όπως είναι η Βιβλιονέτ, αποτελεί άμεση, επιτακτική ανάγκη».
Ακούει κανείς στο υπουργείο Πολιτισμού;
