Αναζήτηση
ΛΟΞΑ ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ. ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΟΡΦΕΣ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ. ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΝΕΙ Ο ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ ΦΩΤΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ (1903-1973), ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΓΕΝΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΕΠΙ ΜΙΑ 25ΕΤΙΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ. ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΟΙ: ΑΓΑΠΗΤΟΣ, ΒΑΛΤΙΝΟΣ, ΓΑΛΑΝΑΚΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ, ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΑΡΚΑΡΗΣ, ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ, ΣΚΑΣΣΗΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ. ΚΑΙ ΧΑΡΗ ΣΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΟΥΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ: ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣΜΕΤΑΞΑΣ, ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΠΑΡΑΒΑΤΗΣΜΙΧΑΗΛ ΨΕΛΛΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ- ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ- ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ, ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ- ΖΑΜΠΕΤΑΣ – ΧΑΛΕΠΑΣ!
Στη μητέρα μου Κ αλοκαιρινή άπνοια.Μεσημέρι.Κυψελιώτικο ρετιρέ.Μυρίζει καθαριότητα.Παρκέ,παλιά, βαριά έπιπλα. Μια ηλικιωμένη, πρώην όμορφη,με νυχτικιά· στους ώμους της έχει μια ζακέτα.Είναι καθισμένη στον καναπέ.Βλέμμα άδειο.Ένας άντρας,πολύ νεώτερός της,καθαρίζει μια φέτα καρπούζι.Ένα κομμάτι τρώει αυτός,ένα κομμάτι τής βάζει στο στόμα.
ΕΓΓΟΝΟΣ (με το στόμα μπουκωμένο): Γιαγιά; Η ηλικιωμένη φτύνει τα κουκούτσια από το καρπούζι.Ο νεαρός σκύβει να τα μαζέψει.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ρε, γιαγιά. Αμάν πια, σήμερα καθάρισε η Σβετλάνα. (Στα γόνατα,μπροστά στον καναπέ). Πού είναι τα γαμημένα τώρα… Αλλά, βέβαια, η Σβετλάνα δεν είναι πλέον υπάκουη στην πρώην Κόκκινη Αρκούδα, η Σβετλάνα είναι από την Ουκρανία. Φτύσε, γιαγιά. Φτύσε, ελεύθερα.
Η ηλικιωμένη βυθισμένη στον εαυτό της. ΕΓΓΟΝΟΣ (φωνάζοντας): Γιαγιά; Αθηνά; Κόκκινη Δασκάλα; Είναι κανείς εδώ;
ΓΙΑΓΙΑ: Έχ΄ ο σύκος άντερα; με ρωτάει.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Μάλιστα. Ποιος ρωτάει;
ΓΙΑΓΙΑ: Κούτβης.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Δηλαδή;
ΓΙΑΓΙΑ: Κούκος.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ο Ζαχαριάδης;
ΓΙΑΓΙΑ: Αντικείμενο.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Θα με σκάσεις. Ο Ζαχαριάδης;
ΓΙΑΓΙΑ: Νικολάγιεφ.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Μάλιστα. Εντάξει.
ΓΙΑΓΙΑ: Ο Νίκος είναι το Κόμμα και το Κόμμα είναι ο Νίκος.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Εντάξει, συνεννοηθήκαμε. Τάδε έφη Μπαρτζιώτας για τη μεγάλη σου καψούρα.
ΓΙΑΓΙΑ: Πλουμπίδης χαφιές, Καραγιώργης τρο σκιστής, Βελουχιώτης δηλωσίας, Μάρκος τομάρι, Σιάντος πράχτορας, Ιωαννίδης έκφυλος, Μπαρτζιώτας ανίκανος, Γούσιας προβοκάτορας, Βλαντάς τσογλάνι, Παρτσαλίδης σακαράκας.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Και Μπελογιάννης στο χώμα. Μην ξεχνιόμαστε. Οι νεκροί ήρωες είναι κελεπούρια. Ας γλίτωνε το εκτελεστικό απόσπασμα ο άνθρωπος με το γαρίφαλο και θα ΄βλεπες πού θα πήγαινε κι ο άνθρωπος και το γαρίφαλο.
ΓΙΑΓΙΑ: Αν δεν ήμουν εγώ, θα πνίγονταν με το σάλιο τους.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Εσύ δεν μου είπες ότι στο Σουργκούτ τη μόνη φωτογραφία που είχε ήταν του Μπελογιάννη. Ποιος στο ΄χε πει αυτό;
ΓΙΑΓΙΑ: Το καταλαβαίνεις αυτό;
ΕΓΓΟΝΟΣ: Το κομματόσκυλο ο Ταρζάν;
ΓΙΑΓΙΑ: Το καταλαβαίνω, του λέω. Τι καταλαβαίνεις; μου λέει.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ωραία, πιάνουμε κι οι τρεις Κρεμλίνο.
ΓΙΑΓΙΑ: Μου τηλεφωνάει από το Σουργκούτ.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Σιγά μην είχε και φαξ και Ίντερνετ.
ΓΙΑΓΙΑ: Η φωνή του με πλημμυρίζει γαλήνη. Κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο κι ακούω τη φωνή του. Γαληνεμένη ζαχαριαδική γαλήνη. Μιλάει σιγά, μόλις που ακούγεται. Σα χιόνι με κυκλώνει η φωνή του.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Μπερδεύτηκα τώρα. Του Σήφη ή του Νίκου η φωνή; Γιατί κι ο Πατερούλης σαν σιγανοπαπαδιά μιλούσε.
ΓΙΑΓΙΑ: Γαλήνη, σαν τα χιονισμένα αμπριά στο Αγκαθωτό, στη Δασαρή, στις Κρανιές. Άδολη, άσπρη γαλήνη. Σαν την Κόκκινη Πλατεία χιονισμένη.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ξέρεις πώς έλεγε τον Στάλιν ο Μπουχάριν;
ΓΙΑΓΙΑ: Φοράει κοστούμι φουφάικα, στο κεφάλι μια ουσιάνκα και άσπρες μπότες.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Τζέγκινς Χαν με το τηλέφωνο.
ΓΙΑΓΙΑ: Κάθε μέρα στις δέκα το πρωί, ώρα Γράμμου. Φρεσκοξυρισμένος. Λάμπει, όπως όταν έφτασε από το Νταχάου.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Καλά, κούλαρε. Δεν είναι κι Ομάρ Σαρίφ στο «Δόκτωρ Ζιβάγκο».
ΓΙΑΓΙΑ: Πάνω από το κρεβάτι του έχει δυο χάρτες. Κάθε μέρα με το που ξυπνάει μετράει με την παλάμη του πόσο χωρίζει τη μικρή από τη μεγάλη πατρίδα. Πίνει βαρύ μαύρο τσάι και τρώει δυο φέτες καλαμποκίσιο ψωμί με βούτυρο. Ακούει Μόσχα, Μπι Μπι Σι κι Ελεύθερη Ελλάδα, και μετά είναι πανέτοιμος για τον πρωινό του περίπατο.
ΕΓΓΟΝΟΣ (ξεφυλίζει τον «Ριζοσπάστη»): Μην το ξεχάσω, όταν υποστήριζε τη θεωρία των δυο πόλων και την ουδετεροποίηση σοβαρολογούσε ή απλώς ήθελε να τη σπάσει στον Μουστάκια;
ΓΙΑΓΙΑ: Περπατάει ίσαμε τη δασωμένη ταϊγκά, λίγο έξω από το Σουργκούτ. Γυρνώντας θα σταθμεύσει στο μπακάλικο. Θα πάρει ό,τι του λείπει. Σήμερα θα αγοράσει γκρέτσκα, μισή οκά ζάχαρη και πέντε αυγά. Δυο ώρες πηγαινέλα. Η πεζοπορία κάνει καλό στην καρδιά και στο κυκλοφορικό. Σκέψου, μου λέει, να είχα εδώ τη λιμουζίνα. Στην Τασκένδη με είχαν καλομάθει με την Πομπέντα.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Μάλλον κόνξες στον Στάλιν έκανε. Γιατί κι όταν οι Γερμανοί ήταν έξω από τη Μόσχα, είπε πως μεγαλύτερος κίνδυνος για τον κομμουνισμό είναι ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός. Τι λες κι εσύ που τον ξέρεις καλύτερα. Δεν καταλαβαίνω. Ήθελε να αποδείξει ότι ήταν σταλινικότερος του Στάλιν; Πιο γερμανόφιλος από εκείνον; Χάος η ψυχή του συνωμότη.
ΓΙΑΓΙΑ: Κόκκινη Δασκάλα, πάνω απ΄ όλα ένας επαναστάτης πρέπει να φροντίζει τη φόρμα του.
ΕΓΓΟΝΟΣ (χωρίς να την κοιτάει): Τώρα που τον έχεις πρόχειρο, τι εννοούσε όταν έλεγε πως η σιωπή του αξίζει δέκα εκατομμύρια ρούβλια;
Η ηλικιωμένη σηκώνεται,υποκλίνεται και απαγγέλλει σαν παιδάκι «Ήρθες χωρίς παράτες με τα σκονισμένα σου μαλλιά Καθώς κ΄ Εκείνος μπήκε στα Ιεροσόλυμα με σκονισμένα ματόκλαδα Δίχως σημαίες και δίχως τύμπανα πάνου σ΄ ένα κλαδάκι πικροδάφνη».
ΕΓΓΟΝΟΣ ( κλείνει την εφημερίδα ): Όπα, να και το βραβείο Λένιν!
ΓΙΑΓΙΑ: Μου ζητάει να του στείλω λεμόνια και στιλό. ΕΓΓΟΝΟΣ: Να του στείλεις. Να του στείλουν κι όλοι αυτοί που φάγανε με χρυσά κουτάλια από το Κόμμα. Γιατί το Κουκουέ έδωσε ψωμί σε πολλούς μαρτυρολόγους. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Φάγανε ψωμάκι οι ατάλαντοι και παντεσπάνι οι ξύπνιοι. Ποιητές, συνθέτες, τραγουδιστές. Ποιον να πιάσεις και ποιον ν΄ αφήσεις. Ηθοποιοί, εκδότες, δημοσιογράφοι. Κάποιοι μάλιστα πρώτα φάγανε και μετά φτύσανε στο καζάνι!
ΓΙΑΓΙΑ: Λεμόνια για να στάζει στο τσάι της απεργίας πείνας και στιλό για να γράφει για την κατηφόρα του παγκόσμιου κομμουνισμού.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ξέρεις ότι ο Στάλιν ήθελε να καλλιεργηθούν λεμόνια ανθεκτικά στους μείον είκοσι βαθμούς… ΓΙΑΓΙΑ: Αν μου ζητούσε ο Ιωσήφ, θα έκοβα από τον ώμο και τα δυο μου χέρια και θα του τα έδινα.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Αφού το ξέρεις, φρικάρω με το χριστιανισμό του σφυροδρέπανου.
ΓΙΑΓΙΑ: Έτοιμη την είχα την κυβέρνηση. Μόλοτοφ ο Ιωαννίδης, Μπέρια ο Μπαρτζιώτας, Ζντάβοφ ο Καρράς, Βοροσίλοφ ο Βλαντάς, Καγκανόβιτς ο Γούσιας. ΕΓΓΟΝΟΣ: Α, γεια σου. Εδώ είμαστε.
ΓΙΑΓΙΑ: Αν δεν εμφανιζόταν αυτός ο κοντορεβιθούλης από την Ουκρανία που χαριεντιζόταν με τους καπιταλίστες και φωτογραφιζόταν με κείνον τον μπάμια τον Κέννεντυ. Αθηνά, στα κόκκαλα του Στάλιν, ο Χρουτσόφ ήταν το φάντασμα εκείνου του παλιοεβραίου. Ο Τρότσκι αυτοπροσώπως μπήκε στο κορμί του Χρουτσόφ και διέλυσε το σύμπαν.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Και πώς θα ονομάσει την πλατεία Συντάγματος;
ΓΙΑΓΙΑ: Πλατεία Ζαχαριάδη ΕΓΓΟΝΟΣ: Και την πλατεία Ομονοίας;
ΓΙΑΓΙΑ: Πλατεία Δημοκρατικού Στρατού.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Και τη Φωκίωνος Νέγρη, που είμαστε. ΓΙΑΓΙΑ: Ηρώων της ΟΠΛΑ.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Να και τα καλόπαιδα. Και τη Σκομπία;
ΓΙΑΓΙΑ: Πλατεία Στάλιν.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Χαρά οι χαραμοφάηδες του Da Capo να πίνουν το καπουτσίνο τους κάτω από το ανδριάντα του Στάλιν.
ΓΙΑΓΙΑ: Κάποιες φορές τον παίρνουν τα κλάματα. Εκεί που μιλάμε. Τραντάζεται σύγκορμος. Κλαίει σαν παιδάκι. Συντρόφισσα, για την κυρα-Ερατώ δεν έκλαψα τόσο όσο για τον Στάλιν. Ποτάμια έριξα για… (βουρκώνει). Συντρόφισσα, είμαι μόνος. Μόνος. Μό-νος. ΕΓΓΟΝΟΣ: Λογικό. Λο-γι-κό. Ξέρεις, στην τελική σούμα, το μόνο πολιτικό λάθος του Ζαχαριάδη ήταν ο θάνατος του Στάλιν. Και η πλάκα ξέρεις ποια είναι; Ο Στάλιν μας έσωσε από τον σταλινισμό. Ποιος αγγλοαμερικανικός παράγων και κουραφέξαλα. Αν ο Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι δεν τηρούσε τα συμφωνηθέντα με τον Τσώρτσιλ, στα σχολεία θα μαθαίναμε ρώσικα αντί για αγγλικά.
ΓΙΑΓΙΑ: Φερμουάρ. Μόνο γι΄ αυτόν έραψα το στόμα μου. Τσιμουδιά. Σαν να μην καταστρώθηκε ποτέ το σχέδιο «Λίμνες», τα καθέκαστα στην Έβδομη Μεραρχία, το Μπούλκες, οι μυστικές διαπραγματεύσεις με Τίτο και Δημητρώφ.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Φερμουάρ και για την άκαρδη γκόμενα της Νάουσας; Αχ, σκότωμα θέλουν οι όμορφες…
ΓΙΑΓΙΑ: Καμία τους δεν αγάπησα ούτε τη Ρούλα, ούτε τη Μάνια, ούτε τη Στέλλα, ούτε τη Βαρβάρα. Καμία! Ξεφτιλισμένες όλες.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Εδώ είμαστε!
ΓΙΑΓΙΑ: Το μόνο που ζήτησα ήταν να βάζουν μια ανθοδέσμη κάθε πρώτη του Αυγούστου στο μνήμα της μανούλας μου.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Πέστα όλα! Νικολάκη, ξαλάφρωσε.
ΓΙΑΓΙΑ: Μου κλέψανε το Κόμμα! Το Κόμμα που έχτισα με το αίμα της καρδιάς μου για σένα. Θυμάσαι που πίναμε γεωργιανό κρασί και γελούσαμε; Θυμάσαι; ΕΓΓΟΝΟΣ: Ρίχτα, σατράπη μου. Ρίχτα τιμονιέρη μου, εσύ. Παιδί μου ζόρικο!
ΓΙΑΓΙΑ: Πάρτα όλα, δικά σου όλα, χάρισμά σου. Δώσ΄ μου όμως πίσω την κομματική μου τιμή. Δώσ΄ μου, Δώσ΄ μου, Δώσ΄ μου, Δώσ΄ μου.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Δώσ΄ μου!
ΓΙΑΓΙΑ: Ρίχνει κροκοδείλια δάκρυα όλη η κλίκα τώρα. Με πέταξαν σαν το σκυλί στο πεντάβαθο σουργκουτιανό πηγάδι. Μου παρίσταναν τους ζαχαριαδικούς ο Λουλές κι ο Φλωράκης. Χαλάλι τους το κουφάρι μου!
ΕΓΓΟΝΟΣ: Πάντως δεν πρέπει να ΄χει παράπονο, του φέρθηκαν άκρως ζαχαριαδικά. Είχε καλούς μαθητές. ΓΙΑΓΙΑ: Με κατάντησαν πρόσωπο χωρίς υπηκοότη 
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ένα μπαμ κι ένα κρακ.
ΓΙΑΓΙΑ: Είμαι ο Νίκος από τη Αδριανούπολη, του Παναγιώτη και της Ερατώς. Είμαι κουκουές έως την τελευταία τρίχα της κεφαλής μου.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ένα μπαμ στη βουβώνα του Άρη κι ένα κρακ στον αυχένα του Ζαχαριάδη. Αυτή είναι η ιστορία σου, αυτή είναι η ιστορία του Κουκουέ.
Ένα καλοκαίρι, δυο αυτοκτονίες. 16 Ιουνίου 1945 – 1 Αυγούστου 1973. Φυσικά καλοκαίρι από καλοκαίρι διαφέρει, όπως και αυτοκτονία από αυτοκτονία. Το μπαμ της Μεσούντας και το κρακ του Σουργκούτ. Τι κι αν χωρίζουν το μπαμ από το κρακ κοντά τριάντα χρόνια. Γι΄ αυτό και τον τιμημένο αυτόχειρα τον έχετε βαλσαμωμένο αητό στο σαλόνι και τον επιδεικνύεται, ενώ τον άλλο, τον τζαναμπέτη αυτόχειρα, τον έχετε καταχωνιάσει στο υπόγειο και τον κλαίτε στα μουλωχτά.
ΓΙΑΓΙΑ: Τότε είχαμε δυο ζωές, μια ελληνική και μια ρώσικη. Πάνω από το Κουκουέ ήταν το Κουκουσέ. Πάνω από τον Έλληνα προλετάριο βάζαμε τον Ρώσο προλετάριο. Μπορούσες να τα πεις αυτά τότε;
ΕΓΓΟΝΟΣ (έκπληκτος): Τι έγινε; Κόπηκε η γραμμή; Σταμάτησε η αναμετάδοση από Σουργκούτ;
ΓΙΑΓΙΑ: Προδότες μας ανεβάζαν, σφαγείς μας κατεβάζαν.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Πορφυρό μέντιουμ, πού χάθηκε η σφενταμένια αύρα σας;
ΓΙΑΓΙΑ: Τότε πιστεύαμε, τώρα δεν πιστεύουν.
Τώρα όλοι κρίνουν και θυσία μηδέν. Μονολιθικοί; Και βέβαια μονολιθικοί ήμασταν. Όταν πηγαίνεις να πεθάνεις, τι θα είσαι; Δεν είχαμε τίποτα δικό μας. Ούτε όνομα δεν είχαμε.
ΕΓΓΟΝΟΣ (αναποφάσιστος): Τι να κάνετε κι εσείς ορφανά του Ζαχαριάδη. Χάσατε τα αυγά και τα πασχάλια…
ΓΙΑΓΙΑ (εχέμυθα): Ο Νίκος δεν απέτυχε, ο λαός κουράστηκε. Όπως τ΄ ακούς. Μόλις ξεκουραστεί ο λαός, πάλι θα πάρει το όπλο παρά πόδα. Αυτό όμως δεν τ΄ άκουσες. Αυτό είναι το μυστικό μας.
Σαν τα όπλα που κρύψαμε μετά τη Βάρκιζα, σαν την τρίπλα που κάναμε με τους Σλαβομακεδόνες. Αυτό είναι το υπερόπλο του ΚΚΕ!
ΕΓΓΟΝΟΣ (με κλειστά μάτια): Ώστε αυτό είναι το μυστικό του Περισσού!
ΓΙΑΓΙΑ (αγχωμένη): Σταλ σημαίνει χάλυβας.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Γι΄ αυτό κρατάτε εφτασφράγιστα τα αρχεία. Αυτό περιμένουν οι καψεροί οι κνίτες.
Να ξεκουραστεί ο λαός και να μπούνε συντεταγμένα στη Βουλή με παλαιστινιακές μαντίλες και μπερεδάκια α λα Γκεβάρα;
ΓΙΑΓΙΑ: Σταλ σημαίνει χάλυβας.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Γι΄ αυτό μαλλιοτραβιούνται οι ιστο ρικοί; Άσπρισαν να περιμένουν τα ρημάδια τα αρχεία ζαχαριαδικοί, αντιζαχαριαδικοί και κρυπτοζαχαριαδικοί.
ΓΙΑΓΙΑ (τρέμοντας): Σταλ σημαίνει χάλυβας.
Τη χαϊδεύει με αργές κινήσεις στην πλάτη. ΕΓΓΟΝΟΣ: Σταλ σημαίνει πως είμαστε η τελευταία σταλινική χώρα της Ευρώπης.
ΓΙΑΓΙΑ: Σταλ σημαίνει χάλυβας.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Τι τα θες όμως, οι ενορίες του Χριστόδουλου και οι κόβες της Παπαρήγα δεν καθορίζουν τη μοίρα μας;
ΓΙΑΓΙΑ: Σταλ σημαίνει χάλυβας.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Τι μυρίζει, έτσι;
ΓΙΑΓΙΑ: Σταλ σημαίνει χάλυβας.
Τότε πιστεύαμε, τώρα δεν πιστεύουν. Τώρα όλοι κρίνουν και θυσία μηδέν. Μονολιθικοί;
Και βέβαια μονολιθικοί ήμασταν. Όταν πηγαίνεις να πεθάνεις, τι θα είσαι;
Δεν είχαμε τίποτα δικό μας. Ούτε όνομα δεν είχαμε
Ο άντρας σκύβει και μυρίζει την ηλικιωμένη πίσω από την πλάτη.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Και σκατό σημαίνει σκατό. Πάλι χέστηκες;
ΓΙΑΓΙΑ: Σταλ σημαίνει χάλυβας.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ρε, γιαγιά…
ΓΙΑΓΙΑ: Σταλ σημαίνει χάλυβας.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ζέξαμε. Σήμερα βρήκες κι εσύ να τα κάνεις πάνω σου; Σήμερα που ΄χει ρεπό η Σβετλάνα. Ποιος σε πλένει τώρα…
Ο νέος κλείνει τη μύτη του.Η ηλικιωμένη τού τραβάει το χέρι από τη μύτη.
ΓΙΑΓΙΑ: Φοβάσαι την κόκκινη σημαία; Πουτάνα δήλωση. Φοβάσαι; Μην υπογράφεις. Προδοσία! Κόπηκε η φάλαγγα!
ΕΓΓΟΝΟΣ: Πάλι ξύπνησε η πολεμίτιδα μέσα σου; Πού είναι τα κωλοχαπάκια σου τώρα. Τα χαπάκια σου στα δίνει η Σβετλάνα;
ΓΙΑΓΙΑ (χαρούμενη): Γκρασνάια Γκρέτσια.
Αποχωρούν από το δωμάτιο. Ακούγεται νερό που τρέχει.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Αμ θα τη διώξω τη βρωμοουκρανή. Με την άνοιά σου βγάζει το ιστορικό της άχτι; Η Σβετλάνα σχόλασε. Τελεία και παύλα. Άκου εννιακόσια ευρώ τον μήνα και να μη σου δίνει τα χαπάκια…
ΓΙΑΓΙΑ: Γκρασνάια Γκρέτσια.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Μην κουνιέσαι! Δεν θα γίνω εγώ η αποκλειστική σου.
ΓΙΑΓΙΑ: Γκρασνάια Γκρέτσια.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Και την κασέτα αυτή εγώ θα τη σπάσω. Σήκωσε και το άλλο πόδι. Μας γάμησες οικογενειακώς με το Κόμμα. Αυτή η κωμωδία των δακρύων θα σταματήσει. Μαχαίρι. Όχι, αυτό, το άλλο. Γαμημένοι πρόγονοι. Και το χέρι. Γαμημένη μνήμη. Όταν πρέπει να μιλήσουμε δεν μπορούμε, κι όταν μπορούμε δεν έχει πλέον κανένα νόημα. Πάτησε στην πετσέτα. Δεν θα γίνω εγώ σαν τον παππού και τον μπαμπά. Τ΄ ακούς;
ΓΙΑΓΙΑ (διονυσιασμένη): Γκρασνάια Γκρέτσια.
Ο Μισέλ Φάις είναι συγγραφέας και έχει γράψει μυθιστορήματα με ήρωες τον Τζούλιο Καΐμη και τον Γεώργιο Βιζυηνό. Το πορτρέτο που δημοσιεύεται σήμερα είναι απόσπασμα από το υπό έκδοση μυθιστόρημα «Πορφυρά γέλια», που θα κυκλοφορήσει από τον Πατάκη.
