Τι μας βάζεις και κάνουμε κύριε Πρωθυπουργέ χρονιάρες μέρες, λες κι άλλη δουλειά δεν έχουμε… Μας περιμένουν στην πόρτα με δώρα και κάλαντα, με παλτά φορεμένα να φύγουμε, κι εμείς πρέπει να είμαστε χωμένοι στο Διαδίκτυο, να εξαντλούμε τις αντοχές μας για να απαντάμε στα σχόλια των σούπερ εθνικοφρόνων, φυλετιστών και άλλων φανατικών στο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια των παιδιών των μεταναστών, μη τυχόν και δεν καταλάβει η κυβέρνηση ότι όλος ο κόσμος στην Ελλάδα δεν είναι σαν αυτούς. Μα σαν αυτούς δεν είναι άλλοι, δεν έχουμε όλοι τη μανία να καθόμαστε ώρες ολόκληρες να γράφουμε τέτοια, ούτε την επιμονή. Κι αν την είχαμε, αυτό μετράει; Να μπει μετρητής φρονημάτων στο Διαδίκτυο κι όταν οι προοδευτικοί περάσουν μπροστά, τότε να εφαρμοστούν τα νομοσχέδια; Είχαμε τον άλλον με τα γκάλοπ, τώρα θα έχουμε διαδικτυακή σφυγμομέτρηση; Οι κυβερνήσεις δεν μπορεί να ρωτάνε τον λαό για τα πάντα, σε μερικά πράγματα πρέπει να τραβάνε μπροστά, να τον εκπαιδεύουν. Υπάρχουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, η χάρτα του ΟΗΕ, οι ευρωπαϊκές δεσμεύσεις.

Δεν είμαστε στην Ε.Ε. μόνο για να παίρνουμε λεφτά, είμαστε επειδή συμφωνούμε σε μίνιμουμ αυτονόητες ανθρώπινες κατακτήσεις. Κι αν το σχολείο δεν είναι αρκετό να τα μάθουν όλα αυτά οι Έλληνες, αν τους περνάει πιο πολύ απ΄ όλα την ιδέα ότι ανήκουν σε ανώτερη φυλή, ας αναλάβει η κυβέρνηση να τους εκπαιδεύσει με πράξεις.

Καλές οι διαβουλεύσεις στο Διαδίκτυο, αλλά κάποια πράγματα δεν μπορεί να τίθενται υπό συζήτηση. Ή τουλάχιστον αυτό πιστεύει ένα σωρό κόσμος που δεν έχει καν υποπτευτεί ότι στο Διαδίκτυο μπαίνει θέμα για τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα και νομίζει ότι μπορεί να κάνει γιορτές…