Το προσχέδιο του Ν. 4009 προέβλεπε τη θέσπιση διακριτής κατηγορίας καθηγητών, «πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης». Η διάταξη αυτή τελικά αποσύρθηκε από την τότε υπουργό, αναδεικνύοντας και τα όρια των εκσυγχρονιστικών της προθέσεων. Μήπως ήρθε η στιγμή να ζητήσουμε εμείς την επαναφορά της;

Εννοώ ότι, ως προς τις μισθολογικές μας απολαβές, εμείς οι πανεπιστημιακοί καθηγητές είμαστε δύο ταχυτήτων:

– Αλλοι έχουν ως μοναδική απολαβή τον μισθό τους.

– Για άλλους ο μισθός είναι μέρος μόνο των συνολικών τους αποδοχών (συχνά απειροελάχιστο).

Αναρωτιέμαι αν τα συνδικαλιστικά μας όργανα (κυρίως η ΠΟΣΔΕΠ) έχουν επεξεργαστεί κάποιες θέσεις και απόψεις, που περίπου θα λένε:

(α) Οι «πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης» λαμβάνουν έναν αξιοπρεπή μισθό – ας πούμε 3.000 ευρώ μεικτά (1.800 ευρώ καθαρά) για τον λέκτορα, 5.500 ευρώ μεικτά (3.000 ευρώ καθαρά) για τον καθηγητή πρώτης βαθμίδας με 30 χρόνια υπηρεσίας, αλλά και με απόλυτη απαγόρευση επιπλέον εισοδημάτων (ούτε 1 ευρώ ετησίως!).

(β) Οι δήθεν «πλήρους», αλλά μη αποκλειστικής απασχόλησης, θα έχουν αποδοχές στο 1/3 της κατηγορίας (α), διατηρώντας κάθε δικαίωμα να εισπράττουν όσα θέλουν από ιατρεία, δικαστήρια, ερευνητικά προγράμματα, αναθέσεις «μελετών», γνωμοδοτήσεις και οτιδήποτε άλλο θελήσουν.

Οι της κατηγορίας (α) δεν θα απαγορεύεται να αναπτύσσουν τέτοιες δραστηριότητες αλλά η συμμετοχή τους σε ερευνητικά προγράμματα θα είναι χωρίς επιπρόσθετη αμοιβή, ή γενικότερα το σύνολο των όποιων ωφελημάτων τους θα αποδίδεται στον λογαριασμό της Επιτροπής Ερευνας του Ιδρύματός τους (ή σε κάτι αντίστοιχο).

Μια και όλοι μιλάνε για ισοδύναμα μέτρα: όσο περισσότεροι υπαχθούν στην κατηγορία (β), τόσο ψηλότερα θα διαμορφωθούν οι αποδοχές της κατηγορίας (α).

Ο Παναγιώτης Θανασάς διδάσκει Φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης