Εκείνοι που πιστεύουν ότι τα νήματα κινούνται από κάποιους άλλους και όχι από την κυβέρνησή τους φτάνουν συνολικά το 50%, στους ψηφοφόρους της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Ακρας Δεξιάς είναι πάνω από τους μισούς. Και ποιοι είναι αυτοί οι σκοτεινοί «κάποιοι»; Αλλα κράτη που θέλουν να κυριαρχήσουν στη χώρα. Τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα και οι εφημερίδες. Οι μασόνοι. Η Εκκλησία. Για το γεγονός ότι υπάρχουν ξένοι που επιβουλεύονται τα πάτρια εδάφη θα έπαιρναν όρκο το 36% των ψηφοφόρων των Σοσιαλιστών, το 40% των κεντροδεξιών, το 61% των ακροδεξιών, το 42% των αριστερών και το 34% των κεντρώων. Εξίσου δημοφιλή στον ρόλο των κακών είναι τα μέσα ενημέρωσης –όπως φαίνεται, οι μασόνοι και η Εκκλησία δεν είναι πια αυτοί που ήταν κάποτε.

Η δημοσκόπηση δημοσιεύθηκε στη Monde και αποδεικνύει ότι οι θεωρίες συνωμοσίας θριαμβεύουν και στη Γαλλία. Πολλοί Γάλλοι θα συμφωνούσαν μάλλον με το 30% των Αμερικανών που πιστεύει ότι μια μυστική οργάνωση σχεδιάζει μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Λιγότεροι κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν αυτοί που θα πίστευαν ότι ο Φρανσουά Ολάντ είναι ο Αντίχριστος όπως πιστεύει ένας στους τέσσερις Αμερικανούς για τον Μπαράκ Ομπάμα. Και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, πάντως, η πεποίθηση ότι μια αόρατη δύναμη διαφεντεύει τη μοίρα είναι κοινή. Η βεβαιότητα αυτή δεν κάνει διακρίσεις, είναι καρφωμένη στο μυαλό νέων και γέρων, πλούσιων και φτωχών, ανδρών και γυναικών.

ΜΠΟΡΕΙ να υποθέσει κάποιος βάσιμα ότι οι θεωρίες συνωμοσίας δεν θάλλουν μόνο στη Γαλλία και στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα κάνουν πάρτι, πιθανότατα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ακόμη. Ξένα κέντρα, μυστικές εταιρείες, σκοτεινές οργανώσεις είναι εδώ για να εξηγήσουν έναν κόσμο που δεν μας αρέσει, να περιγράψουν ένα αύριο που έρχεται χωρίς να μας ρωτήσει, ένα μέλλον που πλησιάζει χωρίς τη δική μας συναίνεση. Από τότε που τα φαντάσματα, οι δαίμονες και οι θεότητες βγήκαν στη σύνταξη, από τότε που ο ορθός λόγος εξόρισε τις μάγισσες και τα αερικά από την καθημερινή ζωή, η δεισιδαιμονία βρήκε την πρώτη της ύλη στη συνωμοσιολογία. Παρά τις αντοχές της αστρολογίας, πέρα από τους Νεφελίμ και τους Ελ, μόνο μια θεωρία συνωμοσίας μπορεί να εξηγήσει πειστικά το τυχαίο.

Ακούγεται κάπως παράδοξο, αλλά ο βασικός λόγος για τον οποίο πιστεύουμε στις θεωρίες συνωμοσίας είναι ότι μας δίνουν μια αίσθηση ελέγχου των πραγμάτων. Οι άνθρωποι, εξηγεί στο ηλεκτρονικό περιοδικό Salon ο καθηγητής Ψυχολογίας Στέφαν Λεβαντόφσκι, απεχθάνονται το τυχαίο, τρέμουν το απροσδόκητο γεγονός που μπορεί να ανατρέψει τη ζωή τους. Ο φανερός εχθρός μάς προσφέρει ένα είδος ανακούφισης, ξέρουμε ποιος θέλει το κακό μας, από ποιον πρέπει να προφυλαχθούμε, με ποιον πρέπει να παλέψουμε. Και όταν δεν τον έχουμε μπροστά μας, εάν δεν είμαστε σίγουροι ποιος είναι ακριβώς, δεν έχουμε παρά να τον εφεύρουμε.