Αναζήτηση
«Δεν θέλω να εξομοιωθούμε με αυτήν τη λεγόμενη κοινωνία. Δεν είναι η δική μας κοινωνία». Αυτή ήταν μία από τις κορόνες της Ντόρις φον Σάιν-Βιτγκενστάϊν στο συνέδριο της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD). Η Ντόρις φον Σάιν-Βιτγκενστάιν είναι πρόεδρος της οργάνωσης του AfD στο Σλέσβιγκ-Χόλσταϊν, άγνωστη εν πολλοίς στη Γερμανία μέχρι το περασμένο Σάββατο, όταν βρέθηκε σε απόσταση αναπνοής από την προεδρία του ΑfD.
Η Σάιν-Βιτγκενστάιν ήταν η εκλεκτή της εξτρεμιστικής ακροδεξιάς τάσης του AfD Η Πτέρυγα του Μγιορν Χέκε από τη Θουριγγία, εναντίον το οποίου εκκρεμεί διαδικασία διαγραφής από το κόμμα εξαιτίας εξτρεμιστικών έως φιλοναζιστικών τοποθετήσεών του. Στην ψηφοφορία για τoν δεύτερο πρόεδρο του κόμματος πήρε 49,4%, ενώ ο μετριοπαθής υποψήφιος Γκέοργκ Πατσντέρσκι έμεινε στο 47,3%. Για να αποφευχθεί το πλήρες φιάσκο, στην τρίτη ψηφοφορία εκλέχτηκε με 68% ο κοινοβουλευτικός ηγέτης του AfD, Αλεξάντερ Γκάουλαντ, o οποίος θα αποτελεί μαζί με τον Γιέργκ Μόιτεν το δίδυμο των προέδρων-εκπροσώπων του ΑfD.
H ακροδεξιά του Aκροδεξιάς έδειξε με τη μάχη για τη Βιτγκενστάιν τα δόντια της και απέδειξε ότι ελέγχει το μισό κόμμα. Και στην εκλογή των τριών αντιπροέδρων – καμία γυναίκα ανάμεσά τους – αλλά και στην ανάδειξη του υπόλοιπου προεδρείου φάνηκε ότι το κόμμα είναι βαθύτατα διχασμένο ανάμεσα στους ρεαλιστές, οπαδούς της κυβερνησιμότητας και τους ακραίους αντισυστημικούς υποστηρικτές της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης.
Ο Χριστιανοδημοκράτης, υπηρεσιακός υπουργός Οικονομικών, Πέτερ Αλτμάγερ απέκλεισε κατηγορηματικά και χθες κάθε ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με το ΑfD. H εφημερίδα «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ» σχολίασε ότι «το AfD είναι ένα διχασμένο κόμμα, η πλειοψηφία του οποίου θέλει να είναι μία ακραία, δεξιά, φονταμενταλιστική αντιπολίτευση».
Με τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, το AfD μπήκε θριαμβευτικά στην Ομοσπονδιακή Βουλή με 12,6% των ψήφων. Ηταν το επιστέγασμα μιας σειράς επιτυχιών που έφερε το AfD σε 14 τοπικά Κοινοβούλια των ομόσπονδων κρατιδίων. Αν αυτό συμβεί και την επόμενη χρονιά στις περιφερειακές εκλογές στη Βαυαρία και την Εσση, όπως όλοι περιμένουν, το ΑfD θα είναι παρόν και στα 16 τα τοπικά Κοινοβούλια της Γερμανίας.
Ταυτόχρονα, στα πέντε χρόνια από την ίδρυσή του, το AfD έχει πίσω του μία πορεία συνεχούς ριζοσπαστικοποίησης και ακροδεξιάς διολίσθησης. Ο ιδρυτής του, οικονομολόγος Μπερντ Λούκε, έχασε το κόμμα από τα χέρια του από τους ακροδεξιούς Αλεξάντερ Γκάουλαντ και Φράουκε Πέτρι. Η Πέτρι ανένηψε στη συνέχεια και μολονότι απέσπασε στις εκλογές την πρώτη θέση στη Σαξονία, εγκατέλειψε μετεκλογικά το AfD καταγγέλλοντας την ακροδεξιά του στροφή.
Η ήττα των μετριοπαθών στο συνέδριο του Αννοβέρου απομακρύνει την προοπτική μετεξέλιξης του AfD από κόμμα διαμαρτυρίας σε κόμμα άσκησης κυβερνητικής εξουσίας. Το AfD θα παραμείνει προς το παρόν στο πολιτικό περιθώριο ως εκφραστής του ακραίου εθνικολαϊκισμού στη Γερμανία. Μεσο-μακροπρόθεσμα ωστόσο, ελλοχεύει ο κίνδυνος ώσμωσης του ανοιχτού αντιευρωπαϊσμού του AfD με τον λανθάνοντα έως ανοιχτό ευρωσκεπτικισμό των Φιλελευθέρων του FDP.
