Δεν συνάντησε ποτέ τον Αντώνη Αμπατιέλο (1914-1995) ο Αρης Μαραγκόπουλος ούτε την Μπέτυ (1917-2011), κι ας το μπορούσε. Δεν επιδίωξε καν να τους γνωρίσει. Οπως δεν θέλησε να συναντήσει ούτε την Τζόυ Κουλεντιανού που ενέπνευσε τη μορφή της Φλώρας στη «Μανία με την Ανοιξη» (Τόπος 2009), το προηγούμενο μυθιστόρημά του (συνέχεια της «Χαμένης άνοιξης» του Τσίρκα.

Δοκιμιογράφος ειδικευμένος στον Τζόις, μυθιστοριογράφος και ιδρυτικό στέλεχος των Εκδόσεων Τόπος, ο Μαραγκόπουλος δεν ζήτησε τη μαρτυρία τους επειδή, λέει, τον ενδιαφέρει να παρεισφρήσει στην περιοχή «ανάμεσα στο ιστορικό γεγονός και στη μυθολογία που το περιβάλλει».

Ο στόχος του, με άλλα λόγια, δεν είναι η ιστορία αλλά η μυθοπλασία, και μέσα από αυτήν θέλει να ξαναδιαβάσει την ιστορία.

Η λογοτεχνία «γράφει ψέματα για να διατυπώσει πειστικά την αλήθεια» λέει άλλωστε το μότο του βιβλίου του. «Ενα μυθιστόρημα μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς και άλλες εκδοχές της πραγματικότητας. Γνωρίζουμε περισσότερα για τον Γρηγόρη Λαμπράκη μέσα από το «Ζ» του Βασιλικού παρά από τα ιστορικά ντοκουμέντα», εξηγεί. Και επιμένει πως είναι πιο ενδιαφέρον ο αναγνώστης «να υποψιάζεται την ιστορική πραγματικότητα».