«Κάθε φορά που εντείνεται η πίεση, ο Βλαντίμιρ Πούτιν χαλαρώνει το σκοινί τόσο όσο πρέπει» έγραφε στη χθεσινή «Φιγκαρό» ο Ζαν-Ζακ Μεβέλ. «Μέσα σε πέντε ημέρες, ο ρώσος πρόεδρος επανέλαβε στη Λωζάννη τον διάλογο με τις ΗΠΑ για τη Συρία, διέκοψε τους ρωσικούς βομβαρδισμούς στο Χαλέπι και άρχισε εκ νέου συνομιλίες για την Ουκρανία με το δίδυμο Μέρκελ – Ολάντ, έπειτα από χάσμα ενός έτους». Ο ρώσος πρόεδρος επιβεβαίωσε και χθες τα λεγόμενά του.

Την ώρα που οι 28 προσέρχονταν στις Βρυξέλλες για την έναρξη της διήμερης Συνόδου Κορυφής, με την πρωτοεμφανιζόμενη σε Σύνοδο (ενόψει Brexit) Τερίζα Μέι να ζητεί «μια ισχυρή και ενιαία θέση απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα», την Ανγκελα Μέρκελ να δηλώνει πως όσα συμβαίνουν στο Χαλέπι «με τη στήριξη της Ρωσίας» είναι «απάνθρωπα», τον Φρανσουά Ολάντ να επαναλαμβάνει πως «όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά» αν δεν υπάρξει βιώσιμη εκεχειρία και το προσχέδιο των συμπερασμάτων να ξεκαθαρίζει πως «αν οι ωμότητες συνεχιστούν η ΕΕ εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα, συμπεριλαμβανομένων επιπλέον περιοριστικών μέτρων εις βάρος ατόμων και οντοτήτων που στηρίζουν το καθεστώς Αλ Ασαντ», ο ρώσος υπουργός Αμυνας ανακοίνωνε πως η 11ωρη «ανθρωπιστική παύση» που είχε ανακοινωθεί για χθες στο Χαλέπι παρατείνεται για ακόμη ένα εικοσιτετράωρο. Ο ΟΗΕ ενημερώθηκε από τη Ρωσία ότι θα διακόπτει τους βομβαρδισμούς στο Χαλέπι «για 11 ώρες ημερησίως, επί τέσσερις ημέρες». Παράλληλα, εκπρόσωπος του Κρεμλίνου γνωστοποίησε πως ο Πούτιν δέχθηκε επί της αρχής, κατά την τετραμερή συνάντηση που είχε το βράδυ της Τετάρτης στο Βερολίνο με τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τον ουκρανό πρόεδρο ΠέτροΠοροσένκο, την αποστολή ένοπλων αστυνομικών του ΟΑΣΕ στην Ανατολική Ουκρανία.

«Εν αναμονή πειστικών αποτελεσμάτων, θα μιλήσουμε περισσότερο για θεατρινισμούς παρά για υψηλή διπλωματία» προειδοποιούσε ο Μεβέλ. Γεγονός είναι πως οι 28 ανεβάζουν τους τόνους –τη Δευτέρα στο Λουξεμβούργο οι ευρωπαίοι υπουργοί Εσωτερικών είχαν απειλήσει με νέες κυρώσεις μόνο «τους Σύρους» που στηρίζουν το καθεστώς Ασαντ. Γεγονός είναι επίσης πως η ΕΕ παραμένει διχασμένη έναντι της Μόσχας –για αυτό και οι απειλές για επιπλέον κυρώσεις δεν έχουν χρονοδιάγραμμα.

Η στάση της Ρωσίας στη Συρία βέβαια έχει αποδυναμώσει το «στρατόπεδο» (μια ετερόκλητη συμμαχία χωρών όπως η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Ελλάδα και η Κύπρος, με συχνά διαφορετικά κίνητρα) που επιθυμούσε χαλάρωση των κυρώσεων, οι οποίες είχαν επιβληθεί ομόφωνα στη Μόσχα το 2014 μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, την έναρξη των εχθροπραξιών στην Ανατολική Ουκρανία και την κατάρριψη ενός μαλαισιανού αεροσκάφους από πύραυλο ρωσικής κατασκευής. Αλλά τα ρήγματα (που συχνά εντοπίζονται ακόμα και εντός της ίδιας χώρας, ανάμεσα στη Μέρκελ και τους Σοσιαλδημοκράτες, για παράδειγμα) παραμένουν. Και σε μια περίοδο που η ΕΕ αναζητεί απελπισμένα την ενότητα, με τα τραύματα της προσφυγικής κρίσης ανοιχτά, και το βρετανικό διαζύγιο ενόψει, καμία πρωτεύουσα δεν επιθυμεί πραγματικά να δοκιμάσει την αντοχή τους.