«Το κλίμα στην κοινωνία είναι αυτό της οργής και της ολικής άρνησης απέναντι στην πολιτική τάξη. Αλλού εμφανίστηκαν φαινόμενα όπως ο Μπερλουσκόνι, ο Τραμπ ή η Λεπέν. Εδώ το Podemos διαβεβαιώνει ότι θα διοχετεύσει τη δυσαρέσκεια σε θετική κατεύθυνση. Αλλά εγώ δεν πιστεύω καθόλου ότι από την οργή και την απογοήτευση μπορεί να βγει κάτι καλό». Ο Χαβιέρ Θέρκας, συγγραφέας των «Στρατιωτών της Σαλαμίνας» και των «Νόμων των συνόρων» (εκδ. Πατάκη), δεν έκρυψε ποτέ τις αμφιβολίες του απέναντι στο κόμμα του Πάμπλο Ιγκλέσιας που σήμερα καλπάζει στις δημοσκοπήσεις.

Και πώς ερμηνεύει αυτήν την επέλαση; «Συμβαίνει κάτι παράξενο: τα δύο κόμματα που προσπάθησαν πιο σοβαρά απ’ όλα να φτάσουν σε συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην προηγούμενη Βουλή, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) και οι Πολίτες (Cindadanos) είναι και αυτά που θα τιμωρηθούν από τους ψηφοφόρους. Σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε μάθει να κάνουμε συμφωνίες. Οποιος διαπραγματεύεται, σημαίνει ότι παραδίδει τα όπλα. Εχουμε μια παράδοση μισαλλοδοξίας. Οπως φαίνεται, δεν καταλαβαίνουμε το παιχνίδι της δημοκρατίας, ότι δεν έχουμε μάθει να παραχωρούμε το ασήμαντο για να μην παραχωρούμε το σημαντικό. Φοβούμαι ότι κερδισμένοι θα βγουν οι πιο αδιάλλακτοι» σημειώνει μιλώντας στην εφημερίδα «Ρεπούμπλικα».

Για τον Θέρκας, τα ισπανικά παράδοξα δεν τελειώνουν εδώ: «Η Ισπανία είναι μια από τις πιο φιλευρωπαϊκές χώρες της ΕΕ, αλλά την ίδια στιγμή είναι κι εκείνη στην οποία γίνεται ο λιγότερος λόγος για την Ευρώπη –και ειδικά στις προεκλογικές περιόδους. Αυτό συμβαίνει πιθανότατα επειδή το θέμα δεν φέρνει ψήφους». Και προσθέτει: «Εάν, όπως φοβάμαι, πριμοδοτηθούν στις εκλογές εκείνα τα κόμματα που εμπόδισαν τον σχηματισμό κυβέρνησης τους προηγούμενους μήνες, δηλαδή το Λαϊκό Κόμμα και το Podemos, ο βαθμός πόλωσης θα παραμείνει πολύ υψηλός». «Μπορεί να γίνουμε μάρτυρες ενός μεγάλου πολιτικού σεισμού», σημειώνει ο Χαβιέρ Θέρκας. «Κι αυτό επειδή ένα κόμμα που είναι βασικό στην ισπανική δημοκρατία, το Σοσιαλιστικό, μπορεί να περιπέσει στην ασημαντότητα. Σε περίπτωση ήττας, ο Πέδρο Σάντσες θα υποχρεωθεί να παραιτηθεί. Κι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει το κόμμα σε ένα είδος πασοκοποίησης, δηλαδή στο χάος. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η Δεξιά και το Podemos θα έχουν πετύχει τον στόχο τους».

Ο ισπανός συγγραφέας λέει ακόμη ότι η ιδεολογική τοποθέτηση δεν έχει χάσει την αξία της: τα κόμματα είναι υποχρεωμένα να πουν πού ανήκουν. «Πρέπει να το πουν γιατί πρέπει να εξηγήσουν ποια πολιτική σκοπεύουν να ακολουθήσουν. Εάν ένα κόμμα είναι νεοφιλελεύθερο θα ακολουθήσει μια συγκεκριμένη πολιτική, εάν είναι σοσιαλδημοκρατικό μια άλλη». Και ο Ιγκλέσιας, που δήλωσε ότι ο ρεαλισμός είναι μια στρατηγική για να φτάσει στην κυβέρνηση, τι είδους πολιτικός είναι; «Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλει να κατακτήσει την εξουσία. Εμένα μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να εμπιστευτώ έναν πολιτικό σαν κι αυτόν. Μέσα σε μια εβδομάδα είναι ικανός να πει κάτι και το ακριβώς αντίθετο. Περνάει από τον κομμουνισμό στη σοσιαλδημοκρατία. Είναι ικανός να ψεύδεται με μια εκπληκτική ηρεμία».