Ένα κλασικό αριστούργημα της δεκαετίας του ΄40, που έκανε χρόνια να μεταφρασθεί και στα ελληνικά, κυκλοφόρησε το καλοκαίρι: Βίκτωρ Σερζ «Υπόθεση Τουλάγιεφ» (Εκδόσεις Scripta, μτφ. Τ. Δημητρούλια). Το θέμα του απλό. Στη Ρωσία του Στάλιν, ένας αγανακτισμένος πολίτης δολοφονεί τον αμφιλεγόμενο επίτροπο του Κόμματος Τουλάγιεφ. Από εδώ αρχίζει και η πλοκή του έργου που θυμίζει αστυνομικό μυθιστόρημα ή καλύτερα θρίλερ, γιατί παρ΄ ότι γνωρίζουμε τον δολοφόνο, είμαστε κάτι παραπάνω από σίγουροι πως αυτός δεν θα συλληφθεί. Αντιθέτως θα συλληφθούν ως υπαίτιοι μια ντουζίνα παλαιών επαναστατών, που η Επανάσταση δεν τους έχει πια ανάγκη. Από κεφάλαιο σε κεφάλαιο παρατηρούμε πως εξαφανίζονται ένας-ένας, κάτω από περίεργες συνθήκες, χωρίς να αφήνουν ίχνη. Εκείνο που εντυπωσιάζει τον αναγνώστη ωστόσο, δεν είναι οι ίντριγκες και οι δολοφονίες στα κομματικά παρασκήνια, αλλά η καταγραφή με σύντομα πλάνα από τον Σερζ, μιας ζοφερής καφκικής καθημερινότητας, που υποχρέωνε εκατομμύρια Ρώσους πολίτες να αισθάνονται ένοχοι για κάποιο αδίκημα που δεν διέπραξαν ποτέ.

Τελευταία Νέα