Πριν από έναν χρόνο, ήμουν υποστηρικτής του πολέμου στο Ιράκ. Έναν χρόνο

αργότερα, τα όπλα μαζικής καταστροφής ακόμα δεν έχουν αποκαλυφθεί, οι Ιρακινοί

σκοτώνονται από βομβιστικές επιθέσεις, η δημοκρατία αναβάλλεται έως του χρόνου

και όλοι μου οι φίλοι με ρωτάνε εάν έχω αλλάξει γνώμη για τον πόλεμο στο Ιράκ.

Ποιος δεν θα είχε αλλάξει;

Εγώ υπεστήριξα τον πόλεμο ως τη λιγότερο κακή από τις διαθέσιμες επιλογές. H

πολιτική της ανάσχεσης του Σαντάμ Χουσεΐν μπορεί να καθιστούσε αχρείαστο τον

πόλεμο, αλλά αποδεικνυόταν ατελέσφορη. Ο Χουσεΐν παρέκαμπτε τις κυρώσεις,

πλούτιζε μέσω των παράνομων πωλήσεων πετρελαίου και, όπως τουλάχιστον τότε

πίστευα, είχε ξαναθέσει σε λειτουργία το πρόγραμμα για τη δημιουργία όπλων

μαζικής καταστροφής, που είχαν καταστρέψει οι επιθεωρητές του ΟΗΕ.

Παρότι αυτά τα στοιχεία με έκαναν καταρχήν να μην είμαι αρνητικός προς τη

διεξαγωγή προληπτικού πολέμου, αυτό που με έκανε να τον υποστηρίξω ήταν η

πεποίθηση ότι ο Χουσεΐν ηγούνταν ενός ιδιαίτερα αποτρόπαιου καθεστώτος και ο

πόλεμος ήταν η μόνη αληθινή ευκαιρία που υπήρχε να ανατραπεί ο Χουσεΐν. Ήξερα

ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν νοιαζόταν να είναι ελεύθερο το Ιράκ – μονάχα

να είναι σταθερό και υπάκουο. Αλλά θεώρησα ότι αυτό που είχε σημασία δεν ήταν

τόσο οι προθέσεις όσο το αποτέλεσμα.

Οπότε υπεστήριξα μία κυβέρνηση τις προθέσεις της οποίας δεν εμπιστευόμουν,

πιστεύοντας ότι τα αποτελέσματα θα με δικαίωναν. Τώρα καταλαβαίνω ότι οι

προθέσεις πράγματι διαμορφώνουν τα αποτελέσματα. Μία κυβέρνηση που θα

νοιαζόταν πιο ειλικρινά για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα είχε καταλάβει ότι δεν

μπορείς να έχεις ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς τάξη, και ότι δεν μπορείς να έχεις

τάξη αφού κερδίσεις τον πόλεμο, εάν ο σχεδιασμός του πολέμου δεν περιελάμβανε

εκτός από το σχέδιο εισβολής και το σχέδιο κατοχής.

Επίσης, η ελευθερία μόνη της δεν είναι αρκετή. Το κατά πόσον η ελευθερία θα

μετατραπεί σε μακροχρόνια συνταγματική τάξη εξαρτάται από το κατά πόσον η

νικηφόρος αντίσταση, που δεν διστάζει να βάλει μουσουλμάνο εναντίον

μουσουλμάνου, Ιρακινό εναντίον Ιρακινού, θα ωθήσει μία κυβέρνηση που φοβάται

μήπως δεν επανεκλεγεί να αποσύρει τα στρατεύματά της. Εάν οι ΗΠΑ το κάνουν

αυτό τώρα, ο εμφύλιος πόλεμος είναι εντελώς πιθανός. Εάν το κάνουν τώρα, θα

προδώσουν όλους που έχουν πεθάνει για κάτι καλύτερο.

Ο Μάικλ Ιγκνάτιεφ είναι καθηγητής Εφαρμογής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και διευθυντής του Κέντρου Carr για τα Ανθρώπινα

Δικαιώματα

Τελευταία Νέα