Σε σχεδόν ίδια κατάσταση με εκείνη που ξημέρωσε την επαύριον της εκλογικής αναμέτρησης του Δεκεμβρίου φαίνεται να παραμένει η Ισπανία, καθώς τα επίσημα αποτελέσματα διαψεύδουν την αρχική εικόνα που δημιουργήθηκε από τη δημοσίευση των δημοσκοπήσεων έξω από τις κάλπες.

Βάσει του 80,35% των καταμετρημένων ψήφων, επιβεβαιώνεται πως το δεξιό Λαϊκό Κόμμα παραμένει η πρώτη δύναμη, με 135 έδρες, 12 περισσότερες από τις εκλογές του Δεκεμβρίου.

Η άνοδος αυτή μοιάζει να οφείλεται στο πειστικό δίλημμα για την «χρήσιμη ψήφο», που η προεκλογική εκστρατεία του κόμματος έθεσε ενώπιον των ψηφοφόρων, ιδίως στους αναποφάσιστους κι όσους είχαν ψηφίσει τους κεντρώους Ciudadanos, κατορθώνοντας να προσελκύσει πολλούς εξ αυτών.

Πράγματι, το κεντροδεξιό αυτό κόμμα παραμένει στην τέταρτη θέση, αλλά μακράν επίσης από τα προηγούμενα ποσοστά του, καθώς χάνει δέκα βουλευτές, συγκεντρώνοντας μόλις 30 έδρες. Με βάση αυτό το αποτέλεσμα καταβυθίζεται επίσης κι η φιλοδοξία του ηγέτη του Αλμπερτ Ριβέρα να καταστήσει το κόμμα ρυθμιστή των μετεκλογικών πολιτικών εξελίξεων.

Τα αποτελέσματα προκάλεσαν όντως ανατροπή στον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των Σοσιαλιστών( PSOE) και της συμμαχίας των Unidos Podemos. Μόνο που η ανατροπή αυτή σχετιζόταν με τη διάψευση των δημοσκοπήσεων οι οποίες ήθελαν την Αριστερή συμμαχία στην δεύτερη θέση και τους Σοσιαλιστές να κατακρημνίζονται, έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στην Σκύλλα και τη Χάρυβδη της στήριξης μίας κυβέρνησης των Podemos, ή την εξαφάνισή τους από τον εκλογικό χάρτη.

Διάψευση των δημοσκοπήσεων

Με καταμετρημένο το 80,35%, οι Σοσιαλιστές αντέχουν στην δεύτερη θέση χάνοντας μόνον μία έδρα (89), ενώ οι Unidos Podemos παραμένουν στα ίδια ποσοστά που είχαν μαζί τα δύο κόμματα στις προηγούμενες εκλογές, με 71 βουλευτές.

Μιλώντας στους δημοσιογράφους από την πλατεία της Ρέινα Σοφία στην Μαδρίτη, το alter ego του Ιγκλέσιας, Ινίγο Ερεχόν, δήλωσε πως εάν «τα αποτελέσματα παραμείνουν ως έχουν δεν θα είναι καλά, γιατί επιβραδύνουν την αλλαγή που χρειάζεται η χώρα», και προέτρεψε όλους να περιμένουν το τέλος αυτής της μακράς νύκτας αφού, όπως είπε, υπάρχει ακόμη πολύς χρόνος μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.

Το θρίλερ που είχε ξεκινήσει τον Δεκέμβριο είναι βέβαιο ότι θα συνεχισθεί πάνω στο ίδιο σενάριο. Καθώς το ΡΡ, παρά την άνοδό του, δεν συγκεντρώνει αυτοδυναμία, η ανάγκη να σχηματισθεί κυβέρνηση συμμαχίας παραμένει αδήριτη.

Η μακρά σειρά των εντολών σχηματισμού (και του συνεπακόλουθου αδιεξόδου στις διαβουλεύσεις) βρίσκεται προ των θυρών, καθώς κανένα από τα κόμματα δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τις θέσεις στις οποίες έχει περιχαρακωθεί από την προηγούμενη φορά.

Και η προοπτική μίας μεγάθυμης χειρονομίας των Podemos να προσφέρει γη και ύδωρ από τις θέσεις του στους Σοσιαλιστές είναι ισχνή –δεδομένου ότι το Psoe θα θελήσει να συμμετέχουν κι οι Ciudadanos— και μοιάζει πάλι μακρινή. Το ζήτημα είναι το πόσο νερό είναι διατεθειμένος να βάλει στο κρασί του ο Ιγκλέσιας—που άλλωστε είχε δηλώσει προεκλογικά ότι το κόμμα του εκπροσωπεί την «υγιή» Σοσιαλδημοκρατία, εκείνη των Μαρξ και Ενγκελς προτού χαρακτηριστούν «κομμουνιστές» από τους επιγόνους τους.

Η πιθανή λύση…

Μπροστά στο αδιέξοδο πάντως υπάρχουν άλλες λύσεις. Ισως η πρώτη, που προτείνει το ΡΡ, μία Μεγάλη Συμμαχία με τους Σοσιαλιστές να μη φαίνεται δυνατή, γιατί κάτι τέτοιο θα ενείχε τον κίνδυνο μεγάλης συρρίκνωσης του Psoe, αλλά η λύση της «αποχής» Σοσιαλιστών-Ciudadanos σε κρίσιμες ψηφοφορίες στην Βουλή, που θα κατέβαζε (και σημαντικά) το όριο της πλειοψηφίας για να περάσουν οι νόμοι, φαντάζει ένα πολύ πιθανό σενάριο.

Οι μεγάλες αλλαγές που προοιώνιζε η προεκλογική εκστρατεία δεν ήλθαν πάντως, ενώ το αδιέξοδο παραμένει—ίσως και λίγο πιο περίπλοκο από πριν—επιβεβαιώνοντας τη ρήση του Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, παραφρασμένη για την περίσταση, ότι «οι εκλογές άλλαξαν τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα».