Από την ώρα μηδέν το ταξίδι στη Βόρεια Κορέα με τα παλιά ρωσικά αεροσκάφη, είναι σαν να εισέρχεσαι σε ένα παράλληλο σύμπαν. Εκεί όπου ο Ανώτατος Ηγέτης κατατροπώνει τους δειλούς αμερικανούς ιπεριαλιστές κι όπου δεν υπάρχει ίχνος συμπάθειας για τους αμερικανούς, αναφέρει, μεταξύ άλλων,ο αρθρογράφος των New York Times Νίκολας Κριστόφ που βρέθηκε στην Πιονγιάνγκ.

Τρανταχτό παράδειγμα ο φοιτητής Όττο Γουόρμπιερ που συνελήφθη γιατί έκλεψε μια αφίσα προπαγάνδας και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια καταναγκαστικά έργα, προτού επιστρέψει σε κώμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με εμφανή τα τραύματα βασανισμού στο σώμα του και πεθάνει λίγο αργότερα. Όσο για το καθεστώς που έχει διαποτίσει τον λαό του με την αντίληψη ότι ο Τραμπ είναι ένας κακοποιός, ούτε λόγος για κακοποίηση. Ούτε καν μια συγγνώμη.

Η εμπάθεια προς την Αμερική είναι δεδομένη κι από τη δεκαετία του ’80 το ενδεχόμενο μιας καταστροφικής αντιπαράθεσης επικρέμαται, σήμερα όμως, πιο πολύ από ποτέ. Η Βόρεια Κορέα προετοιμάζει τους πολίτες της για πυρηνικό πόλεμο και αφίσες στους δρόμους με πυραύλους να καταστρέφουν το Καπιτώλιο ή την αστερόεσσα σκισμένη σε χίλια κομμάτια, δίνουν το κλίμα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι παλαιότερα, αμερικανοί δημοσιογράφοι κυκλοφορούσαν ελεύθερα στη Πιονγιάνγκ. Σήμερα, το Υπουργείο Εξωτερικών τους φιλοξενεί σε δικό του κτίριο, όχι για να τους περιορίσει, αλλά για να τους προστατεύσει από τους «σκληροπυρηνικούς», ή τους μυστικούς πράκτορες που παραμονεύουν παντού.

Οι Βορειοκορεάτες θεωρούν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κάνουν την πρώτη κίνηση και να άρουν τις κυρώσεις. Οι ΗΠΑ εμμένουν ότι η Βόρεια Κορέα θα πρέπει να εγκαταλείψει τα πυρηνικά, γεγονός που οι αξιωματούχοι του απομονωμένου καθεστώτος αρνούνται, λέγοντας ότι η Πιονγιάνγκ δεν θα διαπραγματευτεί ποτέ το πυρηνικό της πρόγραμμα.

Και μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχουν σημειωθεί κάποιες θετικές αλλαγές, όπως ότι η οικονομία έχει αναπτυχθεί, ή ότι οι αξιωματούχοι είναι περισσότερο ανοιχτοί από την προηγούμενη γενιά, ωστόσο, ο μέσος πολίτης δεν γνωρίζει τους Μπίτλς ή το facebook, δεν έχει καν πρόσβαση στο ίντερνετ.

Κάθε σπίτι και χωριό διαθέτει τον «Μεγάλο Αδερφό» του. Παντού υπάρχουν κάμερες κλειστού κυκλώματος και άλλες τεχνολογίες παρακολούθησης που ο Στάλιν κι ο Μάο θα ζήλευαν. Η κουλτούρα της προσωπολατρείας είναι ιερή, αλλά και μέσο επιβίωσης. Κάθε ενήλικας φορά στο πέτο καρφίτσες με τις φωτογραφίες των Κιμ. Τα πορτρέτα τους εξάλλου κοσμούν κάθε σπίτι, εργοστάσιο και σχολική τάξη.

Οι βορειοκορεάτες πιστεύουν ακράδαντα πως εάν γίνει πόλεμος, οι ΗΠΑ θα γίνουν στάχτη. Και μπορεί ο Κιμ, να μην είναι τόσο απερίσκεπτος, όμως η Ιστορία έχει δείξει πως οι δικτάτορες τείνουν να πιστέψουν την προπαγάνδα τους. Αν και δύσκολα η Βόρεια Κορέα θα πυροδοτούσε βαλλιστικό πύραυλο προς τη νήσο Γκουάμ ή το Λος Άντζελες μόνο για το θεαθήναι, ωστόσο μια αερομαχία θα μπορούσε να κλιμακώσει την κρίση.

Πως θα μπορούσε αυτό το σενάριο να αποφευχθεί; Με μια σειρά κινήσεων. Αρχής γενομένης πάντως από μια ηπιότερη ρητορική από πλευράς Τραμπ, επιστροφή στη διπλωματία (που ο ίδιος δε φαίνεται να πιστεύει) ή μείωση των στρατιωτικών ασκήσεων στην κορεατική χερσόνησο ώστε η Πιονγιανγκ να σταματήσει από την πλευρά της τις δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων.

Μαριλένα Γεραντώνη