Οι άδειες των κρατουμένων είναι πολύτιμος θεσμός του σωφρονιστικού δικαίου. Ο

κρατούμενος έχει τη δυνατότητα να έλθει σε επαφή με το οικογενειακό και

κοινωνικό περιβάλλον και με αυτό τον τρόπο να διατηρήσει δεσμούς που είναι

απαραίτητοι για την επανένταξή του μετά την αποφυλάκισή του.

Οι άδειες των κρατουμένων εξάλλου αμβλύνουν τα εγγενή προβλήματα του θεσμού

της φυλακής (απομόνωση, έλλειψη δημιουργικής απασχόλησης, τάσεις κατάθλιψης

κ.λπ.) και συμβάλλουν έτσι στη διατήρηση της ηρεμίας και της τάξης εντός των

σωφρονιστικών καταστημάτων. H βαρύτητα των εγκλημάτων για τα οποία εκτίει

ποινή ο κατάδικος δεν πρέπει αφεαυτής να αποκλείει τη χορήγηση αδειών. Από την

άλλη πλευρά, τα όργανα που είναι αρμόδια για τη χορήγηση των αδειών οφείλουν

να σταθμίζουν τους κινδύνους ανάλογα με την προσωπικότητα και το παρελθόν κάθε

κρατουμένου. Δεν είναι μεν δυνατόν να αποφευχθεί τελείως η φυγή κάποιων

αδειούχων κρατουμένων, πρέπει όμως να επιδιώκεται να περιορίζεται αυτή στο

ελάχιστο.

Στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται η συνεργασία σωφρονιστικών και αστυνομικών αρχών,

ώστε να αποφεύγεται η απόδραση προσώπων που μπορεί να είναι επικίνδυνα και να

δυσφημείται έτσι ένας χρήσιμος θεσμός.

Ο Ηλίας Αναγνωστόπουλος είναι καθηγητής Ποινικού Δικαίου στη Νομική

Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Τελευταία Νέα