Αναζήτηση
Στην «Παναγιά της Θάλασσας», ο Ιλδεφόνσο Φαλκόνες περιγράφει τη Βαρκελώνη του 14ου αιώνα –και είναι η Βαρκελώνη της ακμής. Στο «Χέρι της Φάτιμα» διηγείται την ιστορία ενός νεαρού μουσουλμάνου της Ισπανίας, μοιρασμένου ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς και δύο αγάπες που αρχίζει έναν φλογερό αγώνα για τη θρησκευτική ανοχή. Αν και πολλές φορές το λογοτεχνικό του περιβάλλον είναι σκληρό, σχεδόν ανελέητο, ούτε στο ένα ούτε στο άλλο βιβλίο του (και τα δυο κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Αγαθής Δημητρούκα) θα υπήρχε χώρος γι’ αυτό που συνέβη στην αγαπημένη του πόλη. «Είναι δολοφόνοι χωρίς ψυχή» λέει στην Corriere della Sera ο ισπανός συγγραφέας. «Mal nacidos» –σε ελεύθερη απόδοση «πουτάνας γιοι».
«Η Αγγλία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Γερμανία. Γιατί όχι και η Ισπανία; Επρεπε να το περιμένουμε. Η Βαρκελώνη δεν είναι μόνο η πατρίδα μου, είναι τόπος όλων. Αυτοί οι παλιάνθρωποι επέλεξαν την πιο γνωστή ισπανική πόλη στον κόσμο, την πόλη που επισκέπτονται οι περισσότεροι τουρίστες. Και το πιο τουριστικό σημείο: οι Ράμπλας είναι σύμβολο στο σύμβολο. Το πιο γνωστό, όπως είναι ο πύργος του Αϊφελ στο Παρίσι» προσθέτει.
«Αυτούς τους δολοφόνους ελάχιστα τους ενδιαφέρει εάν υπάρχουν παιδιά ανάμεσα στα θύματά τους. Αντίθετα, μπορεί και να το επιζητούν, μπορεί να δοκιμάζουν μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Αυτοί οι τζιχαντιστές δεν έχουν ψυχή. Η ισλαμιστική τρομοκρατία σκοτώνει γυναίκες, γέρους, παιδιά». Και πώς μπορούμε να προστατεύσουμε αυτούς τους ανθρώπους; «Δεν μπορούμε, είναι σαφές» απαντά. «Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το Παρίσι, το Λονδίνο, το Μιλάνο, τη Βαρκελώνη. Αυτό είναι το πρόβλημα της Δύσης τώρα. Αρκεί ένα φορτηγάκι για να γίνει μακελειό. Δεν υπάρχει λύση. Στην Ισπανία ζήσαμε χρόνια τρόμου με την ΕΤΑ, αλλά ήταν αλλιώς. Οι τρομοκράτες της ΕΤΑ δρούσαν έχοντας τη βεβαιότητα ότι μπορούν να διαφύγουν. Τους τζιχαντιστές δεν τους νοιάζει να πεθάνουν. Δεν φοβούνται».
Αν υπάρχει μια διαφορά με άλλες χώρες, είναι ότι η Ισπανία δεν έχει εμπλακεί. Γιατί να χτυπήσει η ισλαμιστική τρομοκρατία σε μια χώρα που δεν έχει εμπλακεί στρατιωτικά σε μέρη στη Συρία ή το Ιράκ, όπως η Γαλλία ή οι Ηνωμένες Πολιτείες; «Δεν τους ενδιαφέρει πού θα σπείρουν τον τρόμο, εάν είναι η Φινλανδία, η Νορβηγία, η Ισπανία ή η Ιταλία. Δεν έχουν προτιμήσεις. Η Βαρκελώνη είναι σύμβολο του δυτικού τρόπου ζωής που αυτοί μισούν, όπως μισούν για τους ίδιους λόγους το Παρίσι ή το Λονδίνο. Σήμερα συνέβη εδώ, αύριο μπορεί να συμβεί κάπου αλλού. Δεν έχει διαφορά γι’ αυτούς. Ο θάνατος είναι μια τραγωδία παντού, όλοι οι νεκροί είναι ίσοι».
