Το ΠΑΣΟΚ κατέστρεψε προ τριετίας τη χώρα ως Κίνημα Κηπουρών. Και τώρα προσπαθεί να καταστρέψει τον εαυτό του ως Κίνημα Αρχηγών.

Δεν θα κάνω τον κόπο να μετρήσω όσους προσφέρονται να σώσουν διά του εαυτού τους τη «δημοκρατική και σοσιαλιστική παράταξη» αλλά είμαι βέβαιος ότι θα πιάσω διψήφιο νούμερο.

Αλλοι δραστηριοποιούνται στην πρώτη γραμμή. Και άλλοι περιμένουν να τους καλέσει η Ιστορία αφού πρώτα αναγνωρίσει την απουσία τους.

Το αποτέλεσμα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ διαθέτει σήμερα περισσότερους Κιγκινάτους απ’ όσους διέθετε ποτέ ολόκληρη η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία –σε λεγεώνες πάσχει!..

Είναι προφανές πως σε ό,τι με αφορά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους υποψήφιους σωτήρες, ούτε με τις φιλοδοξίες τους.

Απλώς παρατηρώ ότι όσο αυξάνονται οι σωτήρες μάλλον απομακρύνεται η σωτηρία.

Κακό χωριό τα λίγα σπίτια, θα μου πείτε. Σωστό. Αλλά όλα αυτά απαξιώνουν έναν ιστορικό χώρο που αποτελεί κρίσιμο μέγεθος για την πολιτική σταθερότητα της χώρας.

Είναι αλήθεια ότι μια τρικυμία (ακόμη και σε ποτήρι) έχει σχεδόν πάντα κάποια αντικειμενική βάση.

Στην προκειμένη περίπτωση είναι η αδυναμία ή η απροθυμία ή η διστακτικότητα του Ευ. Βενιζέλου να οριοθετηθεί σε σχέση με την προηγούμενη ηγεσία.

Τόσο σε επίπεδο επιλογών (με κορυφαία το Μνημόνιο) όσο και σε επίπεδο προσώπων (όταν δεν απέκλεισε τους κηπουρούς από τα ψηφοδέλτια των τελευταίων εκλογών) –για το τελευταίο, προς τιμήν του, παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος…

Το βέβαιο είναι ότι στην πολιτική κανένα σήμερα και κανένα αύριο δεν μπορεί να προκύψει χωρίς οριοθέτηση με το χθες.

Ως εκ τούτου, ο ευρύτερος χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού αποκλείεται ποτέ να ανασυγκροτηθεί συνολικά αν δεν τακτοποιήσει καθαρά και ανοιχτά τους λογαριασμούς του με τη διακυβέρνηση Παπανδρέου.

Και με τις επιλογές και με τα πρόσωπα.

Οταν σύσσωμη η ελληνική κοινωνία καταδικάζει το Μνημόνιο, όταν ακόμη και οι εμπνευστές του παραδέχονται την αστοχία του, όταν ο κόσμος το έχει τούμπανο, δεν γίνεται μια ολόκληρη παράταξη να εγκλωβίζεται στην καταστροφική λογική τού «καλά τα κάναμε» και «σώσαμε τον τόπο».

Αυτά είναι βαρύγδουπες ανοησίες ανεγκέφαλων ανθρώπων που προσπαθούν απλώς να σώσουν τον σβέρκο τους.

Ετσι όμως τροφοδοτούν ένα πολιτικό κενό.

Διότι η πικρή αλήθεια που έχουν πλέον καταλάβει όλοι είναι ότι τα έκαναν σαν τα μούτρα τους.

Ως εκ τούτου, ο κόσμος θα συνεχίσει να τους γυρίζει την πλάτη όσο αισθάνεται ότι συνεχίζουν να τον κοροϊδεύουν.

Και όπως είναι φυσικό το πολιτικό κενό ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις.

Πρώτα έθρεψε τους κηπουρούς. Και τώρα συντηρεί τους αρχηγούς.