Το Πεντάγωνο έχει σχέδια για την ανατροπή του Σαντάμ και η αμερικανική

κυβέρνηση έχει κάποιες σκέψεις για τη μετα-σανταμική εποχή στο Ιράκ. Αυτό που

κανείς δεν έχει σκεφτεί είναι τι θα γίνει αν ο Σαντάμ συμμορφωθεί πλήρως με

τις απαιτήσεις του ΟΗΕ και παραμείνει, αφοπλισμένος έστω, στην εξουσία.

Πρώτον, η δίψα του Ιρακινού ηγέτη για περιφερειακή επιρροή θα συνεχίσει να

τροφοδοτεί την έμμονη ιδέα του για όπλα μαζικής καταστροφής. Το γεγονός αυτό,

σε συνδυασμό με τα έσοδα από το πετρέλαιο, τον καθιστά διαρκή απειλή για την

περιφερειακή σταθερότητα και τη διεθνή ασφάλεια.

Δεύτερον, οι πιέσεις για άρση των κυρώσεων θα αυξηθούν. Πολλές αραβικές χώρες,

πολυεθνικές εταιρείες που ανυπομονούν για «μπίζνες» με το Ιράκ, καθώς και

ανθρωπιστικές οργανώσεις που υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ότι οι κυρώσεις

σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, θα ζητήσουν επίμονα είτε να αρθούν οι κυρώσεις

είτε να χαλαρώσουν. Πώς θα δικαιολογήσει ο ΟΗΕ τη συνέχιση των κυρώσεων αν το

Ιράκ ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας; Ακόμη κι αν οι ΗΠΑ

εξασφαλίσουν τη συνέχιση του εμπάργκο, είναι βέβαιο ότι πολλές χώρες θα

προχωρήσουν σε επενδύσεις, τονώνοντας την ιρακινή οικονομία. Σε ένα χρόνο από

σήμερα, έτσι, ο Σαντάμ μπορεί να καταλήξει, αντί για πυραύλους Σκουντ, να

μετράει συμβόλαια με μεγάλες ξένες επιχειρήσεις.

Η τρίτη συνέπεια είναι πολιτική: ο πρόεδρος Μπους μπορεί να ισχυριστεί ότι

αφόπλισε το Ιράκ, πολλοί θα πουν όμως ότι ο Σαντάμ «νίκησε» άλλον έναν

Αμερικανό πρόεδρο.

Τέταρτον, η αβεβαιότητα στην οικονομία θα συνεχιστεί, αφού οι αγορές θα

εξακολουθούν να περιμένουν έναν πόλεμο και οι επενδυτές θα θυμούνται τις

δηλώσεις ότι μόνο μια ανατροπή του ιρακινού καθεστώτος θα ικανοποιήσει την

Αμερική.

Οι παρατηρήσεις αυτές δεν αποτελούν επιχειρήματα υπέρ της κήρυξης πολέμου,

αλλά ρεαλιστικές πιθανότητες που η κυβέρνηση Μπους και ο υπόλοιπος κόσμος θα

πρέπει να λάβουν υπόψη τους.

Ο Μοϊσές Ναΐμ είναι διευθυντής του περιοδικού «Foreign Policy»