Ο Εμανουέλ Μακρόν και η Μαρίν Λεπέν εκπροσωπούν δύο εντελώς διαφορετικές κοσμοθεωρίες, πέρα από τον παραδοσιακό διαχωρισμό ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο γαλλικό. Και αλλού στην Ευρώπη, στις πρόσφατες εκλογές, ήρθαν αντιμέτωπα τα προοδευτικά, φιλευρωπαϊκά και οικονομικά φιλελεύθερα κόμματα με εθνικιστικά, λαϊκιστικά κινήματα. Αλλά σε μια χώρα τόσο σημαντική για το μέλλον της Ευρώπης όπως είναι η Γαλλία, το διακύβευμα έχει διαφορετικό ειδικό βάρος.

Είναι κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά αυτοί που θέλουν να διαλύσουν την Ευρώπη. Οι ρώσοι χάκερ εξαπέλυσαν πολυάριθμες επιθέσεις εναντίον του ιστοτόπου του κινήματος του Μακρόν En Marche!, ενώ το Κρεμλίνο στηρίζει ανοικτά τη Λεπέν. Την ίδια ώρα, όμως, πολλοί γάλλοι πολίτες φαίνεται να μην έχουν αντιληφθεί τη γεωπολιτική δυναμική που έχουν οι εκλογές στη χώρα τους. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι στους ώμους τους πέφτει μια βαριά ευθύνη: πράγματι, η μοίρα της ΕΕ –και της Δύσης –βρίσκεται στα χέρια τους.

Η Γαλλία άφησε το σημάδι της σε σχεδόν όλους τους γείτονές της, ξεκινώντας από τη χώρα μου, το Βέλγιο, όπου περίπου ο μισός πληθυσμός μιλάει γαλλικά. Ιστορικά, η Γαλλία ήταν μια από τις μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, πριν γίνει ιδρυτικό μέλος της ΕΕ. Οσο διαφορετική και αν είναι η κληρονομιά του ιμπεριαλισμού από την κληρονομιά της πολυμερούς συνεργασίας, είναι γεγονός ότι και οι δυο αυτές κληρονομιές έδωσαν κεντρικό ρόλο στη Γαλλία στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης. Από μια ειρωνεία της τύχης, αυτός ο ρόλος αμφισβητείται από εκείνους που θέλουν να αποκλείσουν τη Γαλλία από την Ευρώπη και τον κόσμο στο όνομα του «πατριωτισμού».

Παρά τις προβλέψεις των δημοσκόπων ότι ο Μακρόν θα νικήσει εύκολα, δεν έχει εξασφαλίσει ακόμη τη θέση του στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Ο σχετικισμός και η αντισυστημική διάθεση ευδοκιμούν στη γαλλική κοινή γνώμη και οι δημοσκοπικές προβλέψεις υποδεικνύουν ότι η αποχή θα κινηθεί σε υψηλά επίπεδα μεταξύ των δυνάμει ψηφοφόρων του Μακρόν. Οι υποστηρικτές της Λεπέν, από την άλλη πλευρά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σπεύσουν σχεδόν μαζικά στις κάλπες για να την ψηφίσουν, αποδεικνύοντας τον πειθαρχημένο φανατισμό για τον οποίο είναι πολύ καλά γνωστό το Εθνικό Μέτωπο.

Οι δημοσκόποι, παρά τα κακεντρεχή σχόλια που εισέπραξαν στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ως προς την ικανότητά τους να προβλέψουν σωστά το αποτέλεσμα, αποδείχθηκε ότι είχαν δίκιο. Γι’ αυτό πρέπει να επιδείξουμε ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο οι έρευνες των προθέσεων ψήφου των πολιτών μπορεί να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Σε άλλες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα στην Ευρώπη, οι λαϊκιστές υποψήφιοι όπως ο Νόρμπερτ Χόφερ στην Αυστρία και ο Χερτ Βίλντερς στην Ολλανδία έχασαν επειδή η διαρκώς αυξανόμενη δημοτικότητά τους στις δημοσκοπήσεις προκάλεσε την τελευταία στιγμή ένα κύμα εκλογικού ακτιβισμού με στόχο την ήττα τους.

Στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών, ο Μακρόν απολαμβάνει ένα σαφές προβάδισμα. Η διαφορά του από τη Λεπέν όμως μπορεί να μειωθεί τελικά. Πράγματι, όποιος παρακολούθησε την προεκλογική εκστρατεία του Εθνικού Μετώπου και των υποστηρικτών του (εντός και εκτός Γαλλίας), θα νόμιζε ότι ο Μακρόν είναι υπεύθυνος για όλα τα κακά στη Γαλλία και την Ευρώπη. Η προπαγάνδα του Εθνικού Μετώπου επιχειρούσε να τον μειώσει συνεχώς, οι ρώσοι χάκερ ενέτειναν τις επιθέσεις τους, οι πολιτικοί του αντίπαλοι προσπάθησαν να τον εμφανίσουν ως έναν τραπεζίτη αμφισβητώντας την πρόθεσή του να παλέψει για τα δικαιώματα των γάλλων εργαζομένων. Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για τους οποίους όλοι του οι αντίπαλοι από το δημοκρατικό τόξο που έχασαν στον α’ γύρο θα πρέπει να τον στηρίξουν σθεναρά στον β’. Η νίκη του Μακρόν θα είναι μια νίκη της Γαλλικής Δημοκρατίας έναντι εκείνων που θέλουν να την υπονομεύσουν.

Ο οικονομικός φιλελευθερισμός έχει κακή φήμη στη Γαλλία. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι ο Μακρόν δεν πρέπει να πολιτευτεί ως θιασώτης του και να μιλήσει ανοικτά και έντιμα για τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η Γαλλία. Πριν από 40 χρόνια, το ΑΕΠ της Γαλλίας ήταν κατά 9% μεγαλύτερο από εκείνο του Ηνωμένου Βασιλείου. Σήμερα είναι μικρότερο. Ολοι εκείνοι που κρατούν αποστάσεις τόσο από τον Μακρόν όσο και από τη Λεπέν στο όνομα των γάλλων εργατών, μάλλον έχουν μπερδέψει τις προτεραιτότητές τους.

Εάν ο Μακρόν νικήσει αύριο, όλοι όσοι τον έχουν ψηφίσει θα είναι ελεύθεροι να του ασκήσουν κριτική και να αντιταχθούν σε κάθε του κίνηση. Γιατί μπορούν να είναι σίγουροι ότι με την εκλογή του δεν θα κινδυνεύσουν το κράτος δικαίου και οι βασικοί θεσμοί της δημοκρατίας. Δεν μπορεί, όμως, να ειπωθεί το ίδιο εάν εκλεγεί πρόεδρος η Λεπέν. Ακόμη κι εκείνοι που δεν επιθυμούν να στηρίξουν τον Μακρόν μπορούν να ρίξουν μια ματιά στο φανατικό και αταβιστικό πρόγραμμα της Λεπέν για να καταλάβουν ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί θα κινδυνεύσουν με την ίδια στην εξουσία. Με άλλα λόγια, εάν οι αντίπαλοι του Μακρόν στον α’ γύρο δεν τον υποστηρίξουν σθεναρά στον β’, το μέλλον τους δεν θα είναι καθόλου εξασφαλισμένο.

Ο Γκι Φέρχοφστατ είναι επικεφαλής της ομάδας των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Τελευταία Νέα