Τα ράντζα είναι το αποτέλεσμα της παθογένειας του ΕΣΥ και όχι ένα αυτοτελές

φαινόμενο. Στην ελληνική πραγματικότητα όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο

νοσοκομείο. Το νοσοκομείο είναι το κέντρο του ΕΣΥ και ο «ναός» της καταφυγής

στη συνείδηση του ασθενούς. Εκεί απευθύνεται για έναν απλό πονόκοιλο μέχρι

έναν βαρύ τραυματισμό… Αφού όλα αρχίζουν και τελειώνουν εκεί, αφού όλα

συγκεντρώνονται εκεί, από εκεί αρχίζει και το γαϊτανάκι της διαπλοκής:

* Μεγάλες λίστες αναμονής και άρα παράκαμψή τους μέσω των εφημεριών.

* Υποκειμενική αξιολόγηση από τους ασθενείς σε «καλά» και «κακά»

νοσοκομεία και άρα υπερσυγκέντρωσή τους στα καλά.

* Μεγάλοι χρόνοι παραμονής για τα χειρουργικά περιστατικά.

Υπ’ αυτούς τους όρους το νοσοκομείο όσες εσωτερικές ρυθμίσεις και να κάνει, το

πολύ πολύ τα ράντζα να μειωθούν.

Είναι αυτό λίγο;

Σίγουρα όχι, αλλά δεν είναι αρκετό.

Ο υπουργός ακριβώς επειδή κυνήγησε τα ράντζα μέσω της τηλεόρασης, όπως ακριβώς

και τις κατσαρίδες, σκέφτηκε κάτι απλό. Αφού δεν μπορούμε να τα εξαφανίσουμε,

ας σβήσουμε τουλάχιστον τα ίχνη τους. Έτσι άρχισε να τα γυρνάει γύρω γύρω στα

42 νοσοκομεία της Αθήνας με την ελπίδα ότι δεν μπορεί, κάπου στον δρόμο θα τα

χάσουμε.

H σκέψη ξεκίνησε από κάτι σωστό.

Όλα τα νοσοκομεία χρειάζεται να εφημερεύουν καθημερινά, γιατί είναι προφανές

ότι η αρρώστια δεν έχει ωράριο εργασίας 7-3 μ.μ., δηλαδή ωράριο Δημοσίου. Αλλά

για να έχει αποτέλεσμα αυτή η σκέψη χρειάζεται υποστηρικτικούς μηχανισμούς:

προσωπικό, χρήματα, λογισμικό. Αυτά δεν υπάρχουν. Έτσι μας έμειναν μερικά

ράντζα να τα κυνηγάμε από τον Ευαγγελισμό στο Σισμανόγλειο και αντίστροφα,

δίνοντας τροφή για ιατρικοτηλεοπτικά reality shows που δεν έχουν να κάνουν

τίποτα με την αναγκαία αναμόρφωση του ΕΣΥ.

Συμπερασματικά, αν δεν αποφασίσουμε επιτέλους να μεταφέρουμε το κέντρο βάρους

της πρώτης επαφής του ασθενούς από τα εξωτερικά ιατρεία στα κέντρα

πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, το πρόβλημα των ράντζων και άρα το πρόβλημα της

συνολικής λειτουργίας των νοσοκομείων δεν πρόκειται να λυθεί. Εκεί σκόνταψε το

ΠΑΣΟΚ για τουλάχιστον 20 χρόνια. Εκεί συμποσούνται αντιδράσεις από μικρά και

μεγάλα συμφέροντα που μερικές φορές φαίνονται μεταξύ τους αντικρουόμενα. Εκεί

ανθούν συντεχνίες, κατεστημένες αντιλήψεις, νοοτροπίες, συμπεριφορές. Εκεί

κρίνεται η ικανότητα μιας πραγματικής αναγέννησης του ΕΣΥ, η μετεξέλιξή του

από εθνικό σύστημα νοσοκομείων σε πραγματικά εθνικό σύστημα υγείας. Αυτά όμως

απαιτούν επιμονή, υπομονή, αδιαφορία για το πολιτικό κόστος, πραγματική

διάθεση σύγκρουσης με «πιράνχας» και «καρχαρίες» και όχι λεκτικά πυροτεχνήματα

σε συνεντεύξεις του Σαββατοκύριακου, και κυρίως χρόνο. Φαίνεται όμως ότι ο κ.

υπουργός δεν διαθέτει αρκετό. Άλλωστε βιάζεται να φύγει για δήμαρχος.

H Αθηνά Δρέττα είναι οδοντίατρος – αντινομάρχης Αθήνας – μέλος του ΕΣΥΑΝ

του ΠΑΣΟΚ.