Στις 24 Σεπτεμβρίου του 2007, τέσσερις μήνες μετά τη νίκη του στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, ο Νικολά Σαρκοζί τον είχε χρίσει ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Λίγο μετά, μεσολάβησε ώστε να τον δεχθεί στο Βατικανό ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’. «Ο Πατρίκ Μπουισόν ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της εκλογής μου» τον διαβεβαίωσε. Ηταν ο (μυστικο)σύμβουλός του, αυτός που τον έπεισε να υιοθετήσει έναν «απενοχοποιημένο» λόγο όσον αφορά την κρατική εξουσία, την ηθική, τη μετανάστευση, την παραβατικότητα, τα κρατικά επιδόματα, τον Μάη του ’68, την εθνική ταυτότητα. Ο Πατρίκ Μπουισόν, άλλωστε, πίστευε ανέκαθεν στην προσέγγιση «όλων των Δεξιών» της Γαλλίας, ήταν πεπεισμένος πως συχνά αυτό που χωρίζει τους ψηφοφόρους της Δεξιάς, του UMP τότε, των Ρεπουμπλικανών σήμερα, από τους ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου δεν είναι παρά ένα «χαρτάκι από τσιγάρο». Μεταξύ 2007 και 2012, όσο καιρό παρέμεινε στο Ελιζέ ο Σαρκοζί, οι δυο τους ήταν αχώριστοι, αλλά μετά ήρθαν η ήττα (του Σαρκοζί) και ο πόλεμος (των δυο τους) και τώρα ο Μπουισόν δεν έχει παρά έναν στόχο: να αποτρέψει την επανεκλογή αυτού που περιγράφει σε πρόσφατο βιβλίο του ως έναν άνθρωπο χυδαίο, αλαζόνα και αδίστακτο, «έναν ψευτόμαγκα βυθισμένο σε μια μόνιμη κατάσταση συναισθηματικής εξάρτησης», που μιλάει με σκαιό τρόπο ακόμα και για τους στενότερους συνεργάτες του και κοιτάει αποκλειστικά το συμφέρον του.

«Κι αν έχω γνωρίσει προδοσίες στη ζωή μου, αλλά σαν αυτή, ελάχιστες!». Είναι 21 Σεπτεμβρίου του 2014, ο Νικολά Σαρκοζί βρίσκεται στο πλατό του France 2, μετά βίας συγκρατεί τον θυμό του. Εχει μόλις μάθει πως ο πρώην σύμβουλός του, ο Πατρίκ Μπουισόν, τον κατέγραφε κρυφά σε ένα κασετοφωνάκι καθ’ όλη τη διάρκεια της προεδρικής του θητείας –τότε που, σύμφωνα με τον Μπουισόν, του τηλεφωνούσε «έως και τέσσερις φορές τη μέρα». «Το κάθαρμα!» αναφωνεί ο πρώην σύμβουλος όταν του μεταφέρεται η ατάκα. Αποσπάσματα των ηχογραφήσεων ήδη δημοσιεύονται στα γαλλικά Μέσα, Νικολά Σαρκοζί και Κάρλα Μπρούνι κάνουν μηνύσεις, ο δικηγόρος του Μπουισόν υποστηρίζει αρχικά πως το κασετοφωνάκι έπαιρνε μπρος μόνο του, ο Μπουισόν καταδικάζεται τελικά για παραβίαση ιδιωτικότητας το 2014, καλείται να καταβάλει αποζημίωση 20.000 ευρώ στο ζεύγος, ο Σαρκοζί ουδέποτε θα εξαργυρώσει τη δική του επιταγή, αλλά ο Μπουισόν είναι ήδη έξαλλος. Ο χαρακτηρισμός «προδότης» ήταν η λέξη που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει, γράφει στο βιβλίο «Ο αγώνας του λαού – Η απαγορευμένη ιστορία της προεδρίας Σαρκοζί», που κυκλοφόρησε τέλη Σεπτεμβρίου στη Γαλλία. Και δεν είναι τυχαίο το τάιμινγκ: μήνες τώρα, από τα τέλη του 2015, ο Μπουισόν έλεγε στους επιφανείς εκπροσώπους της εθνολαϊκιστικής Δεξιάς με τους οποίους συγχρωτίζεται: «Κρατήστε του το κεφάλι έξω από το νερό μέχρι την primaire, το φθινόπωρο του 2016, και τότε θα κάνω την επίθεσή μου».

Είναι μια ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο Πατρίκ Μπουισόν, αυτό είναι βέβαιο. Γεννημένος στο Παρίσι το 1949, απόφοιτος Ιστορίας από το Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, συμπαρατάχθηκε αρχικά με το ακροδεξιό κίνημα Action Française προτού προσχωρήσει στον Συναγερμό του Γαλλικού Λαού του στρατηγού Ντε Γκολ, υπήρξε δημοσιογράφος και κατόπιν αρχισυντάκτης του ακροδεξιού περιοδικού «Minute» (1981-1987), κατόπιν για έξι χρόνια διευθυντής σύνταξης του επίσης σκληροπυρηνικά δεξιού «Valeurs Actuelles». Νωρίτερα, είχε περάσει για λίγο από τον χώρο της εκπαίδευσης, ύστερα προσανατολίστηκε προς τη συμβουλευτική πολιτικών. Πρώτα ανέλαβε, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, δύο γνωστούς εκπροσώπους της επονομαζόμενης droite souverainiste, της εθνικιστικής Δεξιάς, τον Τζίμι Γκόλντσμιθ και τον Φιλίπ ντε Βιλιέ. Μπλέχτηκε και λίγο στον χώρο των (ινστιτούτων) δημοσκοπήσεων. Ο Σαρκοζί τον προσέγγισε το 2005. Δέκα χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2015, η γαλλική εισαγγελία θα διατάξει επίσημη έρευνα εις βάρος του Μπουισόν για την υπόθεση των δημοσκοπήσεων που παράγγελνε, όπως έχει αποκαλυφθεί, το Ελιζέ επί Σαρκοζί.

Αυτό είναι λίγο-πολύ το ποιόν του συγγραφέα. Που γράφει όμως στο βιβλίο του «τέρατα» για τον Σαρκοζί. Μεταξύ άλλων, υποστηρίζει πως είχε αφήσει επίτηδες το 2006, όταν ο ίδιος διατελούσε ακόμα υπουργός Εσωτερικών με πρωθυπουργό τον εσωκομματικό του αντίπαλο, τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, ομάδες ταραχοποιών από τα μπανλιέ να αφηνιάσουν στο κέντρο του Παρισιού ώστε να κάνει κατόπιν επίδειξη των ικανοτήτων του στην αποκατάσταση της τάξης. Υποστηρίζει επίσης πως είχε έρθει σε επαφή με τον Ζαν-Μαρί Λεπέν μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017 με την ελπίδα να κερδίσει τις ακροδεξιές ψήφους στον δεύτερο γύρο. Και πως το love story του με την Κάρλα Μπρούνι μπορεί να περιοριστεί σε τρεις λέξεις, αν και ο Μπουισόν αφιερώνει στη «γυναίκα-τρόπαιο» απείρως περισσότερες: «ανωριμότητα, εξευτελισμός, παλιμπαιδισμός».

Λίγες εβδομάδες πριν από την primaire των Ρεπουμπλικανών, ενώ ο Νικολά Σαρκοζί φαινόταν να πλησιάζει στις δημοσκοπήσεις το φαβορί, τον Αλέν Ζιπέ, ο Μπουισόν έσπευσε να του πιέσει το κεφάλι μέσα στο νερό θυμίζοντας στους Γάλλους, όχι μόνο τους Αριστερούς που δεν το ξέχασαν ποτέ αλλά και στο μετριοπαθέστερο κομμάτι της Δεξιάς, ποιος ήταν, ποιος είναι ο Νικολά Σαρκοζί. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως ο Σαρκό δικό του «παιδί» παραμένει. Την προεκλογική εκστρατεία του 2012 ξαναπαίζει, το ίδιο φλερτ στην Ακροδεξιά ξανακάνει –απλά χωρίς τον Πατρίκ Μπουισόν.

Τελευταία Νέα