O λόγος στους αναγνώστες.

Ο Λεων. Παπαμερκουρίου, γραμμ. Αντιστασιακών Σύρου- νησιών Αιγαίου, γράφει:

«Η Μεγάλη Ανοησία της ψηφοφορίας για να εκλεγούν οι 10 Μεγάλοι Έλληνες εμφανίζεται ακριβώς στο αποτέλεσμα: τέταρτος, ο “πιστός και θαρραλέος φίλος των ΗΠΑ”, η “μαριονέτα των Αμερικανών”, ο Καραμανλής!

Στο βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά “Ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας- Ο Αμερικανικός Παράγων 1947-1967”, στη σελ. 93, αναφέρεται για τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963: “Ο πρέσβης των ΗΠΑ Λαμπουίζ, σε έκθεσή του (τονίζει) προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου: Αν η επέμβασή μας ήταν αναγκαία για να αποτρέψουμε την ήττα δυνάμεων που είναι φιλικές προς τις ΗΠΑ, θα είχα οπωσδήποτε άλλες εισηγήσεις. Προς το παρόν δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος και πιστεύω ότι θα ήταν σφάλμα να δώσουμε στους αντιπάλους του Καραμανλή την ευκαιρία να τον αποκαλέσουν “μαριονέτα” των Αμερικανών”.

Ο Λαμπουίζ σημείωνε στην ίδια έκθεση:

“Το πιο σημαντικό είναι πως ο Καραμανλής έχει αποδείξει ότι είναι πιστός και θαρραλέος φίλος των ΗΠΑ”!!!

“Τον Λαμπουίζ είχε διορίσει η κυβέρνηση του Τζων Κέννεντυ, που είχε ανέλθει στην εξουσία τον Ιανουάριο του 1961. Ήταν παντρεμένος με την Εύα Κιουρί (κόρη της διάσημης ερευνήτριας)”. Και αναφέρεται στη συνέχεια: “Οι δύο πιο στενοί φίλοι του Λαμπουίζ ήταν ο πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης και ο επιχειρηματίας Μποδοσάκης, που τον φιλοξενούσε συχνά στο γιοτ του”… “Η πρεσβεία εξακολουθούσε να πιστεύει ότι η καλύτερη δυνατή εκδοχή για τα αμερικανικά συμφέροντα ήταν η επανεκλογή του Καραμανλή”.

Στη Μεγάλη Ανοησία, εκτός από το θέμα του απόλεμου Καραμανλή, ο οποίος αναγκάστηκε να βάλει τη χώρα στην ΕΟΚ λόγω Αμερικανών που τον υποστήριζαν, υπάρχουν και άλλα πολλά που δεν τα γνωρίζει ο κόσμος που ψηφίζει. Τι σχέση έχουν οι αρχαίοι φιλόσοφοι με τους σύγχρονους πολιτικούς; Ειδικά όμως για τον Καραμανλή, δεν γνωρίζουν ότι προέβη στη νομιμοποίηση του ΚΚΕ επειδή του το υπέδειξαν οι Αμερικανοί: “Ο αρχηγός της CΙΑ, Άλλεν Ντάλλες, υποστήριζε τη νομιμοποίηση για να μπορείς να το ελέγχεις καλύτερα” (σελ. 61). Ο Ντάλλες είναι αυτός που για τις εκλογές του 1958 “πίστευε ότι η επιχείρηση επηρεασμού των εκλογών ήταν σημαντική”. Και “από το έγγραφο της CΙΑ, στο οποίο καταγράφηκαν τα πρακτικά της σύσκεψης, είναι σαφές ότι η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε χωρίς να αποκαλύπτεται όμως το ποσό που διατέθηκε ή οι αποδέκτες του” (σελ. 60). Ο Καραμανλής, ακόμη και σαν δήθεν δημοκράτης, στη μεταπολίτευση δεν αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση, διότι ο ίδιος το έσκασε στο Κάιρο μετά την εισβολή των Γερμανών (αναφέρεται στη βιογραφία του) και με την αναγνώριση θα τονιζόταν η έλλειψη πατριωτισμού του ίδιου κατά την Κατοχή.

Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση, χωρίς να κάνει το παραμικρό εναντίον των κατακτητών.

Εάν αναγνώριζε τον πατριωτισμό των αντιστασιακών, θα τον ρωτούσε ο λαός: “Εσύ τι έκανες;”. Ποιος λαός όμως θα τον ρωτούσε, όταν η Δεξιά έχει ευνουχίσει ένα μεγάλο μέρος του λαού; Και με τη Μεγάλη Ανοησία εμπεδώνεται η εξαπάτηση του λαού.

Η ελληνική Εθνική Αντίσταση, η οποία είναι μία από τις τρεις μεγάλες και ιστορικές της Ευρώπης, αποτελεί ένα μεγάλο εθνικό κεφάλαιο στην εξωτερική μας πολιτική.

Δυστυχώς ο Καραμανλής, σαν ηγέτης της Δεξιάς, απέφυγε να αξιοποιήσει το εθνικό αυτό κεφάλαιο, διότι ένα μέρος της Δεξιάς συνεργάστηκε με τους κατακτητές Γερμανούς και Ιταλούς και οι υπόλοιποι- όπως και ο ίδιος- παρέμεναν αδρανείς για να δουν ποιος θα κερδίσει τον πόλεμο».