ΓNΩMH Mόνη λύση η διεθνής εντολή

H ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων έχει γνωρίσει

στιγμές ευφορίας και ώρες ζοφερές. Κανένα ειρηνευτικό σχέδιο, ωστόσο, δεν είχε

τόσο μικρή διάρκεια ζωής όσο ο «οδικός χάρτης», κανένα δεν εκφυλίστηκε τόσο

γρήγορα σε ολοκληρωτικό πόλεμο.

H κυβέρνηση του Αριέλ Σαρόν αναζητεί τώρα τη σωτηρία στην ιδέα της απαλλαγής

από τον Αραφάτ. Ο Αραφάτ δεν ήταν ποτέ ένας εύκολος συνομιλητής. Διέπρεψε στην

εξολόθρευση των διαδοχικών Ισραηλινών του εταίρων στη διάρκεια της

ειρηνευτικής διαδικασίας και κατάφερε ένα θανάσιμο πλήγμα στη νομιμότητα του

«ειρηνευτικού στρατοπέδου» στο Ισραήλ.

Φοβάμαι ωστόσο πως η πλήρης περιθωριοποίησή του – είτε με την εκδίωξή του από

τα παλαιστινιακά εδάφη είτε με την απόλυτη απομόνωσή του στα ερείπια του

αρχηγείου του στην Ραμάλα – θα επιφέρει το αντίθετο από το επιθυμητό

αποτέλεσμα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο Αραφάτ εξασφαλίζει στους Παλαιστίνιους

μια κάποια τάξη και τους συγκρατεί στο χείλος της απόλυτης αναρχίας. Παραμένει

η βασική πηγή εξουσίας και νομιμότητας για έναν λαό αποπροσανατολισμένο και

ταραγμένο.

Κάποιοι Ισραηλινοί ηγέτες αυταπατώνται θεωρώντας πως μια αλλαγή της

παλαιστινιακής ηγεσίας θα μεταβάλλει και το τίμημα της ειρήνης. Κάνουν λάθος,

αναμφισβήτητα, διότι δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στον Αραφάτ, τον Αμπάς

και τον Κορέι όταν πρόκειται για τις θεμελιώδεις εθνικές προσδοκίες των

Παλαιστινίων.

H παλαιά «ειρηνευτική διαδικασία» είναι νεκρή, και μια συμφωνία στην οποία να

έχουν συναινέσει ελεύθερα και οι δύο πλευρές απλώς δεν είναι εφικτή. Ο μόνος

δρόμος να βγούμε από το αδιέξοδο είναι να τεθούν τα παλαιστινιακά εδάφη υπό

μια διεθνή εντολή, ώστε να καθοδηγηθεί η Παλαιστινιακή Αρχή προς ένα

δημοκρατικό κράτος και ένα δομημένο σύστημα ασφαλείας και να υποχρεωθεί

παράλληλα το Ισραήλ να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις του.

Οι νέες διεθνείς και περιφερειακές συνθήκες προσφέρουν στον πρόεδρο Μπους μια

μοναδική ευκαιρία να οικοδομήσει μια διεθνή συμμαχία για την ειρήνη στην Μέση

Ανατολή. H συμμαχία αυτή θα μπορούσε να είναι το Κουαρτέτο – πρέπει ωστόσο να

υιοθετήσει ένα ειρηνευτικό σχέδιο πολύ πιο συγκεκριμένο και δεσμευτικό. H

διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, πρέπει να καταρτίσει ένα ακριβές

ειρηνευτικό σχέδιο και να ασκήσει πιέσεις στους πρωταγωνιστές ώστε να το

προσυπογράψουν.

H διεθνής δύναμη θα πρέπει να επιβλέψει τη μεταρρύθμιση του παλαιστινιακού

συστήματος και – με ένα λαϊκό έρεισμα τώρα πολύ πιο υψηλό – να αφοπλίσει τους

μαχητές. Θα πρέπει επίσης να επιβλέψει την αποχώρηση των ισραηλινών

στρατευμάτων από τα παλαιστινιακά εδάφη, την απομάκρυνση των εβραϊκών οικισμών

και την παλινόρθωση των προσφύγων στο παλαιστινιακό κράτος.

Ο Shlomo Ben Ami ήταν υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ επί πρωθυπουργίας

Εχούντ Μπαράκ