Η ισραηλινή κυβέρνηση κάνει λάθος. Η σφαγή της Δευτέρας θα μπορούσε να είχε

αποφευχθεί, με την αλλαγή πολιτικής και με την καταγγελία των 120 χρόνων της

σιωνιστικής κληρονομιάς, που μας επιβάλλει αναχρονιστικές ιδέες στις σχέσεις

μας με τον αραβικό λαό που κατοικεί στα ίδια εδάφη με εμάς.

Το λάθος μας είναι ο μηχανισμός με τον οποίο επεμβαίνουμε. Στην

πραγματικότητα, δεν είναι δική μας δουλειά να απαλλάξουμε τον παλαιστινιακό

λαό από τα προβλήματά του. Το μόνο που καταφέρνουμε με την αστυνομική δράση

είναι να δημιουργούμε το «σύνδρομο του διωκόμενου». Κυνηγάμε άτομα επικίνδυνα,

άτομα που διώκονται όχι μόνο από τη δική μας αλλά και από την παλαιστινιακή

Δικαιοσύνη. Χτυπάμε έναν και αμέσως έρχεται ένας άλλος να πάρει τη θέση του.

Το μέτωπο μεγαλώνει και, για να χτυπήσουμε έναν παράνομο, καταλήγουμε να

χτυπάμε αθώους πολίτες. Θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την ιδέα ότι μπορούμε να

καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία μέσα σε μια περιοχή την οποία δεν μπορούμε

ούτε καν να ελέγξουμε, με επιδρομές όπως αυτήν της Κυριακής.

Είναι λάθος επειδή μόνο ο ίδιος ο παλαιστινιακός πληθυσμός μπορεί να φέρει την

αλλαγή. Πρέπει να ενθαρρύνουμε αυτόν τον πληθυσμό.

Για παράδειγμα, με την παραχώρηση – και αυτό είναι για μένα κάτι θεμελιώδες

για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή – ελευθερίας, ανεξαρτησίας και κράτους.

Μόνο όταν αυτός ο πληθυσμός θα είναι κυρίαρχος θα μπορεί να του ζητήσει κανείς

να καταπολεμήσει την τρομοκρατία που πλήττει την κοινωνία μας. Φυσικά, είναι

κάτι που αφορά τους πολιτικούς μας.

Όμως, τη μεγαλύτερη ζημιά σήμερα την κάνει η υποστήριξη που παρέχουν ο Πέρες

και ο Μπεν Ελιέζερ στον Σαρόν. Αν τον εγκαταλείψουν, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός

θα βρεθεί ηθικά εκτεθειμένος.

Όσο για τις συνέπειες από έναν πόλεμο στο Ιράκ, τα προβλήματά μας θα

εξακολουθήσουν και μετά τον πόλεμο. Η λύση δεν μπορεί να έρθει παρά μόνο από

εμάς.

Το άρθρο του Ισραηλινού συγγραφέα Avraham Β. Yehoshua δημοσιεύτηκε στην

εφημερίδα «La Stampa».