Η κρίση στην Ουκρανία κάνει πολλούς αναλυτές να διερωτώνται σχετικά με τον κίνδυνο του διαμελισμού της χώρας κατά το γιουγκοσλαβικό μοντέλο. Η υπόθεση αυτή δεν είναι αβάσιμη. Οι Αρχές του Κιέβου εμφανίζονται ανίκανες να λειτουργήσουν ως συνδετικός κρίκος και σημείο αναφοράς όλων των πολιτών της Ουκρανίας ενώ η κατάσταση επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο από την πορεία της οικονομίας. Η γρίβνα, το εθνικό νόμισμα της χώρας, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση αντίθετα με τα επιτόκια που ανεβαίνουν συνεχώς.

Τα ταμεία του κράτους είναι άδεια, η διεθνής βοήθεια καθυστερεί, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο απαιτεί από την ουκρανική κυβέρνηση να προχωρήσει σε επώδυνες μεταρρυθμίσεις. Η οικονομική αλληλεξάρτηση ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία είναι απολύτως πραγματική. Για κάποιους, το φρούτο είναι ώριμο για να πέσει στο σακί της Μόσχας ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση του Κιέβου μοιάζει να τα έχει χαμένα. Η παρουσία ρωσικών στρατευμάτων από την άλλη πλευρά των συνόρων κάνει ακόμη πιο δραματική την ανάγνωση των γεγονότων.

Ωστόσο, η Ουκρανία δεν είναι τόσο εύθραυστη όσο φαίνεται. Οι εσωτερικές της διαφορές δεν είναι αξεπέραστες. Τα γεγονότα στην Ανατολική Ουκρανία είναι ασφαλώς σοβαρά. Αλλά είναι και σαφώς ενορχηστρωμένα. Οι υποκινητές των επεισοδίων θέλουν να δείξουν ότι οι ενέργειές τους είναι αντίστοιχες με αυτές των διαδηλωτών στο Κίεβο πριν από λίγο καιρό. Το πολιτικό μήνυμα επομένως είναι «πολύ ρωσικό».

Το εύρος όμως δεν είναι το ίδιο. Οι καταλήψεις δημόσιων κτιρίων στην Ανατολική Ουκρανία δεν έχουν μαζικό χαρακτήρα. Τα μηνύματα και τα αιτήματα των πρωταγωνιστών δεν είναι κοινά: προσάρτηση στη Ρωσία, ομοσπονδιοποίηση, αυξημένη τοπική αυτονομία, εγγυήσεις για τις οικονομικές επιπτώσεις των μεταρρυθμίσεων ή και για τη ρωσική γλώσσα… Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών της Ουκρανίας αισθάνονται εξάλλου Ουκρανοί.

Αν λοιπόν το ρωσικό επιχείρημα της «αδελφοσύνης» ανάμεσα στους δύο λαούς επιστρατεύτηκε από τη Ρωσία για να δικαιολογήσει την παρουσία της στην Ουκρανία, είναι επίσης αληθές ότι στην Ουκρανία υπάρχει μια σχετική εσωτερική σταθερότητα. Από αυτήν την άποψη, ο εμφύλιος πόλεμος είναι ακόμη αρκετά μακριά. Τίποτα, τέλος, δεν δείχνει ότι η Ρωσία επιδιώκει τον διαμελισμό της Ουκρανίας.