Υποστήριξα στις χθεσινές «Αρθρώσεις και… εξαρθρώσεις» ότι η 17Ν αποτέλεσε

μια αριστερή οργάνωση ένοπλης προπαγάνδας, ταυτισμένη με το σώμα της αριστερής

ιδεολογίας, όπως αυτή οριζόταν στη δεκαετία του ’70. Τούτη η διαπίστωση εκτός

από τον πολιτικό – ηθικό ρόλο που προσπαθεί να επιτελέσει, ότι δηλαδή η εν

λόγω οργάνωση δεν ήταν μια «συμμορία αιμοσταγών δολοφόνων» ακόμη κι αν

διέπραξε εγκλήματα, έχει κατά τη γνώμη μου ιδιαίτερη σημασία για δύο ακόμη

λόγους:

Αν ισχύει ότι η πολιτική συγκυρία και το «ιδεολογικό κλίμα» της δεκαετίας του

’70 ευνοούσαν τη δημιουργία οργανώσεων ατομικής τρομοκρατίας σε ώριμες αστικές

δημοκρατίες, όπως η ιταλική, η γαλλική και η γερμανική, γιατί εκπλήσσουν,

εξοργίζουν και προκαλούν απορίες (με ευρύτατο πεδίο αναζήτησης απαντήσεων, που

περιλαμβάνει από σχεδιασμούς μυστικών υπηρεσιών έως λομπρόζικες

ψυχοπροσεγγίσεις και οιδιπόδεια συμπλέγματα) η συγκρότηση, η μακροβιότητα και

η – όποια – λαϊκή απήχηση της 17Ν; Η ελληνική μεταπολίτευση, με την προκλητικά

επιφανειακή και αποσπασματική εκκαθάριση των κρατικών μηχανισμών από τα

ακροδεξιά και χουντικά στοιχεία, την πάνδημη οργή κατά των ΗΠΑ, την πολιτική

ριζοσπαστικοποίηση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων και την ατμόσφαιρα

«ανυπομονησίας» που συνοδεύει κάθε εποχή μεγάλων ελπίδων – και αντίστοιχων

αυταπατών -, με βάση ποιο πολιτικό ή επιστημονικό κριτήριο, ενώ αποτέλεσε

θερμοκήπιο για την ανάπτυξη κάθε εκδοχής Αριστεράς, δεν θα ευνοούσε και την

εκδήλωση φαινομένων ένοπλης προπαγάνδας;

Και δεύτερον: Είναι δύσκολο, τουλάχιστον για όσους θυμούνται ή διαβάζουν, όταν

οι αντιλήψεις περί «αλλαγής αμερικανονατοϊκής φρουράς», «κοινοβουλευτικού

φασισμού» κ.λπ. ήταν ευρέως διαδεδομένες στην Αριστερά αλλά, έστω επιδερμικά,

συναντούνταν και με πεποιθήσεις και βιώματα της πλειονότητας της ελληνικής

κοινωνίας, να κατανοήσουμε ότι κάποιοι – λίγοι, αλλά όχι ασθενείς – θα

επέλεγαν αυτές τις απόψεις να τις μεταφέρουν από τον χώρο του «όπλου της

κριτικής» στη σφαίρα (με τη διπλή έννοια της λέξης) τής «κριτικής των όπλων»;

Ο Νίκος Γιαννόπουλος είναι μέλος του Δικτύου για τα Πολιτικά και

Κοινωνικά Δικαιώματα.