Αναζήτηση
|
|
Ολοκληρώνοντας αυτή την ενότητα σχολίων σχετικά με τον πολιτικό χαρακτήρα της
δράσης της 17Ν, θα αναφερθώ στο πλέον λεπτό – και αντιδημοφιλές – ζήτημα αυτής
της συζήτησης. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η δράση της 17Ν ήταν πολιτική,
επισημαίνουν αρκετοί αρθρογράφοι, ιδιαίτερα από τον χώρο της Αριστεράς,
αρνούμαστε ότι όσοι αποτέλεσαν τα υποκείμενα αυτής της δράσης είναι πολιτικά
πρόσωπα και, συνεπώς, πολιτικοί κρατούμενοι. Διαφωνώ ριζικά με αυτήν τη θέση
και υποστηρίζω ότι οι κατηγορούμενοι ως μέλη της 17Ν είναι πολιτικοί
κρατούμενοι, ανεξάρτητα από τη στάση που τηρούν απέναντι στο κατηγορητήριο,
όχι βέβαια με την έννοια του «φρονηματικού» κρατουμένου, εκείνου δηλαδή που
διώκεται για τις ιδέες του, όπως οριοθετήθηκε στη μετεμφυλιοπολεμική Ελλάδα η
έννοια του πολιτικού κρατουμένου, αλλά ως πρόσωπα που είτε επέλεξαν ως μορφή
πολιτικής δράσης την ατομική τρομοκρατία και τώρα κάθονται στο εδώλιο του
κατηγορουμένου γι’ αυτήν ακριβώς την επιλογή (και όχι γιατί είχαν ροπή προς
τους φόνους και τις ληστείες γενικώς…), είτε ενεπλάκησαν σ’ αυτή την υπόθεση
προκειμένου να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες των εγχώριων και
διεθνών «αντιτρομοκρατικών» επιτελείων.
Υποστηρίζω, λοιπόν, ότι ο κ. Κουφοντίνας, επί παραδείγματι, είναι πολιτικός
κρατούμενος διότι τα εγκλήματα (με την ποινική έννοια του όρου) που
ενδεχομένως διέπραξε κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στη 17Ν εντάσσονταν
αποκλειστικά και μόνο στην οπτική της ένοπλης προπαγάνδας, της βίαιης
ανατροπής του αστικού καθεστώτος και της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Επί δύο
τουλάχιστον αιώνες η ιστορία του κοινωνικού ανταγωνισμού βρίθει ανάλογων
εγχειρημάτων, από τον Νετσάγεφ, τον Μαλατέστα και τον Εμίλ Ανρί έως τη Μάινχοφ
και τον Κούρτσιο, και είναι τουλάχιστον ανιστόρητο, όταν δεν πρόκειται για
ιδεολογική υποκρισία και πολιτική υστεροβουλία, να ερμηνεύεται η πολιτική
συμπεριφορά με δαιμονολογικούς μανιχαϊσμούς και ψυχολογίζουσες απλουστεύσεις.
Ίσως, δε, είναι ωφέλιμο, για την αποφόρτιση και τη νηφάλια προσέγγιση του όλου
θέματος, να θυμηθούμε τη φράση τού, επ’ ουδενί υπόπτου για φιλοτρομοκρατική
στάση, Μπρεχτ: «Μεγαλύτερο έγκλημα από το να ληστεύεις μια τράπεζα είναι να
ιδρύεις μια τράπεζα»…
Ο Νίκος Γιαννόπουλος είναι μέλος του Δικτύου για τα Πολιτικά και
Κοινωνικά Δικαιώματα.
