Οι Σκουριές της Ρουμανίας είναι ένα χωριό στα Καρπάθια Ορη. Λέγεται Ρόζια Μοντάνα και σύμφωνα με μια καναδική εταιρεία διαθέτει τα πιο πλούσια κοιτάσματα χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αν πιστέψει κανείς τους καναδούς χρυσοθήρες, τα Καρπάθια κρύβουν στο υπέδαφός τους 314 τόνους χρυσό και 1.480 τόνους ασήμι. Αυτή η ποσότητα ξεπερνά την παραγωγή όλων μαζί των κρατών-μελών της ΕΕ.

Τα Καρπάθια δεν διαθέτουν, λοιπόν, μόνο έναν μυθικό Κόμη Δράκουλα αλλά και ένα πραγματικό Ελντοράντο. Ομως οι Ρουμάνοι αντιδρούν. Στις διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν πριν από δύο μήνες συμμετείχαν στην αρχή μερικές δεκάδες οικολόγοι. Εξέφραζαν την αντίθεσή τους σχεδόν κάθε μέρα στο Βουκουρέστι με μια επιμονή που δεν πέρασε απαρατήρητη: σήμερα οι διαδηλωτές είναι χιλιάδες. Ενας από αυτούς είναι η νεαρή Αλίνα Φίκερ. «Ο προπάππος μου πέθανε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχασα τον παππού μου στον Δεύτερο» δήλωσε στη Μοντ. «Μου άφησαν κληρονομιά μια χώρα και με ενοχλεί να βλέπω την κυβέρνηση έτοιμη να την πουλήσει».

Ο θάνατος του προπάππου σου και του παππού σου είναι ένας μάλλον πρωτότυπος λόγος για να διαφωνείς με μια επένδυση. Κι αυτό το έντονο συναίσθημα ιδιοκτησίας της χώρας όπου γεννήθηκες, το οποίο ενισχύεται ακόμη περισσότερο από τον ηρωικό και άδικο θάνατο των προγόνων σου, δεν φαίνεται να έχει και πολλή σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος. Τα αίτια της αντίδρασης, επομένως, είναι βαθύτερα. Δεν είναι το ξεπούλημα, η μόλυνση, η ησυχία του Κόμη που θα διαταραχθεί από τα τρυπάνια εξόρυξης. Είναι η αίσθηση ότι πίσω απ’ όλα αυτά βρίσκεται ένα διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό που υπόσχεται τα πάντα για να κατακτήσει την εξουσία και δεν έχει κανένα πρόβλημα μετά να αθετήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις.

Με τη Ρουμανία μάς ενώνουν τελικά πολλά περισσότερα από τα Βαλκάνια και τα κοιτάσματα χρυσού. Μοιραζόμαστε μια κοινή δυσπιστία απέναντι στο πολιτικό σύστημα, μια αίσθηση προδοσίας, την ίδια ασαφή ιδέα για το ποιος έχει την ευθύνη της διαχείρισης του δημόσιου χώρου και των δημόσιων αγαθών. Μοιραζόμαστε, όμως, και μια λαμπρή προοπτική ξαφνικού κι εύκολου πλουτισμού: η Ρουμανία διαθέτει πλούσια κοιτάσματα σχιστολιθικού αερίου, η Ελλάδα υποθαλάσσιου πετρελαίου.

Εχει δικαίωμα να αρνηθεί κανείς τον πλούτο όταν είναι φτωχός; Το ερώτημα θέτει ο ανταποκριτής της γαλλικής εφημερίδας στο Βουκουρέστι. Αλλά είναι λάθος. Αυτό που προέχει είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και την εξουσία, η θέσπιση κανόνων που θα γίνονται σεβαστοί απ’ όλους, η πάταξη της γενικής ανομίας. Διαφορετικά η Χαλκιδική θα θυμίζει όλο και περισσότερο τα Καρπάθια.

Τελευταία Νέα