Το σύνθημα είχε δοθεί πολύ πριν ανακοινώσει ο Νικολά Σαρκοζί τη «μεγάλη επιστροφή» του στο πολιτικό προσκήνιο, όταν ακόμη «το σκεφτόταν», κι ας ήξερε όλη η Γαλλία ότι το είχε αποφασίσει από μήνες: «Ο καλύτερος σύμμαχος της Μαρίν Λεπέν είναι η Αριστερά. Ο μεγαλύτερος εχθρός της κυρίας Λεπέν είναι ο Νικολά Σαρκοζί». Το είχε πει αρχές Σεπτεμβρίου ο Φρανκ Λουβριέ, στενός σύμβουλος του πρώην προέδρου της Γαλλίας, το επανέλαβε ο Σαρκοζί στην τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη Κυριακή -τότε που κήρυξε την έναρξη των εχθροπραξιών, όχι τόσο για την ηγεσία της Δεξιάς όσο για το χρίσμα του δεξιού προεδρικού υποψηφίου και τις εκλογές του 2017.

Από το πλατό του France 2 ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας κατηγόρησε την ηγέτιδα της Ακροδεξιάς ότι έδωσε ένα «γερό χέρι βοήθειας» στον Φρανσουά Ολάντ καλώντας τους ψηφοφόρους της να ψηφίσουν κατά συνείδηση στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2012· άρα, «δεν μπορεί να απαλλαγεί των ευθυνών για τον απολογισμό του κυρίου Ολάντ». Παράλληλα, ο Σαρκοζί υποσχέθηκε να πάρει πίσω, μία προς μία, τις ψήφους του Εθνικού Μετώπου. Φυσικά, η Λεπέν βγήκε αμέσως στην αντεπίθεση, διαμηνύοντάς του ότι αν «κοιταχτεί στον καθρέφτη» θα διαπιστώσει «ότι είναι ο μόνος υπεύθυνος της ήττας του». Τις ημέρες που ακολούθησαν, τα γαλλικά ΜΜΕ φιλοξένησαν πολλές ακόμα δηλώσεις της, για το πώς η επιστροφή του Σαρκοζί θυμίζει ήδη «παλιά κουραστική σαπουνόπερα», και ότι η ίδια δεν έχει καμία όρεξη να συμμετάσχει στο ματς ανάμεσα «στις αγαπούλες των Βρυξελλών» –βλ. Δεξιά και Αριστερά.

Οι δημοσκοπήσεις. Πίσω από όλα αυτά, βρίσκεται πρόσφατη δημοσκόπηση που θέλει τη Λεπέν να έρχεται ούτως ή άλλως πρώτη στον πρώτο προεδρικό γύρο και να κερδίζει τον δεύτερο με 54%-46% αν βρει απέναντί της τον Ολάντ αλλά να χάνει, 40%-60%, με αντίπαλο τον Σαρκοζί. Οσοι σπεύδουν βέβαια να ανακηρύξουν τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας «το καλύτερο ανάχωμα έναντι της Λεπέν», συμπεριλαμβανομένου του γνωστού (και για τον ναρκισσισμό του) φιλοσόφου Μπερνάρ Ανρί-Λεβί, «ξεχνούν» ότι τη Λεπέν θα την κέρδιζαν στον δεύτερο γύρο και οι δύο μεγάλοι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Σαρκοζί, ο Φρανσουά Φιγιόν και ο Αλέν Ζιπέ, ο τελευταίος μάλιστα με υψηλότερο ποσοστό, 64%-36%. Είναι και αυτό ένα δείγμα των παθών που ξυπνάει ο Σαρκοζί. Την τηλεοπτική του συνέντευξη την παρακολούθησε το 51% των Γάλλων, ποσοστό τριπλάσιο της τηλεθέασης στην τελευταία συνέντευξη Τύπου του Ολάντ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Γάλλοι πείστηκαν από το τρίπτυχο ευθύνη – συσπείρωση – ανανέωση που προέταξε ο πρώην πρόεδρός τους, ούτε από τον ισχυρισμό του ότι επιστρέφει «από υπερβολική αγάπη για τη Γαλλία», γιατί δεν αντέχει να τη βλέπει έτσι απελπισμένη –μάλλον έμειναν με μία επίμονη αίσθηση déjà-vu.

«Αλλος άνθρωπος». Συνολικά 10 «έμαθα από τα λάθη μου» / «είμαι ένας άλλος άνθρωπος», μέτρησε η «Μοντ» στην καριέρα του Σαρκοζί, από το 2001 μέχρι το πρόσφατο «Ξέρετε, ο χρόνος, η ηλικία, οι αποτυχίες σού φέρνουν ενδεχομένως λιγότερη ενέργεια αλλά περισσότερη σοφία». Συνολικά 20 ερωτήσεις που έμειναν τεχνηέντως αναπάντητες, από τις 45 που δέχθηκε, μέτρησε το «Σλέιτ» στην ίδια τηλεοπτική συνέντευξη. Δύο μεγάλες ξένες οικονομικές εφημερίδες, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» και «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», δήλωσαν ήδη ευθαρσώς ότι «η επιστροφή του Σαρκοζί δεν είναι λύση για τη Γαλλία», αφού η θητεία του ήταν «μια μεγάλη απογοήτευση»: συνοδεύτηκε από αύξηση δημοσίων δαπανών, δημόσιου χρέους και φόρων, άφησε πίσω της «μια εικόνα ματαιοδοξίας και εμμονής με το μπλινγκ-μπλινγκ». Το όνομα του Νικολά Σαρκοζί παραμένει μπλεγμένο σε καμιά δεκαριά δικαστικές υποθέσεις. Και εκείνο το «πιστεύετε ότι αν είχα κάνει κάτι επιλήψιμο θα ερχόμουν να εκτεθώ επιστρέφοντας στην πολιτική;» που πέταξε ως απόδειξη της αθωότητάς του δεν αρκεί, φυσικά, για να τον απαλλάξει τόσων υποψιών για διαφθορά και καταστρατήγηση των νόμων της Γαλλίας.

Η χαρά των Σοσιαλιστών

Στο στρατόπεδο των Σοσιαλιστών τρίβουν τα χέρια τους. Σύμφωνα με τη «Λιμπερασιόν», πολλοί βλέπουν την επιστροφή του Σαρκοζί ως ένα «σωσίβιο». Γιατί είναι «ο μεγαλύτερος εχθρός της Αριστεράς» και ταυτόχρονα ένας πολιτικός απεχθής στον «λαό της Αριστεράς», μπορεί λοιπόν να κάνει ένα μέρος, τουλάχιστον, των ψηφοφόρων να επιστρέψει κοντά τους. Ευσεβείς πόθοι; Θα δείξει.