ΣΤΗΝ αριστερή όχθη του Παρισιού έχουν ως κρυφό καμάρι τους λεγόμενους σοσιαλιστές του χαβιαριού. Στην Αθήνα πάλι θα είχαμε τούμπανο τον υπαρκτό σοσιαλισμό της Ενωσης Συντακτών, αν οι βασικοί εκφραστές του δεν οδηγούσαν τα ΜΜΕ προς την ανυπαρξία. Επιτηδευμένος όσο και η κομψή λευκή γενειάδα του, ο Δημήτρης Τρίμης –άλλοτε εκ των Ιών της «Ελευθεροτυπίας» –ενσαρκώνει τέλεια την τάση αυτή.

Η εποχή προσφέρεται για απαξίωση –όπως και για αμοραλισμό. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι τελευταίες δέκα ημέρες είναι από τις χειρότερες στα χρονικά της ενημέρωσης. Κανείς δεν θα περίμενε το συνδικαλιστικό των δημοσιογράφων να μην αντιδράσει σε μια απόφαση της κυβέρνησης που σφραγίζει την ΕΡΤ και στέλνει στην ανεργία πάνω από δυόμισι χιλιάδες εργαζομένους. Ωστόσο είναι απορίας άξιον γιατί η αντίδραση αυτή πρέπει να εκφράζεται με απεργία. Τι νόημα έχει να κατεβάζεις τα ρολά της ενημέρωσης στη φάση που η κοινή γνώμη πρέπει να πληροφορηθεί τι ακριβώς συμβαίνει; Ακόμη χειρότερα: ποιον εξυπηρετεί αυτό, όταν έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ πνέουν τα λοίσθια σε μια ερημοποιημένη από την ύφεση αγορά όπου μια Κυριακή χαμένη για τις εφημερίδες μπορεί –ελέω απώλειας εσόδων –να ισοδυναμεί ακόμη και με κλείσιμο;

ΟΠΟΤΕ πάμε σε αλλόκοτες καταστάσεις. Ας πούμε, σε μια απεργία που κηρύσσεται και διαρκώς ανανεώνεται, αλλά δεν εφαρμόζεται –την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι, ενώ βρίσκονται στα γραφεία τους, λαμβάνουν SMS τα οποία λένε: «ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΝΤΥΠΑ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΜΕ». Μια ΕΣΗΕΑ που βγάζει δικό της φύλλο και το μοιράζει δωρεάν –ως free press –ανταγωνιζόμενη αθέμιτα τις εφημερίδες όπου εργάζονται τα μέλη, τα οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί και προστατεύει. Με κερασάκι στην τούρτα την αναστολή της απεργίας –όπως εύκολα μπορούσε κανείς να προβλέψει –ακριβώς τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ προκήρυξε συγκέντρωση στο Σύνταγμα, ε, για την οποία πρέπει οπωσδήποτε να ενημερωθεί ο λαός. Ολα αυτά, ενώ έχουμε την πρωτοφανή ενέργεια να χορηγείται άδεια σε κάποια ΜΜΕ να βγουν ή να παίξουν δελτία κατά περίπτωση, επειδή είναι «δικά μας» ή επειδή ως «καλά παιδιά» έχουν επιδείξει κοσμία διαγωγή ή για να τηρήσουμε τις ισορροπίες και μετά βλέπουμε.

ΚΑΠΩΣ έτσι οι Τρίμηδες συντελούν στην υπονόμευση ενός κλάδου που –κακά τα ψέματα –οι προκάτοχοί τους ευτέλισαν στα σαλόνια των εξουσιών του παρελθόντος, δηλαδή του δικομματισμού. Ανεδαφικές διεκδικήσεις –για μισθούς και συλλογική σύμβαση εργασίας –σε φάση κρίσης που οδήγησαν σε σπάσιμο των διαπραγματεύσεων, αφήνοντας το προσωπικό κάθε ΜΜΕ μόνο απέναντι στην ιδιοκτησία. Ανοχή απέναντι στην ενημερωτική ασυδοσία του Διαδικτύου. Προγραφές για τους επώνυμους της ραδιοτηλεόρασης, αλλά κάλυψη για τα χρυσά συμβόλαια του Ραδιομεγάρου αρκεί να αφορούν δικούς μας και όχι άλλους. Η απομείωση της αξίας των δημοσιογράφων φαίνεται και από το ότι δεν ήταν η ΕΣΗΕΑ που οδήγησε τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο Διασωματειακό αλλά οι τεχνικοί ή οι φωτογράφοι –έστω και αν η ηλεκτρονική εποχή τους ισοπεδώνει.

ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ πέρασε από τη «χρυσή εποχή» των αστυνομικών συντακτών στην προσπάθεια μιας αριστερίζουσας κλίκας να την ελέγξει. Αλλες εποχές, άλλα κομπρομί. Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που το συνδικαλιστικό ενός κλάδου κάνει παιχνίδι –αν και μπορεί να είναι η τελευταία…

Τελευταία Νέα