Με αφορμή την έκδοση βιβλίου του αρχιδολοφόνου Κουφοντίνα και τη συνήθη υπερπαραγωγή απόψεων στα ΜΜΕ και στα social media, χρειάζεται να ξεκαθαριστούν δυο – τρία καταστατικά πράγματα, ευνόητα για τις δημοκρατικές κοινωνίες.

Α. Ο Κουφοντίνας έχει, και αυτός, δικαίωμα να γράψει βιβλίο και ο οποιοσδήποτε εκδότης έχει δικαίωμα να το εκδώσει ή να το απορρίψει. Στη χώρα αυτή δεν απαγορεύεται η κυκλοφορία κανενός κειμένου, ούτε ακόμη και ακραία μισαλλόδοξων –και ήδη κυκλοφορούν πολλά βιβλία που διακινούν το μίσος. Οι δημοκρατικοί θεσμοί, η παιδεία και ο δημοκρατικός διάλογος θα έπρεπε, αυτονόητα, να αρκούν για να θωρακιστεί το πολίτευμα που προστατεύει την κουλτούρα ελευθερίας. Προσωπικώς, προτιμώ τον διάλογο από τους αποκλεισμούς.

Β. Ο Κουφοντίνας είναι δολοφόνος. Κάποτε, οι εφημερίδες δημοσίευαν τις «προκηρύξεις» του, οι οποίες διαβάζονταν ακριβώς επειδή άχνιζαν αίμα. Σε μια περίπτωση, θυμάμαι, διευθυντές εφημερίδων έμειναν φυλακή για το δικαίωμα της δημοσίευσης εκείνων των κειμένων. Ορθώς. Η ελευθερία της έκφρασης στις δημοκρατίες είναι απροϋπόθετη.

Γ. Το κείμενο του Κουφοντίνα είναι χρήσιμο. Για όσους μπορούν να διαβάσουν ψύχραιμα, καθρεφτίζει μια ρηχή, μονοδιάστατη, αυταρχική ιδεολογία, καλύτερα ένα δόγμα, εκφρασμένο με το πιο κλαψιάρικο μελό που μπορεί κανείς να φανταστεί. Επίσης, η ψυχοπαθολογία που αναζητεί κανείς καλά κρυμμένη σε επιδέξιες ταινίες με ήρωες κατά συρροήν δολοφόνους, στην περίπτωση του Κουφοντίνα είναι και προφανής και ευανάγνωστη.

Δ. Ο Κουφοντίνας γράφει ό,τι γράφει εκτιμώντας ότι εκφράζει ολόκληρη την Αριστερά. Διεκδικεί για λογαριασμό της το σύνολο της παράδοσης της ηρωικής μυθολογίας της, κάτι άλλωστε που φαίνεται και στο εξώφυλλο του βιβλίου. Το ίδιο κάνει και ο «θεωρητικός» του Νίκος Γιαννόπουλος, που υπογράφει τον πρόλογο.

Ε. Ο κύριος Γιαννόπουλος που αποφεύγει να πει έστω μια λέξη συμπάθειας για τους δολοφονημένους της τρομοκρατίας και για την απειλή που συνιστά στη δημοκρατία η υπαρκτή απειλή ενός νέου κύματος τρομοκρατικής δράσης, μεταξύ πολλών άλλων που χρειάζονται πολύ χώρο, εκτιμά ότι «ζούμε σε εποχές τρομοϋστερίας». Και ότι το βιβλίο του δολοφόνου Κουφοντίνα (που τον χαρακτηρίζει πολιτικό κρατούμενο) είναι «ιδεολογικά μεστό, πολιτικά εμπνευσμένο, βιωματικά ειλικρινές». Αναρωτιέται λοιπόν, συνάγοντας από την ερώτηση την απάντηση: «Ποια πειστικότερη απόδειξη ότι η «από δω πλευρά» παραμένει ηθικά, μορφωτικά, αξιακά, οντολογικά, αν θέλετε, ανώτερη από τους εχθρούς της;». Οπου οι τυπικοί ρατσιστές, οι Ναζί δηλαδή, τοποθετούν τη φυλή, ο κύριος Γιαννόπουλος, εχθρός της δημοκρατίας στο όνομα της οποίας γράφει και δρα ελεύθερα, τοποθετεί το δικό του δόγμα, τη δική του ξεχωριστή οντολογία η οποία θεωρεί ότι τον κάνει ανώτερο από τους υπόλοιπους.

Ο ρατσιστικός ολοκληρωτισμός, πράγματι, έχει πολλά πρόσωπα.

Τελευταία Νέα