Αναζήτηση
Το μικρό όνομα και το αξίωμα φαίνεται πως είναι τα μοναδικά κοινά του Φρανσουά Ολάντ και του Φρανσουά Μιτεράν, με δεδομένο το επίπεδο της δημοτικότητας του σημερινού προέδρου σήμερα, 100ή επέτειο από τη γέννηση του εκλιπόντος προκατόχου του.
Ο Μιτεράν, που άσκησε την εξουσία με σιδηρά πυγμή στο κόμμα και στην προεδρία, ολοκλήρωσε την πρώτη του θητεία, το 1988, με υψηλά ποσοστά δημοτικότητας, χάρη σε ιστορικές πολιτικές αποφάσεις που πήρε, ικανοποιώντας την εκλογική του βάση. Επανεξελέγη με ευκολία και παρέμεινε στον θώκο ως το 1995.
Ο Ολάντ αντιθέτως είναι σήμερα ο λιγότερο δημοφιλής πρόεδρος της Γαλλίας αφότου άρχισαν να διεξάγονται δημοσκοπήσεις στη χώρα. Καθώς η πρώτη του θητεία αρχίζει να πλησιάζει στο τέλος της, την ερχόμενη άνοιξη, ο πρόεδρος βάλλεται πανταχόθεν, ακόμη και από στενούς του συμμάχους, ενώ οι δημοσκοπήσεις προεξοφλούν πως δεν έχει σχεδόν καμιά πιθανότητα να επιστρέψει στο Ελιζέ.
Οι Μιτεράν και Ολάντ είναι οι μόνοι δύο πρόεδροι των Σοσιαλιστών κατά την πέμπτη γαλλική δημοκρατία (1958–). Αλλά ενώ ο Μιτεράν μετακίνησε το κόμμα του προς το κέντρο και το έκανε ένα κόμμα εξουσίας, ο Ολάντ ολοκληρώνει την πενταετία με το κόμμα του να έχει απολέσει μεγάλο μέρος της δημοτικότητάς του και τη γαλλική αριστερά διασπασμένη.
«Ο Φρανσουά Μιτεράν γνώριζε πώς να κάνει τις καρδιές των αριστερών να σκιρτήσουν, ο Φρανσουά Ολάντ δεν το ξέρει», κρίνει ο Ζαν-Ντανιέλ Λεβί της Harris Interactive.
«Αν ρώταγες τους Γάλλους το 1988 τι τους άφησε η θητεία του Μιτεράν, θα αναφέρονταν στην κατάργηση της θανατικής ποινής, στο ότι άνοιξε τα ερτζιανά, ότι μείωσε το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης. Παρά τη στροφή στη λιτότητα το 1983 υπήρχε ένα αίσθημα περηφάνιας», συμπληρώνει ο Λεβί. «Ο Ολάντ δεν καταφέρνει να συνεγείρει ένα τέτοιο αίσθημα. Το ότι νομιμοποιήθηκαν οι γάμοι μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου δεν μπορεί να συγκριθεί» με τις αποφάσεις που είχε λάβει ο Μιτεράν, σημειώνει.
Κατά τις δημοσκοπήσεις, πολλοί από αυτούς που ψήφισαν τον Φρανσουά Ολάντ το 2012 απογοητεύτηκαν από τις πολιτικές που εφάρμοσε όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του.
Παρότι διατράνωνε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ότι οι αγορές ήταν ο εχθρός, ο Ολάντ προχώρησε σε μειώσεις φόρων για τις επιχειρήσεις το 2014.
Αργότερα, τάχθηκε υπέρ μιας αμφιλεγόμενης μεταρρύθμισης των εργασιακών σχέσεων που έβγαλε χιλιάδες Γάλλους στους δρόμους. Ενδιάμεσα, έπειτα από δύο κύματα πολυαίμακτων επιθέσεων τζιχαντιστών στο Παρίσι, υιοθέτησε την πρόταση της δεξιάς να στερούνται οι γεννημένοι στο εξωτερικό ριζοσπαστικοποιημένοι Γάλλοι την εθνικότητα της χώρας—πρόταση από την οποία υπαναχώρησε όταν δεν εξασφάλισε επαρκή υποστήριξη.
Μόλις το 4% των ψηφοφόρων είναι ικανοποιημένοι από τις επιδόσεις του Ολάντ στην προεδρία, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση των Ipsos-Cevipof.
Ο Ολάντ εξήρε σήμερα τον Μιτεράν, έναν «εξαίρετο Γάλλο, που δεν άφησε ποτέ τον εαυτό του να αποθαρρυνθεί, ακόμη κι όταν τα εμπόδια τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την πολιτική». Αλλά το να παρομοιάζει τον εαυτό του με τον εκλιπόντα δεν αναμένεται να βοηθήσει και πολύ τον σημερινό πρόεδρο. «Ο Μιτεράν πάντα είχε ανθρώπους που τον υποστήριζαν», ανέφερε ο Λεβί. «Κανένας δεν υποστηρίζει σήμερα τον Ολάντ, ούτε καν στην κυβέρνησή του», πρόσθεσε.
