ΓΝΩΜΗ Ένας περιθωριακός, ένας παράφρων…

Θεωρώ αστείο να υπάρχει η οποιαδήποτε σύνδεση μεταξύ της τρομοκρατίας με την

Αριστερά όπως επιχειρεί να την παρουσιάσει ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Σοσιαλισμός

σημαίνει καταξίωση του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Είναι μια ιδεολογία που

υπηρετεί – κατά τη γνώμη μου – υψηλές αξίες. Δεν μπορεί να συνδεθεί με

εγκληματικές ενέργειες. Ο αριστερός δεν παίρνει ένα πιστόλι, δεν κρύβεται, δεν

πυροβολεί τόσο ύπουλα. Ο αριστερός δεν νιώθει ασφαλής στη παρανομία, δεν

εξαφανίζεται, δεν αρνείται το όνομά του, τους ανθρώπους της οικογενείας του

και το παιδί του. Ο ίδιος ο Μαρξ έχει γράψει: «Εμείς δεν κρύβουμε την

ιδεολογία μας. Αλίμονο αν την κρατήσουμε κρυφή».

Με αυτή την έννοια δεν έχει σχέση ο Κουφοντίνας με την Αριστερά όπως θέλει να

παρουσιάζεται. Υπάρχει βέβαια ο αντίλογος που λέει ότι μπορεί να είναι ένας

φανατικός της Αριστεράς. Φανατικοί υπάρχουν και κάτω από τις πιο όμορφες

ιδέες. Φανατικοί υπάρχουν ακόμα και κάτω από την ιδέα της αγάπης. Στη

συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν συμβαίνει αυτό. Εδώ έχουμε έναν άνθρωπο που

λέει ότι εγώ αποφάσισα να αλλάξω τον κόσμο. Να τον σώσω. Παρουσιάζεται, αυτός

και η υπόλοιπη παρέα του, ως γνώστης κοινωνιολογίας, πολιτικής επιστήμης και

ιστορίας. Μα όποιος έχει μια στοιχειώδη ιδέα από αυτές τις επιστήμες γνωρίζει

ότι η αλλαγή της κοινωνίας είναι μια διαδικασία κοινωνική και όχι ατομική.

Πιστεύω λοιπόν ότι ο άνθρωπος αυτός είναι παράφρων. Ένας περιθωριακός τύπος

που η περίπτωσή του αγγίζει την επιστήμη της ψυχοπαθολογίας. Η στάση του δεν

εμπεριέχει καμία λεβεντιά. Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να ηρωοποιηθεί

παρά τη λανθασμένη – κατά τη γνώμη μου – στάση της τηλεόρασης στο όλο ζήτημα –

παρεμπιπτόντως, είμαι απαυδισμένος από αυτή τη στάση. Είναι ένας τρελός που

μαζί με άλλους αφελείς ή επίσης τρελούς έκαναν κακό στον τόπο, αιματοκύλησαν

και μαυροφόρεσαν σπίτια, πρόσφεραν άλλοθι στους εξωτερικούς εχθρούς της χώρας,

δημιούργησαν αναστάτωση, εμπέδωσαν ένα έντονο αίσθημα ανασφάλειας στους

πολίτες και έβλαψαν πολλαπλά τη μεταπολιτευτική μας δημοκρατία – που είναι μια

καλή δημοκρατία ή έστω πολύ καλύτερη από αυτές που είχαμε στο παρελθόν.

Ο Θεοφάνης Πάκος είναι καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, πρόεδρος

του Τμήματος Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου.