Ξεκίνησε η κούρσα της γαλλικής Δεξιάς

Ο πόλεμος της Δεξιάς ξεκίνησε. Το αρμόδιο κομματικό όργανο ανακοίνωσε χθες και επισήμως ποιοι κατάφεραν να εξασφαλίσουν τη στήριξη του απαιτούμενου αριθμού αιρετών και θα είναι άρα υποψήφιοι στην primaire των Ρεπουμπλικανών στις 20 και στις 27 Νοεμβρίου –στις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη του υποψηφίου της Δεξιάς για τη γαλλική προεδρία. Εγκρίθηκαν συνολικά επτά υποψηφιότητες, απορρίφθηκε μία. Αλλά όλοι το γνωρίζουν: η μεγάλη μάχη θα δοθεί ανάμεσα σε δύο, τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και τον πρώην πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ. Ανάμεσα σε έναν οπαδό της «σκληρής Δεξιάς», πεπεισμένο πως μόνον έτσι μπορεί να αναχαιτιστεί η δυναμική του Εθνικού Μετώπου, και έναν βέρο κεντροδεξιό, πεπεισμένο πως οι εκλογές κρίνονται στο κέντρο. «Θα είναι η ώρα της αλήθειας», σχολίαζε χθες η «Monde» υπό τον (ακριβέστερο) τίτλο «Ο πόλεμος των Δεξιών ξεκίνησε». «Η primaire της Δεξιάς θα είναι η ευκαιρία για το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης να κάνει μια ιδεολογική αποσαφήνιση… Αυτή η θεμελιώδης συζήτηση που ουδέποτε διευθετήθηκε μετά την ήττα του 2012 γίνεται πλέον αναπόδραστη ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου». Τόσο ασυμφιλίωτες μοιάζουν σε πολλά ζητήματα οι απόψεις του Σαρκοζί και του Ζιπέ.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. Επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών αλλά και της δεξιότερης πτέρυγας του κόμματος, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας τάσσεται υπέρ μιας δραστικής μείωσης της μετανάστευσης και μιας αδυσώπητης μάχης εναντίον του μουσουλμανικού «κοινοτισμού». Θέλει να «αναστείλει» τη δυνατότητα οικογενειακής επανένωσης των μεταναστών και να τους υποχρεώσει να «αφομοιωθούν». Ο Σαρκοζί δεν βρίσκεται πολύ μακριά από το σύνθημα της «εθνικής προτίμησης» που υπερασπίζεται εδώ και χρόνια το Εθνικό Μέτωπο: ζητεί την κατάργηση κάθε κοινωνικού επιδόματος για τους ξένους που μένουν λιγότερο από 5 χρόνια στη Γαλλία. Οπαδός ενός ισχυρού προεδρικού καθεστώτος, ενδύεται τον ρόλο του «σωτήρα», του ηγέτη που μπορεί από μόνος του να σώσει μια χώρα σε κρίση –κανείς στη Γαλλία δεν έχει ξεχάσει πώς είχε μειώσει ως πρόεδρος τον πρωθυπουργό του, Φρανσουά Φιγιόν, σε απλό «συνεργάτη».

Η ΣΥΓΚΛΙΣΗ. Ο Αλέν Ζιπέ, από την πλευρά του, εκπροσωπεί στους κόλπους της Δεξιάς το ρεύμα των «μετριοπαθών». Αντίθετος με τη «δεξιοποίηση» του κόμματος, ο δήμαρχος του Μπορντό θεωρεί φρικαλέο το να «τρέχουμε πίσω από το Εθνικό Μέτωπο». Και τάσσεται υπέρ μιας μεγάλης συνάθροισης της Δεξιάς και του Κέντρου κάτω από την ίδια στέγη. «Ηταν η ιδέα του UMP, του οποίου υπήρξα ο πρώτος πρόεδρος», επισημαίνει αναφερόμενος στον πρόδρομο των Ρεπουμπλικανών. «Ο διάδοχός μου σε αυτόν τον θώκο κατάφερε να διασπάσει το UMP απομακρύνοντας τους κεντρώους και τους φιλελεύθερους», προσθέτει αναφερόμενος στον Σαρκοζί. Ο Ζιπέ έχει κάνει σύνθημα της καμπάνιας του την «ευτυχισμένη ταυτότητα» –σε αντιδιαστολή με το βιβλίο του Αλέν Φίνκελκροτ «Η δυστυχισμένη ταυτότητα» –και δεν αξιώνει την «αφομοίωση» αλλά την «ενσωμάτωση» των μεταναστών καταγγέλλοντας την ισλαμόφοβη ρητορική.

ΟΙ… ΑΛΛΟΙ. Αντίστοιχες θέσεις με αυτές του Ζιπέ έχει και η Ναταλί Κοσιουσκό-Μοριζέ, μία άλλη υποψήφια για το χρίσμα. Αντίστοιχες θέσεις με εκείνες του Σαρκοζί έχει και ο Ζαν-Φρανσουά Κοπέ, ένας τέταρτος υποψήφιος. Ο πρώην πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν είναι υπερφιλελεύθερος στα οικονομικά και συντηρητικός στα κοινωνικά ζητήματα. Ο πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ζαν-Φρεντερίκ Πουασόν υπερασπίζεται τις καθολικές οικογενειακές αξίες αλλά είναι λιγότερο φιλελεύθερος στα οικονομικά. Η επτάδα των υποψηφίων κλείνει με τον Μπρινό Λε Μερ, υπερασπιστή ενός «τρίτου δρόμου» στα μισά μεταξύ Σαρκοζί και Ζιπέ. «Ανάμεσα στη Δεξιά του φόβου, μια καρικατούρα α λα Τραμπ, και τη μαλθακή Δεξιά της ευτυχίας, υπάρχει χώρος. Αυτός της ρεπουμπλικανικής Δεξιάς, που είναι υπερήφανη για τις αρχές της αλλά όχι υπερβολική», διαβεβαιώνει ο εκπρόσωπός του.

Το ποια Δεξιά θα επικρατήσει τελικά θα το αποφασίσουν όσοι γάλλοι πολίτες προσέλθουν τον Νοέμβριο στην κάλπη, καταβάλλοντας δύο ευρώ σε κάθε γύρο και υπογράφοντας «χάρτα προσχώρησης στις αρχές της Δεξιάς και του Κέντρου» –η primaire των Ρεπουμπλικανών θα είναι για πρώτη φορά ανοικτή σε όλους τους πολίτες όπως ήταν και των Σοσιαλιστών το 2011. Μέχρι τον πρώτο γύρο έχουν προγραμματιστεί 3 ντιμπέιτ. Και πολύ περισσότερες δημοσκοπήσεις: μία πρόσφατη της Harris Interactive θέλει τον Σαρκοζί και τον Ζιπέ ισόπαλους στον πρώτο γύρο, με 37% έκαστος.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ «ΖΟΥΓΚΛΑ». Τον περασμένο Ιανουάριο, ο Αλέν Ζιπέ είχε βάλει μπότες προκειμένου να περπατήσει στις λάσπες της «ζούγκλας». Ο Νικολά Σαρκοζί, που είχε 10 χρόνια να επισκεφθεί το Καλαί, δεν χρειάστηκε να πάρει χθες ανάλογα μέτρα. Αρκέστηκε σε έναν μικρό περίπατο στο λιμάνι αυτής της πόλης του γαλλικού Βορρά που έχει γίνει διάσημη για τους 11.000 μετανάστες της και τον αυτοσχέδιο καταυλισμό (τη «ζούγκλα») που η κυβέρνηση Ολάντ υποσχέθηκε πρόσφατα να εκκενώσει «το συντομότερο δυνατό». Είδε όμως στο λιμάνι αστυνομικούς να βγάζουν από φορτηγό στη διάρκεια ελέγχου καμιά 12αριά μετανάστες που ήλπιζαν να περάσουν κρυφά στη Βρετανία. Ηταν μια ευκαιρία να καταγγείλει την «παραίτηση κάθε Αρχής του κράτους».

Εχοντας στο πλευρό του τη δεξιά δήμαρχο Νατασά Μπουσάρ, ο Σαρκοζί διαβεβαίωσε πως δεν πήγε στο Καλαί για να «επισκεφθεί τη ζούγκλα». «Γιατί η ζούγκλα θέλω να φύγει!», δήλωσε αλλάζοντας γρήγορα τον μανδύα του πρώην υπουργού Εσωτερικών (και «πρώτου μπάτσου της Γαλλίας», όπως ήταν τότε γνωστός) με εκείνον του υποψήφιου προέδρου.