Πήγε στο ΟΑΚΑ να παρακολουθήσει τον αγώνα ΑΕΚ – Ατρόμητος μαζί με τον γιο του. Στο ημίχρονο, έκανε μια βόλτα για να ξεμουδιάσει. Και ξαφνικά, εκεί που περπατούσε, πετάχτηκαν τρεις άντρες, 30-35 χρονών, τον άρχισαν στις κλωτσιές και τις μπουνιές, φωνάζοντας «ήρθε η ώρα να πεθάνεις!». Ευτυχώς, τρέξανε μερικοί φίλαθλοι και τον γλιτώσανε από τα χέρια των νταήδων. Αλλιώς, ο άνθρωπος, που έχει κάνει μεταμόσχευση νεφρού, θα είχε πεθάνει.

Αυτά τα κατήγγειλε ο βουλευτής Δ. Στρατούλης. Προσθέτοντας ότι οι άντρες που του επιτέθηκαν, κραύγαζαν ότι ανήκουν στη Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή, όμως, ανακοίνωσε ότι η καταγγελία του Στρατούλη είναι ψευδής. Και του έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση. Οπερ σημαίνει, Βουλή, ψηφοφορία για άρση της ασυλίας και κατόπιν δίκη, αν η ασυλία αρθεί.

Περιέγραψα την ιστορία όσο ξερά μπορούσα. Με «γραφειοκρατική αταραξία», όπως θα ‘λεγε και ένας παλιός φίλος μου. Αλλά δεν θέλω να μείνω εδώ. Θέλω να πω ότι έχει παραγίνει το κακό με την πολιτική βία, αν βέβαια οι καταγγελίες Στρατούλη ευσταθούν. Και η πολιτική βία στη χώρα μας καλά κρατεί. Και είναι καιρός να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους οι Αρχές, γιατί τα πράγματα γίνονται όλο και πιο επικίνδυνα.

Θυμάμαι, πάντοτε, τον ξυλοδαρμό του Κωστή Χατζηδάκη και τα αίματα στο πρόσωπό του, στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Θυμάμαι τη δολοφονία των υπαλλήλων της Μαρφίν. Θυμάμαι τον Δεκέμβρη που καιγόταν η Αθήνα και καταστρέφονταν τα μαγαζιά του Κέντρου. Θυμάμαι τις φωτιές στο «Αττικόν». Θυμάμαι τους τύπους με τις βαριοπούλες που έσπαγαν τα πεζοδρόμια και τα μάρμαρα του Μετρό. Θυμάμαι τα γιαούρτια στον Πάγκαλο και σε άλλους υπουργούς. Και όλο λέω: μάλλον είμαστε Βαγδάτη.

Φυσικά και έχει παίξει πρώτιστο ρόλο στη γενικότερη ανάφλεξη η τακτική της Χρυσής Αυγής, με τις ρατσιστικές επιθέσεις, τα χαστούκια στην Κανέλλη, το κατάβρεγμα στη Δούρου και στον Ευθυμίου, τα ντου στους πάγκους των μικροπωλητών. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις βιαιότητες των «Αγανακτισμένων», τις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, τις μούντζες και την πολιορκία της Βουλής που προήλθαν και από άλλες πλευρές.

Δεν υπάρχει συμψηφισμός, δεν νοείται συμψηφισμός, στη βία. Το «μία σου και μία μου» οδηγεί αναπόφευκτα σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Σε μια περίοδο, μάλιστα, που η χώρα έχει ανάγκη από σταθερότητα, ομαλότητα, ησυχία. Για να ξαναγεμίσουν τα ξενοδοχεία, να έρχονται χωρίς τρόμο οι τουρίστες στην πρωτεύουσα, να αράζουν, όπως παλιά, στα λιμάνια μας τα κρουαζιερόπλοια, να μην κουβαλάνε τις βαλίτσες τους οι ταξιδιώτες από τα αεροδρόμια στις πόλεις λόγω της απεργίας των ταξιτζήδων. Πολλά ζητάω;

Και για να μην το ξεχάσω: πάλι «καθαρίσαμε» από τη… συντέλεια του κόσμου!

Τελευταία Νέα