Ο Ιούλιος Βερν ολοκλήρωσε το «Στη Μαγγελανία» το 1897, ο εκδότης του όμως, Πιερ-Ζιλ Χετζέλ, το κράτησε στο συρτάρι του θεωρώντας το πιο πολιτικό από ό,τι θα ήθελε το αναγνωστικό κοινό. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο γάλλος συγγραφέας ενδιαφερόταν για τις πολιτικές ιδέες του αιώνα του –το «Ματίας Σαντόρφ» είναι ένα ακόμα, έστω λιγότερο αντιπροσωπευτικό του, παράδειγμα. Εδώ όμως σκιαγραφούσε έναν ήρωα με ξεκάθαρα αναρχική ιδεολογία. Φέρεται ότι τον εμπνεύστηκε από τον αρχιδούκα Χούμπερτ Σαλβατόρ της Αυστρίας, ο οποίος το 1889 παραιτήθηκε από τα αυτοκρατορικά του προνόμια και ταξίδεψε στη Νότια Αμερική, ενώ για τις αναλυτικές γεωγραφικές περιγραφές βασίστηκε στις σχετικές καταγραφές του Δαρβίνου. Οπως και να έχει, τελικά, ο γιος του Βερν, Μισέλ, επενέβη στο αρχικό κείμενο, δίνοντας έμφαση όχι στα χαρακτηριστικά της Γης του Πυρός ή στην ιδεολογία και στη μεταστροφή του Καού-τζερ, αλλά στο ναυάγιο του ιστιοφόρου «Ιωνάθαν», στις προσπάθειες αποκατάστασης των θυμάτων του ή στις μεταξύ τους σχέσεις. Η καινούργια εκδοχή κυκλοφόρησε το 1909 υπό τον τίτλο «Οι ναυαγοί του Ιωνάθαν» και καθώς δεν είχε μεγάλη επιτυχία, χάθηκε στη λήθη. Αν και οι σχετικές πληροφορίες δεν εξακριβώνονται εύκολα, τελικά το αυθεντικό χειρόγραφο ανακαλύφθηκε από έναν μελετητή του Ιουλίου Βερν στα αρχεία της οικογένειας Χετζέλ το 1977 και είδε το φως της δημοσιότητας το 1985. Στα ελληνικά, η εκδοχή του Μισέλ Βερν κυκλοφόρησε από τον Αίολο και τις εκδόσεις 4π. Το «Στη Μαγγελανία» των εκδόσεων Στάσει Εκπίπτοντες βασίζεται στο πρωτότυπο κείμενο, που μεταφράζεται στα ελληνικά για πρώτη φορά.