[Αγιογραφίες] Τραύματα

«ΝΥΧΤΑ γίνονται οι συλλήψεις –και οι μεν και οι δε», έγραφε παλιότερα, σ’ ένα χαριτωμένα κυνικό δίστιχο, ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος. Αντιθέτως, οι πολιορκίες λύνονται συνήθως εκεί κατά το ξημέρωμα –και μάλιστα αιφνιδιαστικά. Αυτό διδάσκει η Ιστορία, αν και απόρθητο κάστρο το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής δεν ήταν.

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ με αρμοδιότητα τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, ο Παντελής Καψής έχει κινηθεί προσεκτικά έως τώρα. Ισως γιατί ξέρει και από δημοσιογραφία και από πολιτική. Στην υπόθεση της ΕΡΤ είχε μεγάλη σημασία να αποφευχθούν τα χειρότερα. Και αυτό γιατί η κίνηση του κλεισίματος πήγε να δημιουργήσει τον Ιούνιο προβλήματα μεγαλύτερα από αυτά που πήγαινε να λύσει. Τελικά λειτούργησε ως καταλύτης για την ανασυγκρότηση της συμπολίτευσης γύρω από δύο πόλους, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Στο Μαξίμου δεν πίστευαν ότι, έπειτα από ένα δεκαήμερο δισταγμών, ελιγμών και υπαναχωρήσεων του Φώτη Κουβέλη, έβαλαν πόδι στα υπουργεία Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Δικαιοσύνης. Μοιραία η ΕΡΤ μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Με προφανή στόχο τον κατευνασμό των άμεσα θιγομένων. Και με ένα σχέδιο για μια καινούργια ραδιοτηλεόραση, τη ΝΕΡΙΤ, που θα γίνει σε σωστότερες βάσεις. Διότι –κακά τα ψέματα –μπορεί ο τρόπος με τον οποίο έγινε η παρέμβαση στην ΕΡΤ να μην ήταν ο ενδεδειγμένος. Αλλά η κρατική ραδιοτηλεόραση δεν ήταν από τα φωτεινά σημεία του κράτους της Μεταπολίτευσης.

ΗΤΑΝ οι ανάγκες κάλυψης της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση που λειτούργησαν ως καταλύτης για τη χθεσινή παρέμβαση. Ως συνήθως στα ΜΜΕ, η επικαιρότητα οδήγησε τις εξελίξεις. Το ερώτημα τώρα είναι αν αυτό το τοπίο είναι το κατάλληλο για να ανοικοδομηθεί η δημόσια ραδιοτηλεόραση. Φυσικά, ποτέ δεν είναι το τοπίο απόλυτα κατάλληλο. Οι δυσκολίες είναι χρήσιμες γιατί αποσαφηνίζουν την πραγματικότητα. Από την άλλη μεριά, υπάρχει ο κίνδυνος η προσωρινότητα της συγκυρίας (ένα εξάμηνο όλο κι όλο διαρκεί η προεδρία της ΕΕ) να μετρήσει υπερβολικά στο πώς θα στηθεί η ΝΕΡΙΤ. Διότι, ως γνωστόν, ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Η λογική του λυόμενου είναι, δυστυχώς, κυρίαρχη στη χώρα μας –για να μην πούμε του αυθαίρετου. Είναι χαρακτηριστική η καθυστέρηση στην αδειοδότηση των ιδιωτικών καναλιών.

ΦΥΣΙΚΑ, το αντεπιχείρημα είναι ότι η ΝΕΡΙΤ έχει ήδη δομηθεί και το προσωπικό έχει επιλεγεί και προσληφθεί. Απλώς για μετακόμιση πρόκειται και για ανάκτηση εξοπλισμού, αρχείων και υλικών. Σωστό. Υπάρχει όμως πάντα ένα στοιχείο ώσμωσης ή αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε κάθε ΜΜΕ –συμπεριλαμβανομένων των κρατικών! –και του χώρου όπου είναι εγκατεστημένα. Εχει αποδειχθεί στις κατά καιρούς μετεγκαταστάσεις εφημερίδων ή καναλιών στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Και πάλι όμως το εγχείρημα δεν είναι εύκολο –υπό την έννοια ότι δεν είναι υπόθεση της κυβέρνησης, την οποία εκπροσωπεί ο Καψής, αλλά του ίδιου του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού και, κυρίως, του αν θα ζωντανέψει. Υπό την έννοια αυτή, ο Καψής μπορεί να εγγυηθεί και, πάνω απ’ όλα, να μην παρεμποδίσει –κάτι που δεν του ταιριάζει ούτως ή άλλως –τη λειτουργία της ΝΕΡΙΤ.

ΤΟΥΤΩΝ δοθέντων –ή μάλλον ρηθέντων –μπορεί κανείς να πει ότι η είσοδος των ΜΑΤ δεν παρήγαγε το είδος των εικόνων που προκύπτουν σε τέτοιες περιπτώσεις –με βία, δακρυγόνα και αγριότητες. Αρα η εκκένωση του χώρου από τους καταληψίες δεν έγινε με τρόπο που να τραυματίζει περαιτέρω μια ήδη τραυματισμένη υπόθεση. Παρ’ όλα αυτά, η κρατική ραδιοτηλεόραση χρειάζεται επειγόντως ένα success story –αν πρόκειται να ξαναϋπάρξει.