Μια ιδιαίτερα ζεστή καλοκαιρινή ημέρα του 1858, η μυρωδιά από τους υπονόμους δίπλα στον Τάμεση ήταν τόσο αβάσταχτη ώστε τα μέλη του Κοινοβουλίου αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το κτίριο. Ο επικεφαλής της Βουλής των Κοινοτήτων και υπουργός Οικονομικών Μπέντζαμιν Ντισραέλι εθεάθη «να τρέχει για να φύγει κρατώντας ένα μαντίλι μπροστά στη μύτη του». Εκείνη την εποχή, σχεδόν όλοι οι υπόνομοι του Λονδίνου κατέληγαν στον Τάμεση, που αποτελούσε ταυτόχρονα τη βασική πηγή για πόσιμο νερό της πρωτεύουσας –κάτι που οδήγησε σε τρεις επιδημίες χολέρας και χιλιάδες νεκρούς.

Οι αντιδράσεις οδήγησαν στην υιοθέτηση της πρότασης ενός διάσημου μηχανικού, του Τζόζεφ Μπάζαλγκετ, ο οποίος έφτιαξε ένα σύστημα στοών που έπαιρναν τις ακαθαρσίες και τις μετέφεραν μακριά από την πρωτεύουσα. Το σύστημα των τούνελ των 1.800 χιλιομέτρων παραμένει ακόμα και σήμερα σε καλή κατάσταση. Φτιαγμένο όμως για μια πόλη του μισού μεγέθους σε σύγκριση με τη σημερινή, δεν είναι επαρκές. Μία φορά τον μήνα το σύστημα ξεχειλίζει και λύματα πέφτουν στον Τάμεση, γεγονός που δημιουργεί μεγάλες πιέσεις στην κυβέρνηση.

Ομως σε εποχή λιτότητας και περικοπών στον προϋπολογισμό, το κόστος των 6,8 δισ. δολαρίων για τη δημιουργία ενός νέου αποχετευτικού συστήματος δεν αφορά την κυβέρνηση αλλά την ιδιωτική εταιρεία Thames Water και τους μετόχους της. Και γι’ αυτό ακριβώς, το κόστος θα πληρώσουν τελικά οι πολίτες μέσω των υψηλότερων λογαριασμών ύδρευσης, μια προοπτική που τρομάζει τους Λονδρέζους. Οι λογαριασμοί για τα 14 εκατομμύρια πελάτες της εταιρείας προβλέπεται να αυξηθούν από 400 ευρώ ετησίως σε 500, αλλά τελικά το σύστημα θα παραμείνει στην ιδιοκτησία της εταιρείας.

Πολιτικοί και ειδικοί θεωρούν ότι όλα αυτά είναι πεταμένα χρήματα, ότι οι υπολογισμοί για το κόστος είναι χαμηλοί και υπάρχουν άλλες, πιο φθηνές λύσεις. «Αυτό που με θυμώνει», λέει η Αν Ρόζενμπεργκ, συνταξιούχος δημοσιογράφος του BBC, «είναι ότι θα πληρώνω γι’ αυτό ώσπου να πεθάνω και κατόπιν τα παιδιά μου θα πληρώνουν επίσης, όμως δεν θα ανήκει σε κανέναν από εμάς αλλά θα κερδίσουν τελικά η εταιρεία και οι μέτοχοί της». Τα προβλήματα θα είναι τεράστια για όσους μένουν κοντά στο εργοτάξιο, με εκατοντάδες φορτηγά, πολύ θόρυβο και ατμοσφαιρική ρύπανση. Η εταιρεία προσφέρθηκε να τοποθετήσει στους περιοίκους διπλά τζάμια όμως ακόμα τίποτα δεν είναι οριστικό –ούτε καν το συνολικό κόστος. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι τελικά θα ξεπεράσει τα 12 δισ. ευρώ…