Την ίδια ώρα, σχεδόν, που η Λίνα περνούσε λαθραία τα αμερικανικά σύνορα, οι Αμερικανοί στο Ιράκ ανακοίνωναν το τέλος των πολεμικών επιχειρήσεων ύστερα από επτάμισι χρόνια. Οι πολεμικοί ανταποκριτές μιλούν για την απόλυτη σιωπή εκείνη την νύχτα στα αμερικανικά στρατεύματα. Περιγράφουν τους πρώτους αμερικανούς στρατιώτες που αποχωρούσαν από το Ιράκ λες και επέστρεφαν από κηδεία. Ενας πόλεμος τόσο άδοξος που άρχισε με φανφάρες και μεσσιανισμούς, στηριζόμενος σε τόσα και τόσα ψέματα, και που βύθισε το Ιράκ στο χάος του θανάτου και την Αμερική σε βαθύτατη ηθική και οικονομική κρίση. Οι εικόνες που θα μας μείνουν είναι το άγαλμα του τυράννου που γκρεμίζεται, ο ίδιος κρυμμένος σε μια τρύπα, οι επιθέσεις αυτοκτονίας, παιδάκια του Ιράκ που περιεργάζονται ακρωτηριασμένα πτώματα σαν να είναι παιδικά παιχνίδια, οι αμερικανοί μισθοφόροι, τα χαμόγελα του Μπους. Θα μείνουν και χιλιάδες ιστορίες.

Οπως εκείνη του Μιχάλη που χώρισε από τη Λίνα στον έλεγχο διαβατηρίων προσπαθώντας να περάσουν λαθραία στην άλλη πλευρά των συνόρων. Η ιστορία της Λίνας που έφθασε, τελικά, στο Λος Αντζελες και θα προσπαθήσει να χτίσει εκεί μια καινούργια ζωή από τα ερείπια.