Αναζήτηση
Η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, σχολιάζει στη «Libération» ο Φρανσουά Μπιργκά, διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ερευνών και Μελετών για τον Αραβικό και Μουσουλμανικό Κόσμο (Iremam), που έχει την έδρα του στην Εξ-αν-Προβάνς, αποδυναμώνει λίγο ακόμα όλους εκείνους που αποκαλούμε –αν και όλο και λιγότερο ρεαλιστικά –«μετριοπαθείς». Εκείνους που δέχθηκαν πρόσφατα να συγχρωτιστούν μαζί του. Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, πίσω ακριβώς ακολουθεί η Ιορδανία.
Το παράδοξο της στρατηγικής του Τραμπ είναι πως μόλις άσκησε μία απίστευτη πίεση σε αυτή την απίθανη συμμαχία που σχηματίστηκε -στο όνομα μίας αντιιρανικής εμμονής που επανήλθε στο επίκεντρο της αμερικανικής διπλωματίας –ανάμεσα στο Ισραήλ, τις ΗΠΑ και πολλά κράτη της Αραβικής Χερσονήσου, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία. Είναι σαφές πως η αλαζονική μονομέρεια του αμερικανού προέδρου παίζει αντιθέτως το παιχνίδι όχι απλά των Ιρανών, αλλά και όλων των ακραίων του περιφερειακού ή και του παγκόσμιου τοπίου. Ο περιφρονητικός τρόπος με τον οποίο απέρριψε όλο το οικοδόμημα του διεθνούς δικαίου επικυρώνει όλες τις υπεραπλουστεύσεις των τζιχαντιστών που υποστηρίζει ότι θέλει να πολεμήσει.
Για τους ίδιους λόγους, επισημαίνει ο Μπιργκά, είναι προφανώς η Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχμούτ Αμπάς –υποχρεωμένη καθώς είναι να καταπιεί αυτό το δηλητηριώδες χάπι –αυτή που θα υποφέρει από την ολοένα και πιο παράλογη στάση αυτού του στρατοπέδου της «μετριοπάθειας» στο οποίο θεωρητικά ανήκει. Η σκληρή πτέρυγα της Χαμάς θα δει, απεναντίας, την αξιοπιστία της να ενισχύεται.
Γενικότερα όμως, το παράδοξο αυτής της κοντόφθαλμης, και αποκλειστικά ψηφοθηρικής απόφασης του Τραμπ, είναι ότι επιταχύνει μία παράξενη ιστορική διαδικασία. Αυτή που βλέπει τρόπον τινά τον «θρησκευτικό εξτρεμισμό» να αλλάζει στρατόπεδο. Η αλήθεια είναι πως η μετατόπιση αυτή είχε ξεκινήσει από τον Τζορτζ Μπους και τους νεοσυντηρητικούς της δεκαετίας του 2000. Εντός του δυτικού στρατοπέδου υποκαθιστούν πλέον οι θρησκευτικές λογικές τις αξίες της οικουμενικότητας του διεθνούς δικαίου τις οποίες διεκδικούσαν και για τις οποίες καυχόνταν οι Δυτικοί.
