Oι αναλυτές σχολιάζουν πως η απέλαση των Ρομά από τη Γαλλία αποτελεί έναν πολιτικό ελιγμό του Σαρκοζί με σκοπό να μαζέψει τις ψήφους των δεξιών και των ακροδεξιών. Οποιος έχει παρακολουθήσει όμως τα πράγματα εδώ και χρόνια, θα διαπιστώσει ότι ο διωγμός του Αλλου, η μετατροπή του προβληματικού σε υποψήφιο εχθρό, αποτελεί μια συνεπή πολιτική φιλοσοφία και πρακτική του γάλλου προέδρου. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την πρόσφατη απόφαση για αφαίρεση της γαλλικής ιθαγένειας σε όσους γάλλους πολίτες προέρχονται από τη μετανάστευση. Μια απόφαση που αυτόματα χωρίζει τη γαλλική κοινωνία σε πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, σε «αυτόχθονες» και «ετερόχθονες». Είναι φανερό πως το μοντέλο της ένταξης που εγκαινιάστηκε στη μεταπολεμική Ευρώπη, στη Γαλλία του Σαρκοζί έχει αντικατασταθεί με ένα μοντέλο καταστολής και ποινικού λαϊκισμού. Ενα μοντέλο που καθιστά τον Αλλον κατ΄ εξοχήν φορέα της ανωμαλίας και της παραβατικότητας. Ενα μοντέλο που καλλιεργεί μια υστερία ασφάλειας και στο όνομα της «εναρμόνισης με τις πολιτιστικές αξίες της πλειοψηφίας» καθιστά «εχθρό» τον κάθε ξένο και προβληματικό. Κάπως έτσι προκύπτουν οι εμπόλεμες κοινωνίες και η στρατικοποίηση των πνευμάτων των πολιτών. Ενα άλλο παράδειγμα από τη Γαλλία αρκεί για να διαφωτίσει αυτήν την πολιτική φιλοσοφία και πρακτική. Στην πόλη της Νίκαιας, από τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους εφαρμόζεται η απαγόρευση κυκλοφορίας τη νύχτα για όλους τους ασυνόδευτους ανηλίκους της πόλης κάτω των δεκατριών χρονών… Δήμαρχος της πόλης είναι ο Κριστιάν Εστροζί, που φιλοδοξεί να γίνει σύντομα υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Σαρκοζί…