Αναζήτηση
Δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί στη φυλακή η παρέα του Μιχαλολιάκου και άρχισε η λειτουργία αλυσίδας πλυντηρίων της Χρυσής Αυγής.
«Πλυντήριο» από συνταγματολόγους που ανακάλυψαν ότι οι Αρχές δεν κινήθηκαν όπως έπρεπε ή ότι όφειλαν να ζητήσουν πρώτα άρση της ασυλίας των βουλευτών ή ότι δεν επιτρέπεται να τους κόψει η Βουλή χρήματα και άλλα κομματικά προνόμια.
Που θεωρούν ότι προέχει η προσωπική ιδιοτελής ερμηνεία των συνταγματικών κανόνων και όχι η συνταγματική αντιμετώπιση μιας συμμορίας που υποδύεται το κόμμα.
«Πλυντήριο» από ποινικολόγους που φλυαρούν ότι το κατηγορητήριο δεν είναι επαρκές ή ότι οι διώξεις δεν στοιχειοθετούνται ή ότι οι χρυσαυγίτες κινδυνεύουν να υποστούν διώξεις ανάλογες των κομμουνιστών στη μετεμφυλιακή Ελλάδα.
Πολλά κόκαλα ακούω να τρίζουν!
«Πλυντήριο» από δημοσιογράφους ή πολιτικούς που αποφάσισαν ότι η εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής δεν είναι επαρκώς σοβαρό θέμα και ότι επιτέλους πρέπει να ασχοληθούμε με σοβαρότερα θέματα, όπως (υποθέτω) τα νέα μέτρα που (υποτίθεται) θα περιέχει το (υποτιθέμενο) νέο Μνημόνιο –για να πουλάνε τα φύκια τους…
«Πλυντήριο» από διάφορα ύποπτα κέντρα της Δεξιάς και της Αριστεράς που διακινούν τη θεωρία «όλοι μαζί τη φτιάξαμε!» (τη Χρυσή Αυγή), είτε για να αποσιωπήσουν τη δική τους ευθύνη είτε για να ενοχοποιήσουν τους αντιπάλους τους.
Γιατί το κάνουν; Δεν γνωρίζω και άλλωστε δεν είναι βέβαιο ότι το κάνουν όλοι για τον ίδιο λόγο.
Κάποιοι υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες ή εξοφλούν κομματικά γραμμάτια.
Κάποιοι ψάχνουν για πελατεία, δημοσιότητα ή μερικά ψίχουλα τηλεθέασης.
Κάποιοι δεν γουστάρουν να κερδίζει η δημοκρατία.
Κάποιοι υπηρετούν ανομολόγητους σκοπούς και στόχους.
Κάποιους απλώς τους έχουν στο χέρι.
Δεν μπορώ να πω για τον καθένα και ούτε με ενδιαφέρει να πω για όλους. Αλλά οι καλοί λογαριασμοί είναι που κάνουν τους καλούς φίλους.
Διότι αυτή τη στιγμή ζούμε τη μεγαλύτερη επιχείρηση κάθαρσης της ελληνικής δημοκρατίας από το 1974. Οι στιγμές λοιπόν είναι πολύ κρίσιμες για καλαμπούρια, τυχοδιωκτισμούς και παιχνιδάκια.
Υπό αυτήν την έννοια, όλοι είμαστε αντιμέτωποι με τις ευθύνες μας. Δεξιοί κι αριστεροί, κόμματα και πολίτες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, γονείς και παιδιά, εγγράμματοι και αδαείς, σοβαροί και καραγκιόζηδες.
Λίγο θέλει να τουμπάρει το πράγμα ή να γίνει η στραβή και να πάρει τη δημοκρατία από κάτω.
Ας μην το επιτρέψουμε. Ας μη δώσουμε την ευκαιρία στην εκτροπή που επιδιώκει ο υπόκοσμος.
Και όταν με το καλό τελειώσει η ιστορία, εδώ είμαστε να τσακωθούμε και να αρπαχτούμε για ό,τι μας χωρίζει. Αλλά μεταξύ μας.
Χωρίς πλυντήρια. Και χωρίς τον Μιχαλολιάκο για διαιτητή.
