Στις μεγάλες υποθέσεις υπάρχουν οι πρωταγωνιστές και οι άλλοι. Συνήθως στη συνέχεια οι άλλοι γράφουν βιβλία για τους πρωταγωνιστές. Η Γιάννα Αγγελοπούλου αντέστρεψε τον κανόνα: έγραψε η ίδια ένα βιβλίο. Με πυκνή εξιστόρηση, αφοπλιστική ειλικρίνεια και συχνά με σαρκασμό –και ονοματεπώνυμα.

Το «My Greek Drama» –όπως κυκλοφόρησε στα αγγλικά –είναι κιόλας επιτυχημένο. Ποτέ μια ελληνική υπογραφή δεν πήγε τόσο ψηλά και δεν έμεινε για τόσο διάστημα στο ρετιρέ των πωλήσεων στην Αμερική. Στο εξωτερικό το βιβλίο της Γιάννας εξελίσσεται σε όχημα ελπιδοφόρας προβολής της διαχρονικής Ελλάδας. Αναδεικνύει τις –γήινες και μεταφυσικές –δυνάμεις της, που την κρατούν ζωντανή στον χώρο και στον χρόνο.

Οποιος εκλάβει την αυτοβιογραφική πλευρά σαν σαπουνόπερα με γαργαλιστικές λεπτομέρειες και αναφορές που προκαλούν τη φαντασία θα χάσει την ουσία. Το βιβλίο είναι μια μεγάλη τοιχογραφία στην οποία κυριαρχούν δυο στοιχεία που συνδέονται ιστορικά με τον ελληνισμό.

Το ένα είναι η ατομική και συλλογική ικανότητα των Ελλήνων να υπερβαίνουν τις συνθήκες που συναντούν. Με τον λόγο, το ύφος δημόσιας παρουσίας, την ευστροφία και το πάθος. Κάπως έτσι η Αγγελοπούλου έβαζε στόχους, έπαιρνε μαθήματα από την αποτυχία, αλλά συνέχιζε με πείσμα και σχέδιο μέχρι να νικήσει.

Ετσι διεκπεραίωσε και για λογαριασμό της χώρας την πολυπλοκότερη διοργάνωση του πλανήτη. Το ότι στη συνέχεια δεν επενδύθηκε η επιτυχία έδειξε την ευκολία της χώρας να φτάνει στον πάτο. Αυτό το άνοιγμα αποτυπώνεται με τον όρο «δράμα» στον τίτλο του βιβλίου. Είναι το «ελληνικό παράδοξο».

Το άλλο αναδεικνύει μια παλιά ελληνική παράδοση: την έφεση μεγάλων οικογενειών να επωμίζονται συλλογικούς στόχους. Για να προσφέρουν, όχι για να επωφεληθούν. Για να δώσουν, όχι να πάρουν. Για να διαθέσουν την περιουσία τους, όχι για να κάνουν περιουσία. Η ελληνική ιστορία δυο αιώνων είναι διάσπαρτη από τέτοια παραδείγματα. Χάρη σε αυτούς, το νεώτερο ελληνικό κράτος απέκτησε βάσεις για την εξέλιξη και ενίοτε την επιβίωσή του. Η οικογένεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου πήρε από τον πατέρα του τη σκυτάλη αυτής της παράδοσης και την πάει μακρύτερα.

Από τις πρώτες σελίδες ώς το τέλος ο αναγνώστης ανακαλύπτει διαρκώς το ίδιο στοιχείο: τη δύναμη της βούλησης. Είτε αναφέρεται στην προσωπική διαδρομή της είτε στους Ολυμπιακούς, είναι ένα διδακτικό βιβλίο ηγεσίας: η οπτική είναι σταθερά θετική –δεν υπάρχει πουθενά μεμψιμοιρία. Ως προσωπική αφήγηση συνοψίζεται σε αυτό που έλεγε ο άγγλος συγγραφέας Ασλεϊ Μπρίλιαντ: «Οσο και αν φαίνεται παράξενο, η ζωή μου βασίζεται σε αληθινή ιστορία».

Τελευταία Νέα